| Λίγες ελπίδες για ειρήνη Tου Αθανασιου Ελλις Eνα νέο ξεκίνημα υπόσχεται η διάσκεψη για τη Μέση Ανατολή που συγκάλεσαν πιεστικά οι ΗΠΑ και πέτυχε να φέρει στο ίδιο τραπέζι περισσότερες από 40 χώρες και διεθνείς οργανισμούς. Ολοι πρέπει να διαδραματίσουν τον ρόλο που τους αναλογεί. Μεταξύ αυτών και η Ελλάδα η οποία για πρώτη φορά συμμετείχε σε μια τέτοια διάσκεψη. Επισείοντας ακόμη και την «ιρανική απειλή», τόσο για τα σουνιτικά αραβικά καθεστώτα όσο και για το Ισραήλ, οι Αμερικανοί εξασφάλισαν μια κατ’ αρχήν συμφωνία να καταβληθεί προσπάθεια για επίτευξη συνολικής λύσης έως το τέλος του επομένου έτους. Φίλοι και αντίπαλοι συμφωνούν ότι οι ΗΠΑ παραμένουν ο σημαντικότερος παίκτης στο παζλ της Μέσης Ανατολής. Ομως, ο σημερινός πρόεδρος της Αμερικής εισέρχεται στην τελευταία χρονιά της προεδρίας του αποδυναμωμένος από την εμπλοκή στο Ιράκ, τη μεγαλύτερη αποτυχία της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, που τραυμάτισε ηθικά, οικονομικά και επικοινωνιακά την υπερδύναμη. Εχει απολέσει τον σεβασμό και τη δυνατότητα να πείσει συμμάχους και εχθρούς που είναι αναγκαία συστατικά για επιτυχία σε μια τόσο λεπτή συγκυρία. Ο κ. Μπους.αναζητεί εναγωνίως μια διεθνή προσωπική επιτυχία με στόχο την υστεροφημία του. Προσπάθησε να αντιγράψει το στιγμιότυπο του ’93 όταν ο Μπιλ Κλίντον είχε αγκαλιάσει τους Αραφάτ και Ράμπιν, καθώς αυτοί αντήλλασσαν την πρώτη ιστορική χειραψία τους στον κήπο του Λευκού Οίκου. Ομως, ο Μπους δεν είναι Κλίντον, ενώ ερωτήματα σκιάζουν και τους σημερινούς ηγέτες των δύο πλευρών. Ο Εχούντ Ολμερτ χρεώθηκε την αποτυχημένη στρατιωτική επιχείρηση κατά της Χεζμπολάχ το καλοκαίρι του ’06, παραπαίει πολιτικά, και είναι στόχος ερευνών για ποινικά παραπτώματα. Ο Μαχμούντ Αμπάς είναι ο μετριοπαθής ηγέτης που καταδίκασε τρομοκρατικές ενέργειες ακόμη και αν προέρχονται από Παλαιστίνιους και χαίρει εκτίμησης στη διεθνή κοινότητα. Ομως, βρίσκεται σε ανοιχτή, και ενίοτε αιματηρή, σύγκρουση με την Χαμάς και ελέγχει μόνο τα μισά εδάφη που θεωρητικά ανήκουν στην Παλαιστινιακή Αρχή. Είναι αμφίβολο πόση βαρύτητα θα έχουν οι υπογραφές τους. Ο πατέρας του σημερινού Αμερικανού προέδρου σχημάτισε μια αξιοζήλευτη διεθνή συμμαχία με τη συμμετοχή πολλών μουσουλμανικών κρατών στον πόλεμο του Περσικού, και έθεσε σε στέρεα βάση την ειρηνευτική πρωτοβουλία που εγκαινίασε στη Μαδρίτη το 1991. Ο Μπιλ Κλίντον επένδυσε στην πρωτοβουλία του Οσλο, πέτυχε τις ειρηνευτικές συμφωνίες Ράμπιν-Αραφάτ το ’93, και Ράμπιν-Χουσεΐν το ’94, και έφθασε πολύ κοντά σε συνολική λύση του Παλαιστινιακού το 2000 με τους Μπαράκ και Αραφάτ. Ο,τι δεν μπόρεσαν να πετύχουν δύο Αμερικανοί πρόεδροι με σεβασμό και επιρροή στον αραβικό κόσμο, δύσκολα θα πετύχει ο Τζορτζ Μπους, ακόμη και αν πιστέψει κανείς ότι έχει τις καλύτερες προθέσεις. Κάθε νοήμων άνθρωπος ελπίζει να υπάρξει λύση στο πρόβλημα που βρίσκεται στην καρδιά τόσων δεινών του πλανήτη. Δυστυχώς, παρά τις ελπίδες που γεννά η Ανάπολη, τα σημερινά δεδομένα δεν δικαιολογούν υπέρμετρη αισιοδοξία. | 
Comments