|
Δικαιοσύνη και Εκκλησία Κύριε διευθυντά Με κατάπληξη διαβάσαμε στην «Καθημερινή» (3/7/2008) επιστολή του κ. Στ. Ματθία με την οποίαν ισχυρίζεται ότι «η ελληνική Δικαιοσύνη βρίσκεται σε αφύσικο εναγκαλισμό με την Ορθόδοξη Εκκκλησία. Λατρευτικές εικόνες και ευαγγέλια σε όλα τα ακροατήρια και στα δικαστικά γραφεία». Επειδή με τα γραφόμενά του θίγεται βαρύτατα η ελληνική Δικαιοσύνη, μέλος της οποίας υπήρξα επί πολλές δεκαετίες, επιτρέψετέ μου να διατυπώσω ορισμένες παρατηρήσεις. Από της συστάσεως των δικαστηρίων υπήρχαν και φαίνεται θα υπάρχουν ακόμη στα ακροατήρια μία εικόνα του Χριστού και επίσης ένα ευαγγέλιο και κοράνιο, για την ορκωμοσία των μαρτύρων (Χριστιανών και Μωαμεθανών). Αυτό σημαίνει «αφύσικος εναγκαλισμός»; Εάν βέβαια μερικοί αρεοπαγίτες έχουν αναρτήσει στα γραφεία τους εικόνα, είτε θρησκευτική, είτε ήρωος της Επαναστάσεως ή κάποια άλλη, αυτό αφορά τους ίδιους. Τα αναγραφόμενα για «λειτουργίες, λιτανείες και αγρυπνίες» εννοείται της Δικαιοσύνης, είναι ανυπόστατα. Ουδέποτε εξάλλου παρεπονέθη διάδικος ότι με τη μεσολάβηση κληρικών αδικήθηκε από τα ελληνικά δικαστήρια. Αν είχε υπ’ όψιν του τέτοια περίπτωση ο κ. Ματθίας, θα έπρεπε να την καταγγείλει. Τα περί ιδρύσεως μικρού ναού προς τιμήν του Αγ. Διονυσίου, προστάτη της Δικαιοσύνης, όχι ενοριακού, στον προαύλιο χώρο των δικαστηρίων, δεν είναι έμπνευση της Εκκλησίας, όπως γράφει, αλλά σκέψη αρεοπαγιτών προ 25ετίας, όταν υπηρετούσα και εγώ. Ουδέποτε παρεπονέθη διάδικος ότι αδικήθηκε από τα ελληνικά δικαστήρια λόγω διαφορετικού θρησκεύματος. Αυτό φυσικά το γνωρίζει ο κ. Ματθίας, γι’ αυτό είναι περίεργη η διατύπωση υπονοιών εκ μέρους του, περί δήθεν επιρροής της Δικαιοσύνης από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Παν. Παπανικολοπουλος
Επίτιμος Αρεοπαγίτης
Καλαμάτα Τα χρέη του υπουργείου Πολιτισμού Κύριε διευθυντά Σε συνέχεια των σημερινών δημοσιευμάτων της εφημερίδας σας σχετικά με το υπουργείο Πολιτισμού, θα ήθελα να σημειώσω τα ακόλουθα: Με ικανοποίηση διαπιστώνουμε ότι το τελευταίο διάστημα έχει αρχίσει ένας άτυπος αλλά γόνιμος διάλογος για τον πολιτισμό και τη διαχείριση των κονδυλίων. Είναι μια συζήτηση που θα έπρεπε να έχει γίνει πολλά χρόνια πριν, ώστε η χώρα να διαθέτει τώρα μια ουσιαστική στρατηγική πολιτισμού. Με βάση αυτή την πεποίθηση τον τελευταίο χρόνο, ξεκινώντας από τις διοικητικές δομές και τους υφιστάμενους θεσμούς, προσπαθούμε να χαράξουμε και να υλοποιήσουμε μια ρεαλιστική στρατηγική. Μια στρατηγική που θα συνδυάζει την ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς με την ενίσχυση της σύγχρονης δημιουργίας, καθιστώντας έτσι τον πολιτισμό στοιχείο της καθημερινότητας των πολιτών. Η ανάγκη είναι πλέον επιτακτική. Σε μια εποχή δημοσιονομικών περιορισμών τα όποια κενά δεν μπορούν πια να καλυφθούν πίσω από ανεξέλεγκτες επιδοτήσεις και προγραμματικές συμφωνίες αμφιβόλου