Tι γραφει ο ξενος Tυπος απο καθημερινή
LIBERATION/
Το μεγαλύτερο λάθος
Κάποια μέρα θα αποδειχθεί ότι το Πακιστάν είναι το μεγαλύτερο λάθος της συγχρονης αμερικανικής δπλωματίας. Θα αποδειχθεί πολύ πιο σοβαρό λάθος από την υποστήριξη που παρείχαν οι Αμερικανοί στους Ταλιμπάν και στους Αφγανούς φονταμενταλιστές στις αρχές της δεκαετίας του '80. Αν σήμερα υπάρχει ένα κράτος - ταραξίας μεταξύ όλων των άλλων, αν υπάρχει ένα κράτος που είναι αυταρχικό, τρομοκρατικό, συμπιεσμένο ανάμεσα σε εξτρεμιστές του Ισλάμ και κάποιους μετριοπαθείς είναι το Πακιστάν. Φυσικά δεν αναφερόμαστε στο μικρό κομμάτι γης μεταξύ του Αφγανιστάν και του Πακιστάν, όπου έχουν στήσει δικό τους βιλαέτι οι φύλαρχοι εκμεταλλευόμενοι την απουσία του κράτους. Αναφερόμαστε στο ίδιο το Πακιστάν. Το Πακιστάν, το οποίο για τις Ηνωμένες Πολιτείες αποτελεί περιφερειακό στρατηγικό εταίρο και που στην πραγματικότητα είναι ταυτοχρόνως τρομοκρατικό κράτος με μια φοβιστική αστάθεια. Πολλοί θα ήθελαν να πληροφορηθούν πώς η αμερικανική κυβέρνηση θα διαχειριστεί στη σημερινή εκρηκτική κατάσταση στο Πακιστάν που καθημερινά επηρεάζεται όλο κι περισσότερο από τους τζιχαντιστές που έχουν πρόσβαση στο πυρηνικό οπλοστάσιο.
LA STAMPA
Προς αποτυχία η διάσκεψη
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μας κάνουν να προβλέπουμε ήδη την αποτυχία της διεθνούς διάσκεψης στην Ανάπολη. Κυρίως όμως η πασιφανής αδυναμία των τριών βασικών εταίρων: ο Ολμερτ είναι επικεφαλής μιας διχασμένης κυβέρνησης και η Κνεσέτ αποκλείει οποιαδήποτε υποχώρηση στο θέμα της Ιερουσαλήμ. Ο Μαχμούτ Αμπάς ελέγχει, τυπικά, μόνον ένα τμήμα της επικράτειάς του και του παλαιστινιακού λαού, και ο Μπους έχει γίνει πια «αργοκίνητο καράβι» στις αποφάσεις, ενώ ορισμένα μέλη της κυβέρνησής του δεν θέλουν να ενοχλήσουν το Ισραήλ. Η μόνη η οποία ελπίζει να βγει κερδισμένη είναι η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράις, η οποία τις τελευταίες εβδομάδες επιδεικνύει μεγάλη κινητικότητα.
LE MONDE
Η στρατηγική Πούτιν
Ενας παλιός αξιωματούχος της KGB δεν μπορεί να απαλλαγεί από την καταπίεση, τη δεύτερη φύση του. Εν όψει των κοινοβουλευτικών εκλογών της 2ας Δεκεμβρίου, ο προέδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν δεν φαίνεται να ξεχνά τη δεύτερη φύση του. Το Σαββατοκύριακο η αστυνομία έλαβε εντολή να διαλύσει δύο διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης. Η πρώτη πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα, όπου συνελήφθη ο παλιός παγκόσμιος πρωταθλητής στο σκάκι Γκάρι Κασπάροφ και η δεύτερη στην Αγία Πετρούπολη, οπου οι αστυνομικοί ξυλοκοπήθηκαν άγρια, ενώ συνελήφθη ο Μπόρις Νεμτσόφ, υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές του Μαρτίου του 2008. Ωστόσο, ο Βλαντίμιρ Πούτιν απολαμβάνει υψηλά ποσοστά δημοφιλίας και κανείς δεν συζητάει το γεγονός ότι έχει στα χέρια του όλα τα εργαλεία της εξουσίας: την αστυνομία, τη δικαιοσύνη, τον στρατό, τα ΜΜΕ, τις μεγάλες επιχειρήσεις φυσικού αερίου και πετρελαίου, οι οποίες γεμίζουν τα ρεζερβουάρ του κράτους. Η αντιπολίτευση είναι αδύναμη και διχασμένη, χωρίς να διαθέτει φωνή. Εξ ου και παραμένει σιωπηλή απέναντι σε παλιομοδίτικες σοβιετικές μεθόδους, την προπαγάνδα και την καταπίεση. Ο κ. Πούτιν δειχνει ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει στο εσωτερικό, χωρίς να υπάρχουν αντιδράσεις στο εξωτερικό. Ποιος θα βρει το κουράγιο να αντιδράσει;
FINANCIAL TIMES
Παραπαίει η συμμαχία
Την κυβερνητική αλλαγή στην Αυστραλία επηρέασαν ουσιαστικά η εξωτερική πολιτική, αλλά και η οικολογική πολιτική της κυβέρνησης Χάουαρντ. Mετά τη νίκη των Εργατικών υπό τον Κέβιν Ραντ συρρικνώνεται η διεθνής στήριξη προς τον Αμερικανό πρόεδρο Μπους. Η Αυστραλία υπό τον Τζον Χάουαρντ υπήρξε πιστός εταίρος της πολιτικής του Μπους στη Μέση Ανατολή. Τώρα θα αποσύρει τους 500 στρατιώτες της από το Ιράκ. Ασφαλώς από στρατιωτικής άποψης το γεγονός θα έχει μηδαμινή σημασία, αλλά η παρουσία των αυστραλιανών δυνάμεων ήταν για τον Μπους πολιτικά ιδιαίτερα πολύτιμη, διότι μπορούσε να παραπέμπει στη παγκόσμια σημασία της «συμμαχίας των προθύμων».
Comments