| Το Μοναστήρι της Ευρωπαϊκής Συνθήκης  Μέσα σ' ένα χώρο έντονου συμβολισμού για την Πορτογαλία, θα λάβει χώρα στις 13 Δεκεμβρίου, ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα των τελευταίων χρόνων στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης: η υπογραφή της Συνθήκης του Ευρωπαϊκού Συντάγματος του Νίκου Ιτσινέ
nitsines@kathimerini.gr Το Μοναστήρι των Ιερωνυμιτών δεσπόζει πάνω από τη Λισαβώνα, σ' ένα λόφο στις όχθες του ποταμού Τάγου. Αποτελεί το σύμβολο της δύναμης και της ευμάρειας της Πορτογαλίας κατά την περίοδο των Ανακαλύψεων. Κτίστηκε στην είσοδο της Λισαβώνας ύστερα από εντολή του Βασιλιά Μανουήλ Α΄ και είναι αφιερωμένο στην Παρθένο της Μπελέμ. Σύμφωνα με το μύθο, στη θέση αυτή βρίσκονταν ένα βασιλικό ερημητήριο όπου ο Βάσκο Ντα Γκάμα και το πλήρωμά του πέρασαν προσευχόμενοι την τελευταία τους νύχτα πριν από το ταξίδι τους για την Ινδία. Το Μοναστήρι των Ιερωνυμιτών κτίστηκε για να ευχαριστήσουν την Παναγία για την επιτυχία αυτού του ταξιδιού. Ωστόσο, σύμφωνα με τους ιστορικούς, το μοναστήρι κτίστηκε ύστερα από επιθυμία του Μανουήλ να επανανώσει τη δυναστεία Αβίς - Μπέγια. Ο βασιλιάς και οι διάδοχοί του κηδεύτηκαν στο μοναστήρι και οι μαρμάρινοι τάφοι τους βρίσκονται μέσα στο ναό. Η κατασκευή ξεκίνησε το 1501 και διήρκεσε έναν ολόκληρο αιώνα και το κόστος κατασκευής του μοναστηριακου συγκροτήματος ήταν υπό την επίβλεψη της βασιλικής οικογένειας. Τα χρήματα προήλθαν από το λεγόμενο «φόρο του πιπεριού», που ισοδυναμούσε με 70 κιλά χρυσό το χρόνο και αποτελούσε περίπου το 5% των εσόδων από το εμπόριο των μπαχαρικών με την Αφρική και την Ανατολή. Στην πορεία των αιώνων έγιναν αρκετές προσθήκες στο χώρο του μοναστηριού, χωρίς όμως ν' αλλάξουν το αρχικό ύφος και τη βασική δομή των κτισμάτων. Το μοναστήρι δόθηκε από την αρχή στο Τάγμα του Αγίου Ιερώνυμου (των Ιερωνυμιτών μοναχών). Σ' αντάλλαγμα, οι μοναχοί ήταν υποχρεωμένοι να μνημονεύουν το όνομα του βασιλιά και να προσεύχονται για την ψυχή του, ενώ παράλληλα θα έπρεπε να παρέχουν στήριξη, τροφή και στέγη στους ναυτικούς και τους ταξιδευτές, που έφευγαν από την παραλία του Ρεστέλο για ν' ανακαλύψουν άλλες χώρες. Οι Ιερωνυμίτες μοναχοί παρέμειναν στο μοναστήρι έως το 1833, όταν διαλύθηκαν τα Τάγματα. Το μοναστήρι πέρασαν έτσι στο κράτος και στη συνέχεια μετατράπηκε σε κολλέγιο και φιλανθρωπικό ίδρυμα για παιδιά της Λισαβώνας. Στη νέα του μορφή λειτούργησε έως το 1940. Από την αρχή της κατασκευής του το Μοναστήρι των Ιερωνυμιτών αποτέλεσε σύμβολο του πορτογαλικού έθνους, για τους εξής λόγους: 1) συνδέθηκε άμεσα με τη βασιλική δυναστεία, 2) εξελίχθηκε σε πνευματικό κέντρο της Λισαβώνας, 3) για το φιλανθρωπικό έργο των μοναχών του, 4) για τη στρατηγική του θέση στην είσοδο του Λιμανιού της Λισαβώνας και 5) για την άμεση σχέση του με την επική Περίοδο των Ανακαλύψεων. Το μοναστήρι ξεχωρίζει και για ακόμη έναν σημαντικό λόγο: εκεί βρίσκονται οι τάφοι των σημαντικότερων προσωπικοτήτων στην ιστορία της Πορτογαλίας. Εκτός από τους τάφους της βασιλικής δυναστείας, βρίσκονται θαμμένοι οι θαλασσοπόροι Βάσκο Ντα Γκάμα και Λουίς ντε Καμόες, ο λογοτέχνης Αλεξάντρε Χερκουλάνο και ο ποιητής Φερνάντο Πεσσόα. Το Μοναστήρι των Ιερωνυμιτών αναφέρεται γενικά ως το «κόσμημα» της αρχιτεκτονικής της περιόδου του Μανουήλ, με αρχιτεκτονικά στοιχεία της τελευταίας Γοτθικής περιόδου και της Αναγέννησης. Το 1907 ανακηρύχθηκε σε Εθνικό Μνημείο της χώρας και το 1984 συμπεριελήφθη στον κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της OYNESCO. www.kathimerini.gr | 
Comments