πολιτιστικού αποτελέσματος. Με λίγα λόγια, τέλειωσαν οι εποχές που το υπουργείο Πολιτισμού μοίραζε χρήματα αποσπασματικά, τις περισσότερες φορές χωρίς αντίκρισμα, και έτσι κάλυπτε την έλλειψη στρατηγικής. Ηρθε η ώρα να αντιμετωπίσουμε πολύ σοβαρά το θέμα και να διαχειριστούμε με σύνεση και στόχο τα υπάρχοντα κονδύλια, τα οποία είναι συγκεκριμένα και εξόχως περιορισμένα. Αλλωστε, ως γνωστόν, εγώ εκτελώ τον προϋπολογισμό που παρέλαβα, με δεδομένες και οριοθετημένες δαπάνες. Από την άλλη, είναι κοινός τόπος ότι πολιτιστικό έργο χωρίς χρήματα δεν παράγεται. Και αν παράγεται μένει βουβό σε κάποια συρτάρια. Τα χρέη του υπουργείου Πολιτισμού είναι πλέον ανεξέλεγκτα. Χρέη που έχουν συσσωρευτεί από τη στρεβλή αντίληψη του «δίνω χρήματα, κλείνω στόματα», την οποία οικοδόμησαν επιμελώς όλες οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και, δυστυχώς, ακόμα ταλανίζει τον πολύπαθο πολιτισμό, παρά τις προσπάθειες των τελευταίων χρόνων. Η σημερινή ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού είναι αποφασισμένη, με όποιο κόστος, να «παλέψει» δύο σημαντικά ζητήματα: 1. Να εξασφαλίσει κονδύλια, κυρίως από τον κρατικό προϋπολογισμό και την κατάργηση του Ειδικού Λογαριασμού, δημιουργώντας συγκεκριμένους κωδικούς ανά φορέα, ώστε να γνωρίζουν τα όριά τους αυτοί που τα διαχειρίζονται και να μπορούν να κάνουν τον προγραμματισμό τους. Παράλληλα να αξιοποιήσει την περιουσία του υπουργείου Πολιτισμού και να βελτιώσει την πολιτική χορηγιών, έτσι ώστε να εξασφαλισθούν επιπλέον κονδύλια σε μόνιμη βάση. 2. Να υλοποιήσει μια σταθερή και ρεαλιστική στρατηγική πολιτισμού, η οποία δεν στηρίζεται στη διατήρηση του όποιου κατεστημένου, αλλά κοιτά και στοχεύει στο μέλλον. Αναδεικνύει και δεν «επιδοτεί». Απαιτεί και δεν επαιτεί. Στηρίζει τη δημιουργία και όχι τις εκάστοτε κομματικές δεσμεύσεις. Και ο πολιτισμός, είτε μας αρέσει είτε όχι, χρειάζεται σωστό management. Mε άλλα λόγια, διαχείριση με τάξη, συνέπεια και κυρίως απολογισμό για κάθε ευρώ που δίνεται. Τέλος, θέλω να προσθέσω ότι και τώρα στο υπουργείο Πολιτισμού, και μέχρι πριν από έναν χρόνο στο υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών, κύριο μελημά μου ήταν η διατήρηση του κοινωνικού χαρακτήρα του παραγόμενου έργου. Ο πολιτισμός, τα νέα ρεύματα, η πρότυπη δημιουργία δεν μπορεί παρά να είναι πάντα επιδοτούμενα, όπως και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που επιτελούν κοινωνικό έργο, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με τους στυγνούς κανόνες της αγοράς. Αλλωστε, πολιτισμός είναι και το επίπεδο της ποιότητας ζωής του πολίτη. Ο υπουργός Πολιτισμού
