| Tι γραφει ο ξενος Tυπος ARAB NEWS Η Τουρκία και οι στρατηγοί Είναι ατυχές ότι σύσσωμη η στρατιωτική ηγεσία δεν παρέστη στην ορκωμοσία του νέου προέδρου της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιουλ. Είναι επίσης λυπηρό ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πολλοί δικαστές και ακαδημαϊκοί ήταν απόντες από την τελετή. Η στάση αυτή προβληματίζει και ενδεχομένως να αποτελεί ένδειξη πολιτικής ανωριμότητας, δεδομένου ότι εκτός από την ανάδειξη του κ. Γκιουλ στην προεδρία, υπήρξε και η νίκη του κόμματος της Ανάπτυξης και της Δικαιοσύνης, με ποσοστό 47%. Παρακάμπτοντας το γεγονός ότι διαθέτει τόσο ευρεία λαϊκή εντολή, ο κ. Γκιουλ διαβεβαίωσε τους πάντες ότι δεν προτίθεται να αλλάξει την κοσμική μορφή της τουρκικής δημοκρατίας. Το νέο κοινοβούλιο που ενεκρίθη υπό την ηγεσία του Ταγίπ Ερντογάν είναι ένα κλασικό μεταρρυθμιστικό κόμμα που έχει και επιχειρηματική χροιά. Εχει δε αναγάγει σε πρώτη προτεραιότητα τις οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές, οι οποίες είναι αναγκαίες προκειμένου να γίνει η Τουρκία αποδεκτή στην Eυρωπαϊκή Ενωση. Οι κοσμικοί ανησυχούν και το δείχνουν. Φοβούνται ότι ο νέος πρόεδρος, με τις ισλαμικές πολιτικές του ρίζες, θα ενθαρρύνει τον διορισμό θρησκευτικών ηγετών σε θέσεις - κλειδιά και θα διοχετεύσει μεγάλα κονδύλια για ισλαμικούς σκοπούς. Αυτές όμως οι ανησυχίες και οι κατηγορίες δεν συνάδουν με τις αρχές της κυβέρνησης, η οποία έσπευσε να ιδιωτικοποιήσει κρατικές εταιρείες και συνεχίζει να προωθεί την οικονομία και να χρηματοδοτεί τη σταθερότητα. Με το να συμπεριφέρονται απρεπώς προς τον νέο πρόεδρο (απουσιάζοντας από την τελετή ορκωμοσίας) είναι σαν να προσβάλουν το τουρκικό κράτος. Πριν από την εμφάνιση του κόμματος της Δικαιοσύνης και της Ανάπτυξης, διεφθαρμένοι και κοντόφθαλμοι πολιτικοί ήταν το μόνο καταφύγιο των ψηφοφόρων. Ωστόσο, η Τουρκία έχει κάθε δικαίωμα να περιμένει περισσότερα από τους στρατηγούς. HAARETZ Ο Σαρκοζί και το Ιράν Η εντυπωσιακή παρουσία του νέου προέδρου της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί την περασμένη Δευτέρα στο Παρίσι, κατά τη διάρκεια της εξαγγελίας της εξωτερικής πολιτικής της Γαλλίας κατέδειξε ότι η εποχή Σιράκ έλαβε οριστικά τέλος. Ο κ. Σαρκοζί άφησε να διαφανεί ότι προτίθεται να διαφοροποιηθεί πλήρως από τον προκάτοχό του. Για τους Ισραηλινούς, το πιο σημαντικό κομμάτι της ομιλίας του κ. Σαρκοζί ήταν αυτό που αφορούσε το ιρανικό πυρηνικό πρόβλημα. Ο κ. Σαρκοζί έθεσε το Ιράν στο επίκεντρο της διεθνούς ατζέντας. Η τοποθέτηση του κ. Σαρκοζί βρίσκεται πολύ κοντά στις θέσεις του πρωθυπουργού Εχουντ Ολμερτ και των υπολοίπων της ισραηλινής ηγεσίας, που εκτιμούν ότι τα πυρηνικά του Ιράν αποτελούν διεθνές πρόβλημα που απαιτεί άμεση διπλωματική λύση. Ο Σαρκοζί αναγνώρισε τη σοβαρότητα