Τι γράφει ο ξένος τύπος.
Τώρα αρχίζει ο αγώνας στη Γαλλία
H Γαλλία έσωσε την Αριστερά. Βέβαιο είναι ότι ο Σαρκοζί είναι πολύ δεξιός. Αλλά αυτή η εκλογή δεν θα πρέπει να πάρει δημοψηφισματικό χαρακτήρα για τον συντηρητικό υποψήφιο, ούτε καν στο πεδίο των συμβόλων. Στο αρνητικό πρότζεκτ του Σαρκοζί θα πρέπει να αντιπαρατεθεί ένα θετικό. Η Σεγκολέν Ρουαγιάλ δεν επιτρέπεται να αρκεστεί στον ρόλο της υποψηφίου που δείχνει με το δάχτυλο τον κακό Σαρκοζί. Θα πρέπει να υπερασπισθεί τα μέτρα, τις προτάσεις και τις αποφάσεις της. Ο αγώνας τώρα αρχίζει.
TAGES ANZEIGER
Ολοι εκτός Σαρκοζί;
Το μόνο που απομένει τώρα στη Σεγκολέν Ρουαγιάλ είναι να μετατρέψει την εκλογική διαδικασία σε ένα δημοψήφισμα κατά του Σαρκοζί αντί να επιμένει στην παρουσίαση ενός προγράμματος που ούτως ή άλλως έχει πολλές αντιφάσεις. Ο υποψήφιος της Κεντροδεξιάς όντως διχάζει. Ωστόσο, θα πρέπει να αμφιβάλλουμε για το εάν η λύση «όλα εκτός από τον Σαρκοζί» ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των πολιτών.
LA REPUBBLICA
Η ευκαιρία της Σεγκολέν
Hταν διάχυτος ο φόβος στο στρατόπεδο της Αριστεράς να ξαναζήσουν άλλη μία βαριά ήττα όπως πριν από πέντε χρόνια. Η Σεγκολέν Ρουαγιάλ έχει τώρα την ευκαιρία, ωστόσο τα πράγματα δεν είναι εύκολα, δεδομένου ότι μετά την προχθεσινή ημέρα, ο αντίπαλός της βρίσκεται μάλλον σε πλεονεκτική θέση. Ολα όμως παραμένουν ανοιχτά.
LE MONDE
Η δημοκρατία στο απόσπασμα
Η δημοκρατία υποχώρησε στη Νιγηρία. Σε αυτή τη χώρα των 140 εκατομμυρίων κατοίκων, την πολυπληθέστερη της αφρικανικής ηπείρου οι προεδρικές εκλογές το Σάββατο 21 Απριλίου, που συνδυάστηκαν με τις βουλευτικές είχαν την αξία ενός τεστ. Για πρώτη φορά στην ιστορία της, μια χώρα συνηθισμένη στα πραξικοπήματα από την απελευθέρωσή της το 1960, είχε την ευκαιρία να εκλέξει δημοκρατικά έναν πρόεδρο, ο οποίος θα είχε ελπίδες να διαδεχθεί κάποιον άλλο. Εντούτοις, πριν ακόμα γίνει γνωστό το τελικό αποτέλεσμα μια διαπίστωση εμφανίζεται επιβεβλημένη: όποιος κι αν είναι ο νικητής, ο επόμενος πρόεδρος δεν θα διαθέτει την απαραίτητη νομιμότητα για να διοικήσει μια χώρα τόσο πολύπλοκη, όσο η Νιγηρία. Κι αυτό το διαπίστωσαν και το υπογράμμισαν όλοι οι διεθνείς παρατηρητές. Η ψηφοφορία του Σαββάτου, η οποία στιγματίστηκε από πράξεις βίας και νεκρούς, αναρίθμητες περιπτώσεις νοθείας και ανωμαλιών, δεν ήταν ούτε ελεύθερη, ούτε ακριβοδίκαιη. Οι εκλογές πραγματοποιήθηκαν υπό χειρότερες συνθήκες από εκείνες του 1999 και του 2003, όπως παρατήρησε και το Διεθνές Ρεπουμπλικανικό Ινστιτούτο, το οποίο είχε αποστείλει επί τόπου παρατηρητές. Ανάλογα ήταν και τα συμπεράσματα των εκπροσώπων της Ε. Ε. και των αφρικανικών οργανισμών. Ηδη, οι δύο υποψήφιοι της αντιπολίτευσης ο αντιπρόεδρος Ατικού Αμπουκμπακάρ και ο στρατηγός Μουχαμαντού Μπουχαρί ανακοίνωσαν ότι δεν αποδέχονται τα εκλογικά αποτελέσματα. Ενας είναι ο άνθρωπος που φέρει ακέραια την ευθύνη της αποτυχίας των εκλογών, ο πρόεδρος Ολεσεγκούν Ομπασάντζο, ο οποίος δεν έχει πάψει να φέρνει εμπόδια στους αντιπάλους του και να κάνει το παν για να εξασφαλίσει τη νίκη των πολιτικών του φίλων.