Μιχαλης Λιαπης Τα δρομολόγια ΟΣΕ - Siemens Κύριε διευθυντά, Στο δημοσίευμα της εφημερίδας σας, με τίτλο «Τα υπόγεια δρομολόγια μεταξύ ΟΣΕ και Siemens» (φύλλο Κυριακής, 6 Ιουλίου 2008, σελ. 6), που έφερε την υπογραφή του κυρίου Τάσου Τέλλογλου, αναφέρονται αναλήθειες και ανακρίβειες που αφορούν την εταιρεία μας, τις οποίες επισημαίνουμε συγκεκριμένα παρακάτω: Στο άρθρο αναφέρεται: «Οι ποινικές ρήτρες και τόκοι υπερημερίας από την καθυστέρηση της κατασκευής του τροχαίου υλικού της προγραμματικής συμφωνίας 33α για την προμήθεια 20 ηλεκτροκίνητων αυτοκινηταμαξών κανονικής γραμμής κατέστησαν αδρανείς». Η πραγματικότητα έχει ως εξής: Στις 28 Φεβρουαρίου 2003, υπογράφηκε τροποποίηση της Σύμβασης 33α που προέβλεπε λόγω καθυστέρησης την παράδοση ισοδύναμου τροχαίου υλικού οκτώ (8) δίδυμων δηζελοκίνητων συρμών Desiro Classic και τη διάθεσή τους για χρήση αδαπάνως από τον ΟΣΕ για χρονικό διάστημα 24 μηνών. Για τον λόγο αυτό και με την τροποποίηση αυτή από 1.1.2003 έως την παράδοση του παραπάνω ισοδύναμου υλικού ανεστάλη η επιβολή ποινικών ρητρών. Οι οκτώ (8) καινούργιοι δηζελοκίνητοι συρμοί χρησιμοποιήθηκαν εντατικά τα δύο (2) αυτά χρόνια από τον ΟΣΕ και εξυπηρέτησαν μεταξύ άλλων τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων. Τελικά για την Π.Σ. 33α, ο ΟΣΕ επέβαλε στη Siemens ποινικές ρήτρες καθυστέρησης και τόκους ύψους πάνω από 10,5 εκατομμύρια ευρώ. Στο άρθρο αναφέρεται: «Για να καλύψει τις καθυστερήσεις από τη σύμβαση 33α ο ΟΣΕ υπογράφει τη σύμβαση εκμίσθωσης 8 συρμών Desiro Classic (6,8 εκατ. ευρώ) με ένα συνολικό κόστος ασφάλισης και συντήρησης 1,3 εκατ. ευρώ.» Η πραγματικότητα είναι: Η σύμβαση 33α που αφορούσε ηλεκτροκίνητο τροχαίο υλικό ολοκληρώθηκε στις 30.5.2006. Ομως με συνεχιζόμενη την ανυπαρξία ηλεκτροκίνησης στη γραμμή Σταθμός Λαρίσης - Αεροδρόμιο όσο και στη γραμμή Σταθμός Λαρίσης - Κόρινθος (άνευ υπαιτιότητας της Siemens) που θα επέτρεπε τη χρήση του εν τω μεταξύ παραδοθέντος ηλεκτροκίνητου τροχαίου υλικού της προγραμματικής συμφωνίας 33α, ο ΟΣΕ για να καλύψει τις ανάγκες εξυπηρέτησης του Προαστιακού προέβη κατόπιν διαγωνισμού στις 4.4.2007 στην εκμίσθωση για οκτώ (8) μήνες από τα Ελληνικά Ναυπηγεία των οκτώ (8) δίδυμων δηζελοκίνητων συρμών Desiro Classic με συνολικό κόστος 6,8 εκατ ευρώ, συμπεριλαμβανομένης της συντήρησης και ασφάλισης. Αξίζει να σημειωθεί ότι για το χρονικό διάστημα από τη λήξη της αδαπάνου χρήσης των 24 μηνών των παραπάνω συρμών μέχρι την ολοκλήρωση των διαδικασιών του διαγωνισμού, ο ΟΣΕ επέβαλε στην Κοινοπραξία ρήτρες στάθμευσης για αυτό το τροχαίο υλικό ύψους πάνω από 5 εκατομμύρια ευρώ! Σχετικά με την αναφορά του άρθρου: «Κατά την ίδια περίοδο αποφασίζεται και η μεταφορά στη Γερμανία της σύμβασης Π.