kathimerini. κύριο άρθρο.
Το φετινό πικρό καλοκαίρι μάς επεφύλασσε κι άλλες απώλειες, κι άλλο πόνο· μετά τον αφανισμό των δρυμών και των περιουσιών, τώρα θρηνούμε για τις ανθρώπινες ζωές που πήρε η φωτιά, τη σκληρότερη απώλεια όλων. Είναι ώρες πένθους και περισυλλογής. Δεν είναι ώρα για άδεια λόγια· η φρίκη δεν μιλιέται.
Αλλά μετά τον δίκαιο θρήνο, μετά το πένθος, έρχεται η ώρα να συλλογιστούμε πώς ζούμε στο μεταβαλλόμενο περιβάλλον και πώς ακολουθούμε τους απρόβλεπτους πλέον ρυθμούς των φυσικών φαινομένων. Ερχεται η ώρα να λογαριάσουμε ότι τα ακραία καιρικά φαινόμενα θα είναι πια όλο και συχνότερα και μαζί με την υπέρμετρη αστικοποίηση και τη χρόνια λειψυδρία της μεσογειακής λεκάνης, θα συγκροτούν την καινούργια κανονικότητα, την καθημερινότητά μας. Σε αυτό το απρόβλεπτο, δυσχερές νέο περιβάλλον, οι φυσικές καταστροφές δεν είναι δυνατόν να αποτραπούν μόνο με χρήση τεχνικών μέσων, μόνο με επαγγελματίες. Για την προστασία του περιβάλλοντος και της ζωής, απαιτείται πια η διαρκής επαγρύπνηση ολόκληρης της κοινωνίας, σύσσωμης, ενωμένης, ομονοούσας, ενήμερης και εκπαιδευμένης.
«H αλήθεια μόνον έναντι θανάτου δίδεται»: η κληρονομιά του Ελύτη μάς δείχνει τον δρόμο της γνώσης μετά το πένθος
Comments