THE NEW YORK TIMES
Οφείλει να πράξει περισσότερα
Η αμερικανική κυβέρνηση χρειάζεται να κάνει πολλά περισσότερα. Χρειάζεται να βεβαιωθεί ότι οι πρόσφυγες που απειλούνται περισσότερο -συνήθως αυτοί που συνεργάστηκαν με τις αμερικανικές δυνάμεις- θα βρουν ασφαλές καταφύγιο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Θα πρέπει επίσης να εξασφαλίσει γενναιόδωρη βοήθεια - πάνω από το ποσό των 18 εκατ. δολαρίων που έχει δεσμευτεί να διαθέσει- στην υπηρεσία Προσφύγων του ΟΗΕ προκειμένου να ενισχυθούν οι χώρες υποδοχής προσφύγων, όπως η Ιορδανία και η Συρία. Τέλος, η Ουάσιγκτον χρειάζεται να ξεκινήσει μια σοβαρή και εμπεριστατωμένη συζήτηση με όλους τους γείτονες του Ιράκ -περιλαμβανομένης της Συρίας και του Ιράν- για το πώς θα περιοριστεί η βία στο εσωτερικό του Ιράκ και πώς θα βοηθηθούν όσοι προσπαθούν να εγκαταλείψουν τη φρίκη του πολέμου.
AL-AHRAM
Η τρομοκρατία στην υπηρεσία της τυραννίας
Μπορεί, άραγε, μια τρομοκρατική επίθεση να αλλάξει ένα καθεστώς ή να εξαναγκάσει μια κυβέρνηση να αλλάξει πολιτική; Η προφανής ερώτηση είναι όχι και ήδη αθώοι πολίτες σκοτώνονται καθημερινά από εξτρεμιστές δολοφόνους. Οι πρόσφατες δολοφονίες - τρομοκρατικές επιθέσεις στο Μαρόκο και την Αλγερία δεν θα είναι οι τελευταίες. Αρα, ποια θα μπορούσε να είναι η απάντηση στην τρομοκρατία; Καταπίεση, επιβολή κατάστασης εκτάκτου ανάγκης είναι η απάντηση την οποία συνήθως οι κυβερνήσεις σπεύδουν να δώσουν. Οι κυβερνήσεις έχουν χρησιμοποιήσει τον εξτρεμισμό για να περιορίσουν την ελευθερία του ατόμου. Οι κυβερνήσεις δεν ντρέπονται να παραδεχτούν ότι η καταπίεση είναι ο καλύτερος τρόπος για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Ας το παραδεχτούμε, λοιπόν. Τα εγκλήματα των τρομοκρατών προσφέρουν στις κυβερνήσεις το καλύτερο άλλοθι για τον περιορισμό των ελευθεριών. Δείτε τι συνέβη μετά την 11η Σεπτεμβρίου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το ίδιο επαναλαμβάνεται παντού στον κόσμο. Οι τρομοκράτες είναι τμήμα της παγκόσμιας επίθεσης κατά της ελευθερίας. Δεν μπορούν να είναι επιλήσμονες για το αποτέλεσμα των πράξεών τους.
