|
Tου Σταμου Ζουλα / Stamoszoulas@gmail.com Διερωτώμαι, αγαπητοί αναγνώστες, σε τι αποσκοπούν οι εκάστοτε κυβερνώντες, όταν κάθε τόσο μας ανακοινώνουν τις εξοργιστικές απολαβές και τα προκλητικά προνόμια διαφόρων κατηγοριών εργαζομένων στις ΔΕΚΟ. Π.χ. μας γνωστοποίησαν προχθές ότι οι ετήσιες αποδοχές των μηχανοδηγών του ΟΣΕ ξεπερνούν και τις 100.000 ευρώ. Ε, και; Ηδη γνωρίζαμε, εδώ και μήνες, με αφορμή τις απεργίες για την παραχώρηση των σταθμών εμπορευματοκιβωτίων σε ιδιώτες, ότι οι μηνιαίες αμοιβές των λιμενεργατών και των υπαλλήλων του λιμένος Πειραιώς κυμαίνονται από 5.841 έως 11.864 ευρώ. Εξ ίσου καλά γνωρίζουμε (και λιμπιζόμαστε οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα) τις αμοιβές στον ΟΤΕ, στη ΔΕΗ στην Ολυμπιακή και στους περισσότερους δημόσιους οργανισμούς, είμαστε προ πολλού ενήμεροι και για ορισμένες συντάξεις που φθάνουν έως και το 120% των εν ενεργεία αποδοχών, κ.ο.κ. Ε, και; Το θέμα είναι γνωστό και το έχουμε εμπεδώσει εδώ και τουλάχιστον 25 χρόνια. Προσωπικά έχω ακούσει από δύο πρώην υπουργούς, ο ένας του ΠΑΣΟΚ στη δεύτερη 4ετία του Α. Παπανδρέου και ο άλλος της Ν.Δ. στην 3ετία Μητσοτάκη, το ίδιο και περίπου ταυτόσημο περιστατικό. «Αντιμετώπιζα μια μακρά απεργία (στη ΔΕΗ, στον ΟΤΕ, δεν έχει σημασία) και οι συνδικαλιστές όλων των παρατάξεων ήταν αδιάλλακτοι. Σαν ύστατη λύση, λοιπόν, τους κάλεσα στο γραφείο μου, τους μοίρασα από ένα αντίγραφο της μισθοδοσίας προσωπικού και τους είπα: Αν δεν λύσετε την απεργία, θα δώσω τις απολαβές σας στη δημοσιότητα. Εφυγαν, για να συσκεφθούν και γύρισαν σε μερικά λεπτά. Είχαν ελαχιστοποιήσει τις απαιτήσεις τους σε μερικά ασήμαντα αιτήματα και μου δήλωσαν, προφανώς για την τιμή των όπλων, ότι, αν τα δεχθώ, θα λύσουν αμέσως την απεργία». Ας προσθέσω ότι και οι δύο πρώην υπουργοί μού αφηγήθηκαν το παρεμφερές περιστατικό, επαιρόμενοι για το ευφυές διαπραγματευτικό τους τόλμημα. Φυσικά δε, πέραν τούτου, ουδέν έπραξαν, αναμένοντας από τον διάδοχό τους να θέσει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων… Δεν χρειαζόταν να γνωστοποιηθούν τα τεράστια ελλείμματα και τα σκάνδαλα στον ΟΣΕ, για να… ξαναγίνει επίκαιρο το γνωστό και χρόνιο απόστημα των ΔΕΚΟ. Δηλαδή ο εσμός των κομματικών συνδικαλιστών, ο οποίος ενεφανίσθη στις αρχές της 10ετίας του ’80 και έχει πλέον παγιωθεί ως θεσμός. Είναι τοις πάσι γνωστόν, προπαντός δε στους εναλλασσόμενους, διαχρονικά, πολιτικούς τους προϊσταμένους, ότι τα άτομα αυτά διαμοιράζουν τις εξουσίες του οργανισμού ή της δημοσίας επιχειρήσεως, ανάλογα με το κόμμα που βρίσκεται στην κυβέρνηση. Οτι συνδιοικούν με τους εκάστοτε διοριζόμενους επικεφαλής. Οτι έχουν τον πρώτο λόγο για τις αμοιβές, τις προαγωγές, τις ευμενείς μεταθέσεις, κ.λπ. των εργαζομένων, οι οποίες «αποφασίζονται», με ποσοστώσεις και ανάλογα με την εκλογική δύναμη των κομμάτων τους. Το απόστημα ξεκίνησε από τις διαβόητες κλαδικές επιτροπές του ΠΑΣΟΚ, τις οποίες ο Α. Παπανδρέου είχε αναδείξει σε ελεγκτές της κρατικής λειτουργίας και «μετερίζια» της σοσιαλιστικής αλλαγής. Δεν αλλάζει τίποτε στην Ιστορία το γεγονός ότι ο ίδιος, μερικά χρόνια αργότερα, αντελήφθη ότι τα «αγνά» κομματικά κίνητρα είχαν μετεξελιχθεί σε ιδιοτελή και ακόρεστα. Οτι οι ελεγκτές είχαν μεταβληθεί σε αδηφάγα τρωκτικά του δημοσίου χρήματος. Ετσι, καμιά απήχηση δεν είχε η δημόσια επιτίμηση του φαινομένου από τον ίδιο, όταν μετονόμασε τα «μετερίζια» σε ρετιρέ, όπως αγνοήθηκε παντελώς και η απλή επίπληξη(!) στους τότε «συντρόφους» του στη ΔΕΗ, με τη φράση «είπαμε να παίρνετε κάποιο δωράκι, όχι, όμως και 500 εκατ. δρχ.»