Ανεμοδείκτης. .απο καθημερινή

Aνεμοδεικτης

Tου Θανου Oικονομοπουλου

Απέραντη θλίψη. Απ’ άκρου σ’ άκρο στη χώρα. Που φλέγεται όλη, ακόμη και εκεί που οι φωτιές δεν έφθασαν... θλίψη, και από κοντά μια απέραντη οργή - μαζί με τη διάχυτη ανασφάλεια που σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, διατρέχει την ψυχή και το μυαλό των Ελλήνων. Που τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, συνειδητοποιούμε πως η συνηθισμένη μας κραυγή «δεν υπάρχει κράτος!», δεν είναι μονάχα ρητορικό ξέσπασμα αγανάκτησης και θυμού, αλλά μεστή ουσιαστικότατου περιεχομένου, μια κραυγή που διασταλτικά περιλαμβάνει πέρα από τους μηχανισμούς αυτού καθ’ αυτού του κράτους, ό, τι μπορεί να νοείται με τον όρο: από τον απλό (και «αθώο», «ανεύθυνο» όπως μας βολεύει να λέμε...) πολίτη, την Τοπική Αυτοδιοίκηση επιπέδου παλιάς κοινότητας, δήμου, νομαρχίας και περιφέρειας, μέχρι τις «καθ’ ύλην αρμόδιες» υπηρεσίες καθενός υπουργείου χωριστά, της ίδιας της κυβέρνησης συνολικά και ακόμα παραπέρα· όλου του πολιτικο-κομματικού συστήματος.

Πας να πιαστείς από την «αισιόδοξη» σκέψη πως «δεν μπορεί, έπειτα από μια τέτοια εθνική καταστροφή, θα ενεργοποιηθούν αντανακλαστικά επιβίωσης...», πως κάποιοι (κάπως, κάπου, κάποτε...) θα συνέλθουν και θα βάλουν μυαλό με τον νου στραμμένο στο «ποτέ, πάλι πια...» – σκέψη που δεν διαρκεί παρά ελάχιστα. Μέχρι να έρθουν στο μυαλό μνήμες από το παρελθόν, που και τότε «το πάθημα» θα μας γινόταν «μάθημα», μόνο που ξαναβρεθήκαμε όλοι στο ίδιο έργο θεατές, με την κάθε νέα θεομηνία, καταστροφή, έλλειψη στρατηγικών σχεδίων και τακτικών προγραμμάτων... Στην Ελλάδα ζεις, δεν υπάρχει ελπίς...

«Ασύμμετρη απειλή»; Αντε να το δεχθείς, τουλάχιστον να μην το αποκλείσεις ως ενδεχόμενο, χάριν της «κουβέντας» – αλλά πάλι, τα κράτη, οι οργανωμένες κοινωνίες (από τα πρωτοβάθμια κύτταρά τους...), τα συστήματα διακυβέρνησης και διαχείρισης της εξουσίας, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο υπάρχουν και λειτουργούν, για να προβλέπουν, να προλαμβάνουν όπως και όπου μπορούν και ΠΑΝΤΩΣ να αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα, σχέδιο, οργάνωση και αποτελεσματικότητα τις κάθε είδους απειλές και κινδύνους, ασύμμετρους, συμμετρικούς! Μόνο που στη θλιβερή περίπτωσή μας, «ασύμμετρη απειλή» κατά της Ελλάδας, φαίνεται να είναι σχεδόν αποκλειστικά η ίδια η κρατική δομή και λειτουργικότητά της (πέρα και άσχετα με το ποιος διαφεντεύει την εξουσία...), το ίδιο μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης, οι ράθυμοι και «ωχαδερφικοί» ρυθμοί αντίδρασης και οργανωμένης συνεργασίας «αρχών» και «αρμοδίων»...

