Πολιτισμός | 29.11.2007
Γερμανοί κυανόκρανοι και η «φονική ειρήνη»
Πρεμιέρα σήμερα στη Γερμανία για την πρώτη ταινία που θεματοποιεί τις διεθνείς αποστολές γερμανών στρατιωτών με φόντο το Κοσσυφοπέδιο.
Eφτά χιλιάδες περίπου γερμανοί στρατιώτες υπηρετούν σήμερα στις διεθνείς ειρηνευτικές αποστολές από το Αφγανιστάν και το Λίβανο, μέχρι τη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο. Κυρίως οι αποστολές στην πρώην Γιουγκοσλαβία ήταν πάντα αντικείμενο έντονων πολιτικών αντιπαραθέσεων, λόγω και του βεβαρημένου ιστορικού παρελθόντος της Γερμανίας. Στην τέχνη όμως, κινηματογράφο, λογοτεχνία το θέμα δεν βρήκε την απήχηση που θα ανέμενε κανείς. Μόλις τώρα και δη σήμερα 29 Νοεμβρίου είναι στους γερμανικούς κινηματογράφους η πρεμιέρα μιας ταινίας που θεματοποιεί τις διεθνείς αποστολές της Γερμανίας από την οπτική γωνία των γερμανών στρατιωτών.
Η φονική καθημερινότητα
Ο τίτλος της ταινίας: «Φονική ειρήνη». Καλοκαίρι του 1999. Γερμανικά Λέοπαρντ κατευθύνονται στο Κοσσυφοπέδιο, σε ένα από τα τεθωρακισμένα οι νεαροί στρατιώτες Τομ και Τσάρλι. Αποστολή τους να διασφαλίσουν την ειρήνη. Μια νάρκη σκάει. Η καθημερινότητα στο Κοσσυφοπέδιο είναι γεμάτη κινδύνους. Το χάσμα μεταξύ Αλβανόφωνων και Σέρβων είναι τεράστιο. Τα τραύματα του πολέμου ανοιχτά. Αλλά «για μας δεν υπάρχουν καλοί και κακοί εδώ» λέει στους στρατιώτες ο διοικητής τους. «Εμείς είμαστε στρατιώτες και έχουμε ουδέτερη στάση». Όταν όμως ένας αλβανός ελεύθερος σκοπευτής βάζει στόχο τη μικρή Σέρβα Μιριάνα, ο Τσάρλι αποφασίζει να παραβλέψει τις νουθεσίες του διοικητή του και διώκει τον ελεύθερο σκοπευτή.
Απλοποιημένοι χαρακτήρες και διάλογοι
Στην ταινία «φονική ειρήνη» το κυρίαρχο θέμα δεν είναι η αντιπαράθεση Αλβανόφωνων και Σέρβων, αλλά το συγκρουσιακό πλαίσιο που βιώνουν οι Γερμανοί στρατιώτες. Ένα μείγμα δράσης και έρωτα είναι η συνταγή που ακολουθεί ο σκηνοθέτης, απλοποιώντας όμως αρκετά χαρακτήρες και διαλόγους, σε σημείο που να μην ανταποκρίνονται πλέον στην πολυπλοκότητα του θέματος. Με εξαίρεση μία μεμονωμένη περίπτωση «κακού», οι Γερμανοί ανήκουν στους «καλούς». Ο Τομ και ο Τσάρλι στο τζιπ της Μπουντεσβέρ μοιάζουν μάλλον με αστυνομικούς παρά με στρατιώτες ξένης δύναμης.
Ένστολοι «με καρδιά και αισθήματα»
«Πρόκειται γι΄ αυτούς που φορούν στρατιωτική στολή», λέει ο σκηνοθέτης Rudolf Schweiger, «αλλά είναι άνθρωποι με ψυχή, καρδιά, αισθήματα. Και όταν αρχίζουν να κυριαρχούνται από τα αισθήματά τους χάνουν το παιχνίδι. Υπό τέτοιες συνθήκες είναι θανάσιμο το αγκαζάρισμα με συναισθηματικό κίνητρο». Πράγματι αυτό συμβαίνει στην ταινία: οι δύο πρωταγωνιστές Τομ και Τσάρλι ερωτεύονται τη Μυριάνα και με μιας βρίσκονται μεταξύ διασταυρούμενων πυρών.
Η ισορροπία ανάμεσα στην ψυχαγωγία που πρέπει να προσφέρει μια ταινία και την ιστορική πραγματικότητα είναι το αδύνατο σημείο της ταινίας. Μένει η επισήμανση ότι η «φονική ειρήνη» είναι η αρχή, είναι η πρώτη ταινία για την προβληματική των διεθνών αποστολών των γερμανών στρατιωτών, αλλά ας μην είναι και η τελευταία.
Comments