THE
Καλά θα κάνει να παραιτηθεί
Ο πρόεδρος της παγκόσμιας Τράπεζας Πολ Γούλφοβιτς εμπλέκεται σε μεγάλο σκάνδαλο. Ο αμφισβητούμενος τρόπος που χειρίστηκε το θέμα της φίλης του, υπαλλήλου της ίδιας τράπεζας έχει πλήξει την αξιοπιστία του Γούλφοβιτς, αλλά και του οργανισμού του οποίου ηγείται. Δυστυχώς για τον Γούλφοβιτς, η αμφισβήτηση είναι το πιο πρόσφατο επεισόδιο μιας πολύ ευρύτερης και με πολλά παρακλάδια υπόθεσης. Η ανάμειξή του στον πόλεμο του Ιράκ ήταν ενοχλητική για τους υπαλλήλους της Τράπεζας και η επιμονή του να ανοίξει υποκατάστημα στη Βαγδάτη εξελήφθη ως μια ακόμη προσπάθεια προώθησης της ατζέντας τού προέδρου Μπους. Αλλοι παρατηρητές ισχυρίζονται ότι η πρόθεσή του να ανοίξει παράρτημα της τράπεζας στο Ιράκ ήταν στο πλαίσιο της εξιλέωσής του. Εν πάση περιπτώσει, είναι πρώιμο για οποιονδήποτε να συνάγει ασφαλή συμπεράσματα. Αν ο Γούλφοβιτς πιστεύει στην αποστολή του, θα πρέπει να παραιτηθεί προκειμένου να περιορίσει το σύννεφο σκόνης που έχει συγκεντρωθεί ακριβώς πάνω από την Παγκόσμια Τράπεζα.
THE TIMES
Τι θα γίνει με το δημοψήφισμα κύριε Μπλερ;
Υπάρχει ένα σοβαρό επιχείρημα που λέει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση χρειάζεται επειγόντως μεταρρυθμίσεις. Χρειάζεται ακόμη και σύνταγμα. Ωστόσο, υπάρχει διάσταση απόψεων μεταξύ της Βρετανίας και των Βρυξελλών για το ποιες θα πρέπει να είναι αυτές οι μεταρρυθμίσεις. Τίθενται ερωτήματα για το ποιος πρέπει να έχει την εξουσία: το Κοινοβούλιο ή μήπως οι γραφειοκράτες; Οι περισσότεροι Βρετανοί θα ήθελαν να δουν μια Ευρώπη περισσότερο φιλελεύθερη, με περισσότερες δημοκρατικές αξίες. Αυτό που σήμερα βλέπουν είναι μια Ευρώπη που ρέπει προς τη γραφειοκρατία, όπου η εξουσία παραμένει στα χέρια μη εκλεγμένων σωμάτων. Η προτεινόμενη συνταγματική συνθήκη, για την οποία συζητείται η αναθεώρησή της και πολλά θα εξαρτηθούν από τη σύνοδο κορυφής του Ιουνίου, θα οδηγήσει σε περαιτέρω αύξηση του κεντρικού χαρακτήρα των εξουσιών, παίρνοντάς τες από τα εκλεγμένα όργανα (τα εθνικά κοινοβούλια) και δίδοντάς τες σε μη εκλεγμένους γραφειοκράτες. Οι Βρετανοί πίστευαν ότι είχαν το ασφαλές όχημα του δημοψηφίσματος. Τώρα ενδέχεται να μην υπάρξει ούτε αυτό, όπως διακήρυξε την περασμένη εβδομάδα ο πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ. Ωστόσο, ο κύριος Μπλερ είχε δεσμευτεί το 2005 ότι θα προχωρήσει στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος πάνω στην πρόταση για το Ευρωσύνταγμα. Πρόκειται, βεβαίως, για το δημοψήφισμα που οδήγησε σε απόρριψη του Ευρωσυντάγματος σε Γαλλία και Ολλανδία.
Comments