από καθημερινή. Τι γράφει ο ξένος τύπος

LIBERATION

Το άλμα της Σεγκολέν Ρουαγιάλ

Ανεξαρτήτως του εκλογικού αποτελέσματος, η δεδηλωμένη πρόθεση της Σεγκολέν Ρουαγιάλ να συμμαχήσει με τον Φρανσουά Μπαϊρού σημαίνει ότι ένα κεφάλαιο στην ιστορία της γαλλικής Αριστεράς έκλεισε. Εκλεισε ο κύκλος που άνοιξε τον Ιούνιο του 1971 στο συνέδριο στο Επινέ-συρ- σεν, όταν ο Φρανσουά Μιτεράν πήρε τα ηνία του Σοσιαλιστικού Κόμματος με βάση το στρατηγικό αξίωμα της ενωμένης Αριστεράς. Για κάποιο διάστημα η πολιτική αυτή γραμμή εκφράστηκε μέσω της συμμαχίας με το ΚΚ Γαλλίας και της συγκυβέρνησης. Σήμερα η Σεγκολέν Ρουαγιάλ κάλλιστα μπορεί να ζητήσει την αναθεώρηση της πολιτικής αυτής, εφόσον οι τελευταίοι σύμμαχοι στα αριστερά του Σοσιαλιστικού Κόμματος χάθηκαν στον πάτο της κάλπης. Η πολυσυλλεκτική Αριστερά εξαφανίστηκε, το ΚΚΓ απέσπασε, όπως και οι Πράσινοι, λιγότερο από 2%. Ετσι εκόντες άκοντες οι σοσιαλιστές αναζητούν νέους συμμάχους για να συγκεντρώσουν την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο και να σχηματίσουν κυβέρνηση, αλληθωρίζοντας πότε προς τον Ρομάνο Πρόντι και πότε προς τον Τόνι Μπλερ στη Βρετανία. Ατυχώς όμως στην προσπάθειά της να στραφεί προς το κέντρο, η υποψήφια των Σοσιαλιστών κινδυνεύει να χάσει ό, τι απέμεινε στα αριστερά της. Το παιχνίδι είναι πολύ παρακινδυνευμένο.

DW-WORLD.DE

Κλειστά τα χαρτιά του Φρανσουά Μπαϊρού

Ισες αποστάσεις, μέχρι τώρα τουλάχιστον, προσπαθεί να κρατήσει ο Φρανσουά Μπαϊρού από τους δύο αντιπάλους για το προεδρικό αξίωμα. Σε προχθεσινή συνέντευξη Τύπου, ο αρχηγός του κεντρώου UDF αποφάσισε να κρατήσει κλειστά τα χαρτιά του, αφήνοντας ωστόσο ανοιχτό το ενδεχόμενο να ανακοινώσει αργότερα την προσωπική του επιλογή, αν αλλάξει κάτι, όπως είπε, στις θέσεις των δύο υποψηφίων. Ηταν η πρόταση που περίμεναν από τον Φρανσουά Μπαϊρού οι πολιτικοί αναλυτές, αλλά που δυσαρέστησε τα επιτελεία του Σαρκοζί και της Ρουαγιάλ. Ο «τρίτος άνθρωπος» της εκλογικής αναμέτρησης του α΄ γύρου άφησε τους ψηφοφόρους του να επιλέξουν κατά βούληση έναν από τους δύο. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να επικρίνει με δριμύτητα και τους δύο. Τους κατηγόρησε ότι με τη μάχη χαρακωμάτων, που δίνουν τόσο καιρό, κάνουν τα πράγματα χειρότερα στη Γαλλία. Επεσήμανε ότι με το πρόγραμμά τους χρεώνουν το ήδη καταχρεωμένο γαλλικό κράτος με άλλα 60 δισ. ευρώ. Σε μια κίνηση που θυμίζει «valse hesitation», o Μπαϊρού απέκλεισε κάθε διάλογο με τον Σαρκοζί, είπε όμως ότι μια συζήτηση με τη Ρουγιάλ θα πρέπει να γίνει μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες για να μπορούν να την παρακολουθήσουν όλοι οι Γάλλοι. Η συζήτηση τελικά θα πραγματοποιηθεί αύριο, Σάββατο στο TF1