της ιρανικής απειλής και ότι προτίθεται να ασχοληθεί με το θέμα. Η εκλογή του Σαρκοζί ανεβάζει τις προσδοκίες του Ισραήλ, δεδομένου ότι ο Γάλλος πρόεδρος μίλησε ευθέως για την ασφάλεια της χώρας, αποκάλεσε τη λωρίδα της Γάζας «Χαμαστάν» και ζήτησε λύση στην ισραηλινο-παλαιστινιακή διένεξη, στον Λίβανο, το Ιράκ και το Ιράν «με στόχο την αποφυγή αντιπαράθεσης μεταξύ Ισλάμ και Δύσης». LE FIGARO Ο στρατηγός Πετράους Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες αποτύχουν στο Ιράκ, οι επιπτώσεις θα είναι πολύ περισσότερο εμφανείς στους Ιρακινούς πολίτες και λιγότερο στους Aμερικανούς στρατιώτες. Το επιχείρημα, απλουστευτικό μεν, θα είναι αυτό πάνω στο οποίο θα στηριχθεί ο στρατηγός Ντέιβιντ Πετράους, επικεφαλής των αμερικανικών στρατευμάτων στο Ιράκ. Και προτίθεται να το κάνει, όταν στις 11 Σεπτεμβρίου θα κληθεί ενώπιον του Κογκρέσου προκειμένου να δικαιολογήσει την ανάγκη εκταμίευσης κονδυλίων για τη συνέχιση του πολέμου. Μια πρώτη εικόνα του ύφους με το οποίο θα υπερασπιστεί τις θέσεις του ο στρατηγός είναι ήδη γνωστή. Θα δηλώσει, λοιπόν, ο Πετράους ότι η σημερινή κυβέρνηση του Νουρί Αλ Μαλικί, η οποία στην πλειοψηφία της αποτελείται από Σιίτες, είναι «ανίκανη να κυβερνήσει αποτελεσματικά» και δεν φαίνεται να κέρδισε από τη σχετική ασφάλεια, προωθώντας την ενότητα μεταξύ των φατριών. Η σουνιτική μειοψηφία δεν έχει επιστρέψει στην κυβέρνηση, το στρατιωτικό σκέλος των Σιιτών παραμένει εν δράσει, ενώ το σχέδιο σταθεροποίησης της κατάστασης στη Βαγδάτη, που ξεκίνησε τον περασμένο Φεβρουάριο με την ανάπτυξη επιπλέον 30 χιλιάδων αμερικανικών στρατιωτών, επέτρεψε να εξαπλωθεί η βία στην πρωτεύουσα. Ωστόσο, στρατιωτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι ο αμερικανικός στρατός δεν θα μπορέσει επί μακρόν να διατηρήσει το επίπεδο της σημερινής κινητικότητας. Το Ιράκ έχει πλέον αναχθεί σε βασικό θέμα της προεδρικής προεκλογικής εκστρατείας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επιστρέφοντας από τις καλοκαιρινές διακοπές τους οι πολιτικοί, η συζήτηση αναμένεται να πάρει φωτιά και ο πρόεδρος Μπους θα κληθεί να επαναπροσδιορίσει την αποστολή των ΗΠΑ στο Ιράκ. Ποιος είναι ο στόχος τελικά: Αν τίθεται θέμα προάσπισης της δημοκρατίας, αν πρόκειται για το κυνήγι των τζιχαντιστών ή αν τίθεται θέμα εγκατάστασης μιας κυβέρνησης φιλικής προς τις ΗΠΑ. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η Γαλλία, η οποία έστειλε τον υπουργό Εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ στο Βαγδάτη, οφείλει να στηρίξει τη μεγαλύτερη συμβολή των Ηνωμένων Εθνών. THE NEW YORK TIMES Τα λάθη του Βιετνάμ Το να κατηγορείται ο πρωθυπουργός του Ιράκ και όχι ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών για την αποτυχία της αμερικανικής πολιτικής στο Ιράκ είναι κυνική πολιτική, απλουστευτική