Ποια πρωτοβουλία

Tου Aντωνη Kαρκαγιαννη/ karkagiannisant@ath.forthnet.gr

Και ξαφνικά βρισκόμαστε πάλι στα ίδια! Η χώρα πήρε ήδη τον δρόμο προς τις εκλογές, στο τέλος της τετραετίας ή νωρίτερα, και ο δημόσιος βίος, υπό την πίεση του Τύπου, των καναλιών ή άλλων εσωτερικών εξωθεσμικών παραγόντων, είναι εγκλωβισμένος σε σκάνδαλα και κυρίως στη σκανδαλολογία.

Η κυβέρνηση σχεδόν έχει εγκαταλείψει το έργο της, που είναι η αποδοτική διακυβέρνηση, και απολογείται διχασμένη, ο ένας να προσπαθεί να ρίξει στον άλλον κάποιες ευθύνες χωρίς και η ίδια να γνωρίζει ποιες ακριβώς είναι. Χωρίς να τις έχει διαπιστώσει, χωρίς να μας τις περιγράψει ώστε και εμείς να μάθουμε περί τίνος πρόκειται. Οι πολίτες, που πληροφορούνται από τα «κανάλια» (σχεδόν όλοι οι πολίτες), είναι πεπεισμένοι ότι υπάρχουν ευθύνες για κάτι που δεν το γνωρίζουν. Δεν γνωρίζουν αν οι ευθύνες είναι πολιτικές ή και ποινικές και άναυδοι παρακολουθούν τους υπουργούς που άλλοτε μιλούν για συλλογικές ευθύνες, δηλαδή όλης της κυβέρνησης, και άλλοτε να προσπαθούν ο ένας να τις επιρρίψει στον άλλον. Και οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος που μάχονται στην πρώτη γραμμή επαφής με το εκλογικό σώμα δεν κρύβουν την απόγνωσή τους…

Σε ακόμη χειρότερη κατάσταση βρίσκεται η αντιπολίτευση και ιδιαίτερα η αξιωματική. Κατακερματισμένη σε φέουδα και καπετανάτα φαίνεται ότι ζει με την αυταπάτη ότι το άρμα κάποιου σκανδάλου θα την οδηγήσει στην εκλογική νίκη. Προσπαθεί, λοιπόν, να διογκώσει με υπερβολές αλλά και ανακρίβειες το σκάνδαλο ή το «σκάνδαλο» των ομολόγων, ηθικολογεί ασύστολα λες και η ίδια είναι αναμάρτητη και πιστεύει ότι με αυτά και αυτά θα φτάσει ώς τις εκλογές! Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς αξιόπιστα πρόσωπα, χωρίς ίχνος ανανέωσης, στα πρόσωπα, στις δομές και τις ιδέες. Η ιδεολογική και πολιτική γύμνια της αντιπολίτευσης γενικά, της αξιωματικής ιδιαίτερα, αποκαλύφθηκε στη μάχη για την Ανώτατη Εκπαίδευση, όπου δεν κατόρθωσε, για ένα εθνικό θέμα, να διατυπώσει πρόταση που στοιχειωδώς να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες. Με μια λειψή πρόταση η κυβέρνηση θριάμβευσε!

Συνολικά όμως, με μια ανύπαρκτη και χωρίς προτάσεις αντιπολίτευση και με μια λειψή κυβέρνηση, ζούμε περίοδο πολιτικής παρακμής και καταστάσεις πολιτικής αναπηρίας. Οι πολίτες χάνουν την εμπιστοσύνη τους στους πολιτικούς, αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα, ακόμα και τη χρησιμότητα της πολιτικής. Και όταν ακόμα είναι δυσαρεστημένοι από την κυβέρνηση, δεν εμπιστεύονται και δεν ενισχύουν την αντιπολίτευση. Με την υπόθεση των ομολόγων η σύγχυση και η δυσπιστία έχει γενικευθεί. Δεν ξέρουμε αν υπάρχει ή δεν υπάρχει σκάνδαλο, ποια έκταση έχει, αν υπάρχει ή δεν υπάρχει ευθύνη, ποιος είναι ο χαρακτήρας της, αν υπάρχει, και ποιους βαραίνει. Τα εναλλασσόμενα μεταξύ ΠΑΣΟΚ και «καναλιών» στοιχεία δεν μας πείθουν πλέον.

Από παντού ακούγονται φωνές ότι είναι αναγκαία κάποια πρωτοβουλία που θα μας βγάλει από τον φαύλο κύκλο της πολιτικής σήψης. Οι περισσότεροι την περιμένουν από τον πρωθυπουργό και την επικεντρώνουν σε παραίτηση υπουργού ή σε ευρύτερο ανασχηματισμό ή ακόμη στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει υπουργός πρόθυμος να στιγματισθεί για πάντα με ένα σκάνδαλο, χωρίς να ξέρουμε ποιο είναι το σκάνδαλο και τι έκταση έχει. Και ποια κυβέρνηση θα δεχόταν να κάνει ανασχηματισμό ενοχής χωρίς να ξέρουμε ποια είναι η ενοχή. Και οι πρόωρες εκλογές θα μας οδηγούσαν αναπότρεπτα σε γενικευμένο πολιτικό κανιβαλισμό.

Τη μόνη λογική πρωτοβουλία που μπορούμε να περιμένουμε από τον πρωθυπουργό, από την αντιπολίτευση, από τη Δικαιοσύνη είναι η διερεύνηση και η πλήρης αποκάλυψη όλης αυτής της περίεργης υπόθεσης. Ολα τα άλλα ακολουθούν.