THE GUARDIAN

Γιατί χαίρεται ο Ράμσφελντ;

Μεταξύ εκείνων που απόλαυσαν την έκθεση του προεδρου της Παγκόσμιας Τράπεζας Πολ Γούλφοβιτς, ο οποίος βοήθησε σκανδαλωδώς τη φίλη και υπάλληλο της τράπεζας Σάχα Ρίτζα ήταν και Ντόναλντ Ραμσφελντ, πρώην υπουργός Αμυνης των ΗΠΑ. Ο Ράμσφελντ καθαιρέθηκε από τη δημόσια ζωή, εξαιτίας της καταστροφής του Ιράκ και παραμένει στη σκιά. Ο Γούλφοβιτς, αναπληρωτής υπουργός Αμύνης το 2005 συνέβαλε στο ίδιο επίπεδο στη διαμάχη για τις φυλακές Αμπού Γκραΐμπ και Γκουαντάναμο -τα γνωστά βασανιστήρια- για το χάος στο Ιράκ και την ανοικοδόμηση. Ο Γούλφοβιτς ήταν ο δραστήριος σύντροφος που υλοιποιούσε πολλές από τις αποφάσεις του Ράμσφελντ.

TODAYS ZAMAN

Ο εξισορροπιστής Ερντογάν

Οι προεδρικές εκλογές μονοπώλησαν το ενδιαφέρον της Τουρκίας τους τελευταίους μήνες. Η πιο ενδιαφέρουσα συζήτηση, ωστόσο, αφορούσε το πρόσωπο που θα προτεινόταν για το αξίωμα της προεδρίας, ένα πρόσωπο που θα προήρχετο από το κυβερνών κόμμα της Ανάπτυξης και της Δικαιοσύνης. Εγιναν δεκάδες συζητήσεις για τις πιθανότητες. Και όλες ή σχεδόν όλες κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι ο πρωθυπυργός Ταγίπ Ερντογάν θα ήταν ο υποψήφιος. Ο Ερντογάν, όμως, ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του Αμπντουλάχ Γκιουλ. Το κοινό χειροκρότησε την απόφαση του Ερντογάν. Τη βρήκε λογική και χαρακτήρισε τον πρωθυπουργό ανιδιοτελή. Η απόφασή του θύμισε σε πολλούς τα λόγια τους πρώην προέδρου Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ: «Κανείς θνητός δεν θα μπορούσε να προσπεράσει την ευκαιρία να εκλεγεί πρόεδρος αν αυτός ή αυτή είχε την ευκαιρία» Ο Αμπντουλάχ Γκιουλ ως προεδρος θα βοηθήσει την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας. Η εσωτερική πολιτική θα κινηθεί από τον Ερντογάν και την αποφασιστικότητα που συνήθως τον χαρακτηρίζει. Ο Γκιουλ θα συμβάλει επίσης στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις. Οι σχέσεις Ε. και Τουρκίας δεν είναι οι καλύτερες και ο Γκιουλ θα δώσει τον καλύτερο του εαυτό. Ομως ο ίδιος έχει φροντίσει για την ανάπτυξη περιφερειακών σχέσεων, κυρίως με τις χώρες της Μέσης Ανατολής. Αντίθετα με τον Οζαλ και τον Ντεμιρέλ, ο Ερντογάν επέλεξε μια υψηλής εμβέλειας πολιτική προσωπικότητα. Κι αυτό ακριβώς θα κάνει τη διαφορά.

THE NEW YORK TIMES

Το χρήμα κυλάει, τα παιδιά όμως πεθαίνουν

Τα σχέδια των δωρητών στην Αφρική συχνά κινούνται παράλληλα με τα κυβερνητικά συστήματα. Ωστόσο, στην πλειοψηφία τους χαρακτηρίζονται από μεγάλη αναποτελεσματικότητα. Οι δωρητές λένε ότι προτιμούν να προσπερνούν τις κυβερνητικές δομές, φοβούμενοι μην κατηγορηθούν ότι συμμετέχουν στη διαφθορά. Ενώ αυτή η άποψη βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον μπορεί να σταθεί, μακροπρόθεσμα δεν βοηθάει στην καλή διακυβέρνηση και στη σύσταση σοβαρών κρατικών οργανισμών. Οι ηγέτες του συγκεντρώθηκαν προ διετίας στη Σκωτία και συζήτησαν για τη βοήθεια στην Αφρική, πιστεύουν πραγματικά ότι η εισροή μεγαλύτερων κονδυλίων μπορεί να βοηθήσει στο να βγει η μαύρη ήπειρος από τη φτώχεια; Η εισροή χρημάτων δεν είναι η λύση. Το πραγματικό πρόβλημα της ηπείρου είναι η υποκρισία στη βοήθεια.