Σ. 39 για την κατασκευή 24 ηλεκτραμαξών που έπρεπε επίσης να κατασκευαστούν στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά». Επισημαίνονται τα ακόλουθα: Στις 28.02.2003 υπογράφηκε τροποποίηση της προγραμματικής συμφωνίας 39 για τη μεταφορά της κατασκευής του τροχαίου υλικού σε άλλο εργοστάσιο της αναδόχου Κοινοπραξίας, δυνατότητα που προβλέπεται στη σύμβαση, με χορήγηση από την Κοινοπραξία πρόσθετης έκπτωσης στον Οργανισμό. Η εν λόγω μεταφορά κρίθηκε εκείνη τη χρονική στιγμή αναγκαία λόγω της αδυναμίας των Ελληνικών Ναυπηγείων, μέλους της Κοινοπραξίας, να εξυπηρετήσουν την ταυτόχρονη κατασκευή όλων των Προγραμματικών Συμφωνιών στις οποίες συμμετείχαν (6 για τον ΟΣΕ και 1 για την ΗΣΑΠ). Επισημαίνεται ότι χρήση της παραπάνω δυνατότητας μεταφοράς του τόπου παραγωγής είχε ξαναγίνει σε πρότερη ημερομηνία και για την προγραμματική συμφωνία 35 στην οποία δεν συμμετείχε η Siemens. Σημειώνεται, επιπλέον, ότι για την Π.Σ. 39 ο ΟΣΕ επέβαλε τελικά στη Siemens ποινικές ρήτρες καθυστέρησης και τόκους ύψους πάνω από 5,5 εκατομμύρια ευρώ. Στο άρθρο αναφέρεται: «Για τη συμφωνία Π.Σ. 41 για 106 βαγόνια αποφασίστηκε να κατασκευαστούν επίσης στη Γερμανία». Η αλήθεια είναι: To προβλεπόμενο στην προγραμματική συμφωνία 41α τροχαίο υλικό (106 επιβατάμαξες) κατασκευάστηκε στο σύνολό του στην Ελλάδα στα Ελληνικά Ναυπηγεία. Για την Π.Σ. 41α ο ΟΣΕ επέβαλε στη Siemens ποινικές ρήτρες και τόκους ύψους πάνω από 8,5 εκατομμύρια ευρώ. Με εκτίμηση
Siemens Α.Ε. Σημείωση Συντάκτη: 1. Ποινικές ρήτρες: Η διεύθυνση έλξης είχε υπολογίσει ρήτρες 3-4 φορές ψηλότερες. Το γιατί τελικά η διοίκηση του οργανισμού προτίμησε τις χαμηλότερες ρήτρες είναι και αυτό ζήτημα της δικαστικής διερεύνησης. Αυτό ισχύει για το σύνολο των ποινικών ρητρών και των τριών προγραμματικών στις οποίες είχε πάρει μέρος η γερμανική εταιρεία. Στις αρχικές συμφωνίες προβλεπόταν η έκπτωση των κοινοπραξιών μετά τις 150 μέρες καθυστέρησης, όρος που δεν εφαρμόστηκε. 2. Προγραμματική συμφωνία 39: Οι προγραμματικές συμφωνίες ήταν απ’ ευθείας αναθέσεις, οι τελευταίες μεγάλες αναθέσεις του ελληνικού Δημοσίου. Η νομιμότητά τους είχε νόημα μόνο εφόσον εξασφαλιζόταν ένα υψηλό ποσοστό εγχώριας προστιθέμενης αξίας. Αυτό δέν εξασφαλίστηκε με τη μεταφορά της κατασκευής στη Γερμανία. 3. Προγραμματική συμφωνία 106: Αν η συμφωνία υλοποιήθηκε και στο τμήμα κατασκευής των κομματιών που συναρμολογήθηκαν στον Σκαραμαγκά στην Ελλάδα, η Ζήμενς έχει δίκιο. Τασος Τελλογλου Λάθος στη μετάφραση Kύριε διευθυντά Με αφορμή την επέτειο της επαράτου Γαλλικής Επαναστάσεως, αποτόκου τόσων απολυταρχικών καθεστώτων και ποταμών αίματος αθώων, μέχρι σήμερα, επιτρέψτε μου να σημειώσω μια μικρή γραμματική παρατήρηση. Ο όρος «sans-culottes» (1792) δημιουργήθηκε για να ξεχωρίζει τους λαϊκούς επαναστάτες από τους αριστοκράτες οι οποίοι φορούσαν «culottes» που εκάλυπταν το κάτω μέρος του σώματος, από τη μέση μέχρι τα γόνατα. Οι λαϊκοί φορούσαν κανονικά πανταλόνια. Οι αποδόσεις αυτές του «sans-culottes» δίνουν την εντύπωση ότι οι επαναστάτες ήταν φτωχοί ημίγυμνοι. Σπεύδω να προσθέσω ότι δεν γνωρίζω άλλον δόκιμο όρο, ή τρόπο, πλην της συμβουλής της αναδρομής εις τα πρωτότυπα κείμενα και ζωγραφικά έργα της εποχής. Τηλεμαχος Μαρατος
Αθήνα | 
Comments