|
The Guardian Η είδηση ότι το Πεντάγωνο διενεργούσε μια συστηματική επικοινωνιακή εκστρατεία με στόχο την ευνοϊκή ανάλυση του πολέμου στο Ιράκ από στρατωτικούς αξιωματούχους δεν αιφνιδίασε όσους γνωρίζουν τον τρόπο λειτουργίας του υπουργείου. Οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» επικαλέστηκαν το Αρθρο για την Ελευθερία της Πληροφορίας στην Αμερική για να εξασφαλίσουν 8.000 σελίδες εγγραφα από email και άλλο υλικό, για να αποδείξουν πώς ο Ντόναλντ Ράμσφελντ εγκαινίασε τον πόλεμο της προπαγάνδας για το Ιράκ και πώς τον έχασε. Το ζενίθ της εκστρατείας καταγράφηκε το 2005, όταν κατέστη σαφές ότι η κατάσταση καταρρέει στο Ιράκ. Επιλεγμένοι αναλυτές, πρώην στρατηγοί και άλλοι αξιωματούχοι ήρθαν στο προσκήνιο, εξασφάλισαν προνομιακή πρόσβαση σε πληροφορίες και άρχισαν να τις αναπαράγουν μέσα από τα ΜΜΕ. Κάποιοι ήταν προσληφθείσες ομιλούσες κεφαλές για μεγάλα δίκτυα όπως το CNN και το Fox News. Συνολικά, όπως έγραψαν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης», πάνω από 75 αξιωματούχοι επιστρατεύθηκαν από τον Ράμσφελντ για τον σκοπό αυτό. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο γι’ αυτήν την ιστορία -και πρέπει να αποδοθούν εύσημα στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» που αποκάλυψαν τελικά την υπόθεση- είναι πόσο άκομψα συντελέστηκε η καμπάνια. Ούτε την αξιοπιστία της κυβέρνησης στο Ιράκ βοήθησε ούτε την εικόνα της Αμερικής στον κόσμο βελτίωσε. Δύσκολα μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι υπήρξε μια αποτελεσματική εκστρατεία. Οταν ένας πρώην στρατηγός ισχυρίστηκε στο NBC ότι δαπανήθηκαν πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή του Γκουαντάναμο ο ίδιος, αλλά και οι δημοσιογράφοι του δικτύου θα πρέπει να ήξεραν πως ελάχιστοι από τους εκατομμύρια προβληματισμένους πολίτες θα μπορούσε να πειστεί από τη συγκεκριμένη δήλωση. Ο στρατηγός ήταν μέρος μιας προσεκτικά επιλεγμένης ομάδας αναλυτών, που κατάφερε να εισέλθει με ειδική άδεια του Πενταγώνου στο Γκουαντάναμο. Ο Κιθ Αλαρντ, πρώην σύμβουλος του NBC και ειδικός σε θέματα επικοινωνιακού οπλοστασίου στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Αμυνας ανέφερε ότι όσα δίνονταν ως στοιχεία στους αναλυτές στις «ιδιωτικές» συνεντεύξεις Τύπου, ελάχιστη σχέση είχαν με εκείνα που αποκαλύπτονταν από έρευνες και δημοσιογραφικά ρεπορτάζ. «Νυχθημερόν αισθανόμουν εξαπατημένος», εκμυστηρεύτηκε στους «Τάιμς» ο Αλαρντ. Ο Μπράιαν Ουίτμαν, εκπρόσωπος του Πενταγώνου, που διηύθυνε το πρόγραμμα ενσωμάτωσης δημοσιογράφων στα στρατεύματα των ιρακινών επιχειρήσεων, επισήμανε ότι «στόχος όλων αυτών δεν ήταν τίποτα άλλο πέρα από την ενημέρωση του αμερικανού λαού». Ενας από τους συναδέλφους του στο Πεντάγωνο, ο Τόρι Κλαρκ, πρώην στέλεχος δημοσίων σχέσεων, άρχισε να εκπονεί αρκετό καιρό πριν από την 11η Σεπτεμβρίου 2001 ένα δίκτυο επιρροής προς ενίσχυση της φιλοσοφίας και των φιλοδοξιών του Ράμσφελντ. Στο ίδιο μοτίβο ο Σκούτερ Λίμπι από το γραφείο του αντιπροέδρου Ντικ Τσέινι υιοθέτησε ανάλογη προσέγγιση, «ταΐζοντας» την Τζούντιθ Μίλερ των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» πληροφορίες για τα όπλα μαζικής καταστροφής. Την ίδια στιγμή στη Βρετανία, στο «χωριό του Ουέστμινστερ» με τον Αλαστερ Κάμπελ επικεφαλής χρησιμοποιήθηκαν παρόμοιες μέθοδοι. Μεγάλο μέρος της αρχικής επιχείρησης στο Ιράκ επρόκειτο να βασιστεί στην ενημέρωση, την προπαγάνδα και την ψυχολογική πειθώ. Συνολικά πάνω από ένα δισεκατομμύρια δολάρια θα πρέπει να δαπανήθηκαν για την επιχείρηση ενημέρωσης.Ο εξόριστος ηγέτης του Εθνικού Κογκρέσου, Αχμάντ Τσαλαμπί, είχε πει ότι θα ήταν εύκολο να πείσει κανείς τους Ιρακινούς να εγκαταλείψουν τον Σαντάμ και να προσχωρήσουν στις αμερικανικές και βρετανικές δυνάμεις για να οικοδομήσουν ένα καλύτερο Ιράκ. Γιατί λοιπόν υπήρξε τόσο αποτυχημένη αυτή η κολοσσιαία μηχανή πεθαναγκασμού και δημοσίων σχέσεων; Ελάχιστοι Ιρακινοί παραδόθηκαν στη δύναμη εισβολής και πολλοί επέλεξαν να γυρίσουν σπίτι τους με τα όπλα τους, προκειμένου να πολεμήσουν κάποια άλλη στιγμή. | 
Comments