… Θα κομίζαμε γλαύκα ες Αθήνας, αν από τη θέση αυτή αναφερόμασταν στον ρόλο και τις ευθύνες του κομματικού συνδικαλισμού, ως προς τα τεράστια ελλείμματα ή τη χρεοκοπία των ΔΕΚΟ, την προβληματική και αναχρονιστική προσφορά τους προς το κοινό, τη δημιουργία και τη μακροημέρευση της διαφθοράς στον δημόσιο τομέα. Επιτέλους, όμως. Γιατί εξακολουθεί να θεωρείται από τα πολιτικά μας κόμματα-και ιδιαίτερα τα δύο μεγάλα-ο κομματικός συνδικαλισμός χρήσιμος ή και απαραίτητος; Μήπως διότι αποτελεί φυτώριο ικανών και εμπείρων στελεχών; Θα ήταν ιλαροτραγικό να υποστηρίξει κανείς κάτι τέτοιο. Διότι τα άτομα αυτά ελάχιστα έχουν εργασθεί και δοκιμαστεί στην κοινωνική βιοπάλη. Προέρχονται κατά κανόνα από τον κομματικό σωλήνα και τα βασικά προσόντα που διαθέτουν είναι η πίστη και η αφοσίωση προς το κόμμα. Με τα προσόντα αυτά αναδεικνύονται βουλευτές ή και υπουργοί, πάντοτε προς αναγνώριση της κομματικής τους προσφοράς, αφού ουδεμία άλλη δραστηριότητα έχουν να επιδείξουν. Μήπως διότι τα άτομα αυτά εκφράζουν και εκπροσωπούν τις ιδεολογικοπολιτικές αρχές των κομμάτων τους στον εργασιακό χώρο, συνεπώς δε έχουν και ανάλογη προσφορά στην προσέλκυση ψηφοφόρων; Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε οι αρχές και τα ιδανικά των κομμάτων μας πρέπει να ταυτισθούν με τον εγκάθετο συνδικαλισμό και ό,τι αυτός συνεπάγεται. Δηλαδή τη χρησιμοποίησή του ως αντιπολιτευτικού δόρατος ή ως κυβερνητικής ασπίδας, ανάλογα με την κομματική τους αντιπαράθεση, τη διαιώνιση της πελατειακής σχέσεως και της αναξιοκρατίας στον τομέα του δημοσίου. Και –γιατί όχι– τη διατήρηση της πρωτοβάθμιας διαφθοράς, η οποία ασφαλώς είναι διαμεσολαβητική για την «προαγωγή» της μίζας και της εξαγοράς σε δεύτερο βαθμό, δηλαδή σε πολιτική διαφθορά. Με τα δεδομένα αυτά ανακύπτει το τελευταίο και πράγματι επίκαιρο ερώτημα: Κατά την περίοδο αυτή –και με αφορμή το σκάνδαλο Ζήμενς– ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. δείχνουν να έχουν αποδυθεί σ’ έναν αγώνα για την πρόληψη και την πάταξη της διαφθοράς. Προτείνουν, αντιπροτείνουν και διαμάχονται για τα «θεσμικά» μέτρα, που πρέπει να ληφθούν, προκειμένου να εξαλειφθεί η διαφθορά και να εξυγιανθεί ο τομέας του Δημοσίου. (Την ίδια στιγμή ο πρόεδρος του ΟΤΕ «γνωστοποιεί» ότι από τον… Δεκέμβριο του 2006 διερευνά και αναζητεί, ματαίως, στοιχεία για τις δωροδοκίες στελεχών του ΟΤΕ, που ανακύπτουν ή φημολογούνται από τη γερμανική διαδικασία, η οποία έχει ήδη προχωρήσει σε καταδικαστικές αποφάσεις και φυλακίσεις ενόχων). Γιατί, λοιπόν, τα δύο κόμματα εξουσίας δεν ομονοούν στο πρωταρχικό και αυτονόητο: Στην κατάργηση των «συνδικαλιστικών» τους οργανώσεων, οι οποίες –εκτός των άλλων– αποδεδειγμένα είναι εστίες πολιτικής φαυλότητας και διαφθοράς; (Φοβάμαι, φίλοι αναγνώστες, ότι ούτε εσείς ούτε ο υπογράφων θα έχουμε οποιαδήποτε απάντηση)… |
Comments