THE GUARDIAN Ελλείψεις στη Γάζα Το δικαίωμα στη σίτιση αναγνωρίζεται από την οικουμενική διακήρυξη Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του 1948. Κι ενώ σε όλους εμάς θεωρείται αυτονόητο δικαίωμα, υπάρχουν πάνω από 850 εκατ. σε όλο τον κόσμο που ακόμη δεν έχουν φτάσει στο... αυτονόητο. Η ασφάλειά τους τίθεται μονίμως εν κινδύνω, είτε εξαιτίας διάφορων φυσικών καταστροφών, όπως ένα τσουνάμι, ή ένας σεισμός, ή εξαιτίας πολιτικών μηχανορραφιών του ανθρώπου. Μια από τις δύσκολες περιπτώσεις σε σχέση με την ασφάλεια της τροφής είναι η Λωρίδα της Γάζας. Ενα μικρό κομμάτι γης, κι ένας πληθυσμός περίπου 1,5 εκατ. ανθρώπων που ζουν κάτω από πολιτική και οικονομική πίεση. Η Γάζα ήταν παλαιότερα ένα όμορφο σημείο της Μεσογείου με αλιεία ενδιαφέρουσα, με λεπτή κουζίνα, ώς τη στιγμή που έγινε λιμάνι για τους πρόσφυγες που προέκυψαν από τους αραβο-ισραηλινούς πολέμους του 1948. Αν και κανείς δεν πεθαίνει σήμερα από την πείνα στη Γάζα, καθώς το 78% του πληθυσμού έχουν τα βασικά (αλεύρι, λάδι, όσπρια, αλάτι) που βεβαίως καλύπτονται από τα Ηνωμένα Εθνη, τα δείγματα υποσιτισμού αυξάνονται με ρυθμούς μάλλον απρόβλεπτους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι δρόμοι ανεφοδιασμού της Γάζας γίνονται καθημερινά όλο και πιο αβέβαιοι. Από τον Ιούνιο, ο βασικός εμπορικός τερματικός σταθμός στη Γάζα έχει κλείσει, αποτρέποντας όλες τις εξαγωγές και περιορίζοντας τις εισαγωγές μέσω δύο άλλων, μικρότερων περασμάτων, που όμως δεν έχουν τη δυνατότητα να καλύψουν τις ανάγκες του πληθυσμού της Λωρίδας. Αλλωστε, αυτά τα περάσματα κλείνουν συχνά, εξαιτίας των εχθροπραξιών από τους μαχητές της Γάζας. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μεγάλων διεθνών οργανισμών, τους προηγούμενους τέσσερις μήνες, μόνον οι μισές από τις βασικές απαιτήσεις των ανθρώπων σε τρόφιμα ικανοποιήθηκαν. Κατά τη διάρκεια δε του τελευταίου Ραμαζανιού, ο ρυθμός εισόδου των τροφίμων μειώθηκε στο 30% των βασικών αγαθών, παρότι οι ανάγκες ήταν πολύ μεγαλύτερες. LE MONDE Η Πολωνία σε μετάβαση Χρειαζόταν να αποδειχθεί τελικά ότι οι δίδυμοι αδελφοί Κατσίνσκι, ο πρόεδρος Λεχ και ο πρωθυπουργός Γιαροσλάβ δεν εκπροσωπούσαν ολόκληρο τον πολωνικό λαό, όπως κατέδειξε το αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής, 21 Οκτωβρίου. Η αντιδραστική πολιτική, την οποίαν οι δύο αδελφοί ήσκησαν τα τελευταία τρία χρόνια απορρίφθηκε από την πλειοψηφία των Πολωνών ψηφοφόρων. Η «Πλατφόρμα των Πολιτών» υπό τον Ντόναλντ Τουσκ ετοιμάζεται να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού. Η εξήγηση της ήττας του κόμματος «Της Τάξης και του Νόμου» είναι ότι οι Πολωνοί χωρίς αμφιβολία ήθελαν αλλαγή. Αποτελεί άλλωστε τον κανόνα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως στις κεντρικές και ανατολικές. Ετσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, η Πολωνία δεν είναι πλέον αυτό που εξέπεμπε προς τα έξω επί κυβερνήσεως των αδελφών Κατσίνσκι, δηλαδή μια σκοταδιστική καρικατούρα. Αντιθέτως, η πολωνική οικονομία και η κοινωνία έχουν εμφανίσει έναν εξαιρετικό δυναμισμό, γεγονός που επέτρεψε τη δημιουργία μεσαίας τάξης. Αυτή ακριβώς η τάξη ήδη έχει αγκαλιάσει τις φιλελεύθερες θέσεις της «Πλατφόρμας των Πολιτών» του Ντόναλντ Τουσκ και προφανώς απομακρύνεται από τους φιλιππικούς της ηθικής του ραδιοφώνου «Μαρίγια» (σταθμός της καθολικής εκκλησίας), τον οποίον υποπτεύονταν ακόμη και το Βατικανό που στήριξε τους διδύμους. Εναλλαγή, μετριοπάθεια, ήττα των λαϊκιστών... η Πολωνία δίνει το παράδειγμα της πολιτικής ωριμότητας που ουσιαστικά σημαίνει το τέλος της μεταβατικής περιόδου. Ο πρόεδρος Λεχ, πάντως, θα διατηρήσει το αξίωμά του ώς το 2010. FRANKFURTER ALLGEMEINE Η αυτονομία των Κούρδων Εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες της Τουρκίας συγκεντρώνονται στα σύνορα με το Ιράκ. Ωστόσο, το ΡΚΚ συνεχίζει απτόητο τις επιθέσεις του εναντίον στόχων στο τουρκικό έδαφος, επιδιώκοντας ενδεχομένως να προκαλέσει την τουρκική επέμβαση. Η κατάσταση είναι εκρηκτική. Διότι, σε αντίθεση με παλαιότερες κρίσεις, όταν οι Κούρδοι του Ιράκ από κοινού με τους Τούρκους στρατιώτες έκαναν κοινές επιχειρήσεις εναντίον του ΡΚΚ, αυτήν τη φορά δεν αποδέχονται διασυνοριακές επιχειρήσεις. Διότι έχουν κάθε λόγο να φοβούνται ότι μια μαζική επέμβαση του στρατού θα στραφεί και εναντίον τους. Η ακτινοβολία της αυτονομίας των Κούρδων στο Ιράκ ενοχλεί εδώ και καιρό τους Τούρκους εθνικιστές. |
Comments