THE STATEMAN

Επιστροφή στον Μεσαίωνα

Το γεγονός ότι οι Αμερικανοί δεν αντέδρασαν έντονα στην ανέγερση του μήκους πέντε χιλιομέτρων τείχους στη Βαγδάτη που κτίζεται από τα αμερικανικά στρατεύματα επιβεβαιώνει απλώς την αλαζονεία που χαρακτηρίζει την πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο πρόεδρος Μπους και ο αντιπρόεδρος Τσένι εισέβαλαν στο Ιράκ χωρίς πρόγραμμα, με μοναδικό στόχο την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν. Τώρα ψάχνουν να βρουν τρόπο εξόδου, έχοντας όμως καταστρέψει τη χώρα. Αυτό τελικά θα μπορούσε να εκληφθεί ως η χειρότερη καταστροφή στην ιστορία, κυρίως όσον αφορά τη διαμάχη μεταξύ των σουνιτών και των σιιτών που ενέχει τον κίνδυνο να περάσει τα σύνορα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιστρέφουν στον Μεσαίωνα όταν οι πόλεις περιβάλλονταν από τείχη προκειμένου να προφυλαχθούν από επίδοξους εισβολείς. Κρίμα που δεν υπήρχαν τείχη στη βασανισμένη πόλη το 2003, όχι για να προστατεύσουν τον Σαντάμ Χουσεΐν, αλλά για να αποτρέψουν την εισβολή των Αμερικανών.

HERALD TRIBUNE

Δεν είναι πανάκεια ο καπιταλισμός

Το κατεστημένο της Ουάσιγκτον κάνει λόγο για την υπεροχή του συστήματος της ελεύθερης αγοράς και θεωρεί ότι είναι καθήκον της Αμερικής να διαδώσει αυτό το σύστημα στον κόσμο. Ο καπιταλισμός παρουσιάζεται ως γιατρειά διά πάσαν νόσον και ακόμη και μια καπιταλιστική Κούβα ίσως προκαλούσε την αμερικανική πολιτική. Ωστόσο, η πορεία της ανθρώπινης ανάπτυξης τείνει να δείξει ότι τα κράτη που υιοθετούν την ελεύθερη αγορά βρίσκονται μακράν από το να επιλύσουν τα προβλήματα τους με τρόπο που δεν θα έχει επιπτώσεις στη διεθνή οικονομική σταθερότητα από την όποια όλα εξαρτώνται.

FINANCIAL TIMES

Ερασιτεχνισμός στη Ζήμενς;

H προχθεσινή παραίτηση του προέδρου της Ζήμενς Κλάους Κλάινφελντ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το χειρότερο συμβάν στο γερμανικό όμιλο επιχειρήσεων: μετά την πρόσφατη παραίτηση και του προέδρου του εποπτικού συμβουλίου Χάινριχ φον Πίρερ, η Ζήμενς μένει πια χωρίς εκείνα τα κορυφαία στελέχη που κατευθύνουν την τύχη του γερμανικού κολοσσού και των 500.000 εργαζομένων της. Δημιουργείται συνεπώς ένα κενό εξουσίας, το οποίο εν καιρώ αδυσώπητου διεθνούς ανταγωνισμού και βραχύβιων αγορών θα ζημιώσει αναπόφευκτα τη γερμανική εταιρεία. Η όλη διαδικασία των παραιτήσεων μοιάζει με εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς που ξεκινά χωρίς να υπάρχει ακόμα βηματοδότης. Ερασιτεχνισμός είναι το ηπιότερο που μπορούμε να πούμε γι’ αυτά που συμβαίνουν.