Στο όριο του γραφικού ο Γκρούεφσκι

Του Σταυρου Λυγερου Στο Βουκουρέστι η ελληνική διπλωματία εγκλώβισε τα Σκόπια. Εθεσε τους Σλαβομακεδόνες αντιμέτωπους με το πραγματικό δίλημμά τους: Από τη μία πλευρά το ιδεολόγημα του «Μακεδονισμού» και η φαντασίωση της «Ενωμένης Μακεδονίας», που αυτό αντιπροσωπεύει. Από την άλλη τα απτά οφέλη από την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και από την προώθηση της ενταξιακής πορείας τους στην Ε.Ε. Ο Ν. Γκρούεφσκι επέτυχε την μεγάλη εκλογική νίκη του, υποσχόμενος ενσωμάτωση στους ευρωατλαντικούς θεσμούς χωρίς εκπτώσεις στο ζήτημα της ονομασίας και της ταυτότητας. Δεν μπορεί, όμως, να τηρήσει την υπόσχεσή του. Οι επιστολές και οι άλλες κινήσεις του δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία απεγνωσμένη προσπάθεια να ξεφύγει από την διπλωματική μέγγενη. Το αξιοσημείωτο στην πολιτική προσωπικότητα του Ν. Γκρούεφσκι είναι το γεγονός ότι η ακατέργαστη εθνικιστική ιδεοληψία συνυφαίνεται μ’ ένα κράμα εντιμότητας, ανελαστικότητας και δογματισμού. Το καραγκιοζιλίκι με τον Αφγανό φύλαρχο, ο οποίος έγινε δεκτός με τιμές σαν απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, είναι το κραυγαλέο, αλλά όχι μοναδικό δείγμα γραφής. Από την ίδια μήτρα προήλθαν η βία και νοθεία στις πρόσφατες εκλογές, όπως και οι διώξεις εναντίον αντιπάλων του. Με την πάροδο του χρόνου το πολιτικό αδιέξοδο του Σλαβομακεδόνα πρωθυπουργού θα καθίσταται εξώφθαλμο και θα ροκανίζει την πολιτική του επιρροή στους ίδιους τους ομοεθνείς του. Επειδή το αντιλαμβάνεται, όσο ακόμα ο άνεμος είναι ούριος, αφ’ ενός επιχειρεί να ελέγξει τους μηχανισμούς εξουσίας και αφ’ ετέρου αναζητάει απεγνωσμένα τρόπους να απεγκλωβισθεί, ή τουλάχιστον να προσδώσει υπόσταση στην πολιτική του. Η Αθήνα δεν έχει κανένα λόγο να τον διευκολύνει και απ’ αυτή την άποψη το γεγονός ότι ο Κ. Καραμανλής απάντησε γραπτώς ήταν λάθος κίνηση. Οσο ο Ν. Γκρούεφσκι θα το παίζει σταυροφόρος των εθνικιστικών φαντασιώσεων τόσο θα βουλιάζει στο πολιτικό αδιέξοδο. Και όσο θα βουλιάζει τόσο η προσωπικότητά του θα τον ωθεί σε σπασμωδικές ενέργειες και σε μάλλον γραφικές αντιδράσεις. Βρίσκεται ήδη στο όριο της γραφικότητας. Λίγο ακόμα και διεθνώς θα αρχίσουν να μην τον παίρνουν στα σοβαρά. Η ελληνική πλευρά πρέπει να είναι υπομονετική μαζί του. Μόνο εάν σοβαρευτεί θα καταστεί δυνατή η διαπραγμάτευση μιας λύσης, που να αντανακλά την πραγματικότητα της περιοχής και να μη θίγει τα θεμιτά συμφέροντα ούτε της μιας ούτε της άλλης πλευράς. Μέχρι τότε, το κόστος θα το πληρώνουν οι Σλαβομακεδόνες και θα είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ όσο νομίζουν σήμερα.