Και αν επιτέλους υπάρχουν ενδείξεις, έστω ενδείξεις, «ασύμμετρης απειλής» εναντίον του έθνους, γιατί δεν αποκαλύπτονται αλλά περιφέρονται... επικοινωνιακά από ΜΜΕ σε ΜΜΕ, από αρμοδίων χειλέων σε αρμόδια χείλη; Αν αντιμετωπίζουμε μιαν «ασύμμετρη απειλή», δεν θα έπρεπε να γίνει αποδεκτή άνευ ετέρου η πρόταση δύο κομμάτων της αντιπολίτευσης για σύγκληση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ώστε στο ανώτατο δυνατό πολιτικό εθνικό επίπεδο να διατυπωθεί ο προβληματισμός, να παραμερισθούν λόγοι κομματικής σκοπιμότητας και εκμετάλλευσης (και δη σε προεκλογική περίοδο!) να εκδηλωθεί έμπρακτα η ομόθυμη πανεθνική συσπείρωση και συναίνεση; «Ασύμμετρη απειλή» από τη μια και άρνηση της σύγκλησης του συμβουλίου αυτού από την άλλη από πλευράς κυβέρνησης για να μην εκληφθεί η αποδοχή του αιτήματος της αντιπολίτευσης ως «ομολογία αδυναμίας», όπως και να το κάνεις, κάπου... «δεν δένει»!

Στις αρχές του περασμένου Μαρτίου, η κυβέρνηση αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωναν με περηφάνια και ικανοποίηση πως «φέτος η αντιπυρική προστασία, θα αρχίσει ένα μήνα νωρίτερα – και φέτος είμαστε πιο οργανωμένοι και έτοιμοι από κάθε άλλη χρονιά...». Που για την κοινή λογική, σημαίνει πως πέρα από μέσα (και διάταξή τους, πρόνοια συντονισμού, κατανομή και διάχυση αρμοδιοτήτων κ. λπ.) είχαν λάβει οι όποιοι «αρμόδιοι» υπ’ όψιν τους πως όπως ΚΑΘΕ καλοκαίρι και εμπρησμοί θα υπήρχαν (από οικοπεδοφάγους, οργανωμένα συμφέροντα, αλλά και συνήθεις «εξ αμελείας»...), αλλά και ΠΡΙΝ από τη «διακεκαυμένη» περίοδο, θα έπρεπε να έχουν παρθεί μέτρα, όπως καθαρισμοί των δασικών οδών πρόσβασης, έλεγχος και επάνδρωση των δασικών παρατηρητηρίων, πλήρωση των δεξαμενων έκτακτης ανάγκης μέσα στους δασικούς όγκους, εγκατάσταση τέτοιων συστημάτων όπου δεν υπήρχαν. Εκ του τραγικού αποτελέσματος, δείχνει κάτι να επιβεβαιώνει πως «... τα λόγια τα μεγάλα» του περασμένου Μαρτίου είχαν την παραμικρή αντίστιξη στη θλιβερή πραγματικότητα που βιώνουμε;

Επρεπε να κατέβει νυχτιάτικα ο Κώστας Καραμανλής στη Ζαχάρω, την περασμένη Παρασκευή για να... αποφασισθεί η ενεργοποίηση των στρατιωτικών ελικοπτέρων για την από ψηλά (και μόνη αποτελεσματική!) εποπτεία των πύρινων μετώπων; Επρεπε να περάσουν 4 μέρες ολέθρου και απώλειας ανθρώπινων ζωών, για να... κινητοποιηθούν ο στρατός και οι απολύτως ειδικευμένες υπηρεσίες του Μηχανικού του, για να πέσουν στη μάχη της φωτιάς; Οι τοπικοί άρχοντες, δημοτικοί και νομαρχιακοί, δεν είχαν λόγο και αρμοδιότητα να ζητήσουν την επέμβαση των ενόπλων δυνάμεων, να συντονίσουν τις προσπάθειες εκκένωσης των καιόμενων χωριών απ’ άκρου σ’ άκρο στην Πελοπόννησο; Δεν μπορούσαν να ζητήσουν τη συνδρομή, ακόμη και την επιστράτευση, των εξελιγμένων τεχνικών υποδομών των κατασκευαστικών εταιρειών που είναι διάσπαρτες στην Πελοπόννησο για τα μεγάλα έργα – και οι οποίες αποκαλύπτουν πως κανείς δεν τους ζήτησε να βοηθήσουν;

Είναι σοβαρή κουβέντα, να λέγεται από υπουργικά χείλη πως το σύστημα αυτόματης πυρόσβεσης στην Αρχαία Ολυμπία το παγκόσμιο σήμα κατατεθέν της πατρίδας μας, δεν λειτούργησε λόγω... των έκτακτων συνθηκών της φωτιάς – για τα... χιόνια εγκαταστάθηκε; Καλα να είμαστε ανίκανοι – ασοβαροί, έστω, δεν μπορούμε να φανούμε;


Comments

Popular posts from this blog

επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα

Macmillan and Eisenhower in 1959 tv debate-bbc