σε μεγάλο βαθμό. Ο Ιρακινός πρωθυπουργός Νούρι Αλ Μαλικί υπήρξε καταστροφικός για το Ιράκ από τη στιγμή που πήρε την εξουσία προ έτους από τα χέρια του εξίσου καταστροφικού Ιμπραήμ Αλ Τζαφάρι. Η Αμερική μεθόδευσε την απομάκρυνση του Αλ Τζαφάρι μόνο και μόνο για να αναλάβει ο Μαλικί. Αυτή η εξέλιξη μας λέει πόση σημασία έχει τελικά η επιλογή της προσωπικότητας. Ο Τζαφάρι ήταν ο πρώτος Ιρακινός δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης με βάση το νέο σύνταγμα. Πάντως το πρόβλημα δεν είναι η ανικανότητα του Μαλικί. Αυτός είναι το λογικό προϊόν του αμερικανικού συστήματος, που ενίσχυσε τους Σιίτες και αποδυνάμωσε τους Σουνίτες, τη στιγμή που οι Σιίτες δεν έδειξαν το παραμικρό ενδιαφέρον να συνεργαστούν με τους «επιγόνους» του Σαντάμ Χουσεΐν και να μοιραστούν την εξουσία σε μια ειρηνική δημοκρατία. Εκ των υστέρων και όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, οι περισσότεροι στην Ουάσιγκτον συμφωνούν για την έλλειψη κάθε προσπάθειας εκ μέρους του Μαλίκι να προωθήσει την εθνική ενότητα του Ιράκ. Αν ο πρόεδρος Μπους αποφασίσει να μελετήσει το πραγματικό μάθημα του Βιετνάμ, δεν θα θελήσει να οδηγήσει την Αμερική ακόμη βαθύτερα στον εφιάλτη που ζει σήμερα το Ιράκ. Αν συνεχίσει τη σημερινή πολιτική, τότε δεν θα διορθώσει τα λάθη του Βιετνάμ, αλλά θα τα επαναλάβει. HERALD TRIBUNE Το μέλλον της Κίνας Η Ουάσιγκτον και οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι απασχολημένες με την οικονομική ανάπτυξη της Κίνας και πιστεύουν με δεδομένη την επέκταση της διεθνούς επιρροής και των δραστηριοτήτων της ότι σύντομα θα αποκαλείται υπερδύναμη. Η Ουάσιγκτον εκτιμά ότι η Κίνα εκτός από οικονομική θα εξελιχθεί και σε στρατιωτική δύναμη. Οι Ευρωπαίοι ασχολούνται κυρίως με τον εμπορικό και οικονομικό ανταγωνισμό. Και οι δύο υποβαθμίζουν αυτό που χρειάζεται μια χώρα για να γίνει μια σύγχρονη στρατιωτική υπερδύναμη. Απαιτείται πρωτίστως ένα πολύ υψηλό επίπεδο τεχνολογικής ικανότητας, καθώς και υπερσύγχρονη και καινοτόμος βιομηχανία. Και τα δύο αυτά σκέλη απουσιάζουν σήμερα από τη ζωή της Κίνας. Η χώρα εκπαιδεύει κατεπειγόντως μια γενιά επιστημόνων και τεχνοκρατών, που χρειάζονται για τη μελλοντική ανάπτυξη, αλλά οι περισσότεροι επιστρέφουν στην πατρίδα από το εξωτερικό για να εργαστούν σ’ ένα χαμηλότερο βιομηχανικό επίπεδο. Η Κίνα είναι μια χώρα εξεζητημένων αγαθών που σχεδιάζονται στο εξωτερικό. Η τεχνολογία της είναι δευτερογενής. Ο καθηγητής του ΜΙΤ, Lester Thurow, ο οποίος μελέτησε με προσοχή τα επίσημα στοιχεία της κινεζικής ηγεσίας που αναφέρεται σε ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 10%, διατείνεται ότι ο πραγματικός ρυθμός δεν ξεπερνά το 4,5 εως 6%, που σίγουρα δεν μπορεί να βοηθήσει την Κίνα να γίνει οικονομική υπερδύναμη σ’ αυτόν τον αιώνα. |
Comments