| Θεμέλιο που δεν πιάνει φωτιά, η καρδιά της Γορτυνίας Tης Eλενης Mπιστικα Σε έξι ημέρες έπλασε από το χάος ο Δημιουργός τον κόσμο, η δε ημέρα η εβδόμη αφιερώθηκε στις ευχαριστίες. Εβδόμη ημέρα σήμερα και η φωτιά δεν λέει να σταματήσει την καταστροφική τροχιά της. Κατέκαψε χωριά, πλαγιές, δάση, άφησε πίσω της 64 νεκρούς, καμένα σπίτια, ζωντανά, καλλιέργειες. Παντού φλόγες ή στάχτες και αποκαΐδια και το κακό συνεχίζεται, το ίδιο και οι δημοσκοπήσεις. Η πύρινη λαίλαπα πέρασε από την πλευρά της Ηλείας στη Γορτυνία και προχωρεί. Εχουν ήδη εκκενωθεί, για προληπτικούς λόγους, τα χωριά Κωτίλι, Ανω Κωτίλι, Κουρουνιός, Ισωμα, Ανω Καρυές, Καστανοχώρι, Κυπαρίσσια και Μαυριά. Στο βόρειο μέτωπο της φωτιάς κινδύνεψαν τα χωριά Ατσίχολο, Βλαχόραφτη και Σαρακηνό, οι κάτοικοί τους αρνήθηκαν να φύγουν και, τελικά, δεν χρειάσθηκε να εκκενωθούν... Et in Arcadia ego... «Γενέτειρα του Δία, της Ηρας και του Ερμή η Αρκαδία, με θεϊκά τοπία, με πλούσια ιστορία που εκτείνεται από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, σημαντικό κέντρο της κλασικής αρχαιότητας, επίκεντρο του βυζαντινού χριστιανισμού, “καρδιά” του κοινοτικού συστήματος της τουρκοκρατίας, κέντρο ανάπτυξης των Κλεφταρματολών και της ελληνικής Επανάστασης του 1821, γενέτειρα των Κολοκοτρωναίων, του Νικηταρά, τόπος που ανέδειξε κορυφαίες προσωπικότητες της πολιτικής, της οικονομίας και των γραμμάτων» (από τον τόμο «Αρκαδία - Γενέθλια Γη» του καθηγητή Βασίλη Καρδάση, εκδόσεις Εφεσος), τώρα κινδυνεύει να αφανισθεί από τον πιο ύπουλο εισβολέα, που δεν είναι άλλος από τη φωτιά και από το χέρι που έβαλε τη φωτιά. Σε καλές εποχές που υπήρχε αισιοδοξία, γιατί η Ελλάδα και η ύπαιθρος ζούσαν καλύτερες ημέρες, υπήρχε καλύτερη προοπτική για το αύριο, γυρίσαμε τη Γορτυνία με τον αείμνηστο μέγα ευεργέτη του Οικουμενικού Πατριαρχείου Παναγιώτη Αγγελόπουλο και τη σεβαστή σύζυγό του κυρία Ελένη Αγγελοπούλου, για τη σεμνή τελετή στη Δημητσάνα, όπου η οικογένεια είχε αναπαλαιώσει την οικία του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄. Επίσης, επίσκεψη στο Λιμποβίτσι, γενέτειρα των Κολοκοτρωναίων, με εκκλησία και Μουσείο και Ηρώον, που ευλόγησε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος, ο τότε Αγιος Αμερικής. Και με περηφάνια μας ξενάγησε ο πατριάρχης της βιομηχανίας στο δικό του χωριό, το Βλαχόραφτη, αρχαία ονομασία Μάραθα, στην ορεινή Αρκαδία. Εκεί στο Δημοτικό Σχολείο, το οποίο ανακαίνισε και λειτουργεί και ως Πολιτιστικό Κέντρο, έμαθαν τα πρώτα γράμματα, και μετά τα αδέλφια – ο Αγγελος, καθηγητής, υπουργός, ακαδημαϊκός, συγγραφέας, ο Δημήτρης, ο Παναγιώτης και ο Γιάννης Αγγελόπουλος περπατούσαν 6 ώρες για να πάνε στο Γυμνάσιο της Δημητσάνας και να γυρίσουν. «Είχαμε παπούτσια, αλλά για να μην τα χαλάμε στον κακοτράχαλο δρόμο, τα κρεμάγαμε από τον λαιμό με τα κορδόνια και όταν κοντεύαμε στη Δημητσάνα, τα φορούσαμε». Και έγιναν όλοι άντρες που διακρίθηκαν στον τομέα τους και είχαν πάντα, όπως και τα παιδιά τους, το νου τους να προσφέρουν στο έθνος. Το λένε πως το Βλαχόραφτη βγάζει πατριώτες. Εκεί, στον τοίχο της εκκλησιάς του χωριού, τον Αγιο Δημήτρη, στήθηκε ένα μεγάλο τραπέζι και ο κύριος Παναγιώτης (όπως τον λέγαμε και τον λέμε ακόμη) λάμποντας από τη χαρά του που είχαμε έρθει στον γενέθλιο τόπο του, μας περιποιήθηκε ο ίδιος, δεν κάθησε στιγμή, έφερνε πιατέλες, γέμιζε τα ποτήρια κρασί. «Πολύ δρόμο κάνατε, κύριε Παναγιώτη, ώσπου να φθάσετε εκεί που είσαστε», του είπαν οι δημοσιογράφοι της συντροφιάς. «Κοιτάξτε γύρω σας! Πουρνάρια, πέτρα και καθαρός αέρας. Αυτά είχε να προσφέρει το χωριό μου και μας έβαλε στον σωστό δρόμο – να μάθουμε γράμματα και να εργαζόμαστε. Γι’ αυτό γυρίζουμε πάντα εδώ κι ευχαριστούμε τον Θεό», είχε πει και είχε βουρκώσει. Και αν είναι να περάσει η φωτιά και να κάψει τα πουρνάρια, και να κινδυνέψουν τα πέτρινα σπίτια με την κεραμοσκεπή, τα απρόσιτα μοναστήρια στο βαθύσκιωτο φαράγγι του Λούσιου, τη Γορτύνια καρδιά δεν θα την λυγίσει. Και αυτό το σίγουρο στοιχείο, το στέρεο θεμέλιο της ανασυγκρότησης, της ανοικοδόμησης από το χάος πίσω στη δημιουργία, δεν το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Το δείχνουν τα βουρκωμένα μάτια και τα πεισματικά σφιχτά χείλη των Αρκάδων που θα υπερασπισθούν τη Στεμνίτσα, την ιστορική Καρύταινα, το Ελληνικό, το μικρό Βλαχόραφτη... |
Comments