| Tι γραφει ο ξενος Tυπος THE NEW YORK TIMES Επιστροφή στον γαιάνθρακα; Ενώ διακεκριμένοι αναλυτές σε θέματα περιβάλλοντος συμφωνούν ότι οι εκπομπές άνθρακα πρέπει άμεσα να μειωθούν, προκειμένου να περιοριστεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η Enel, η ιταλική εταιρεία παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, στρέφεται πλέον προς αυτό το ορυκτό προϊόν, το πλέον ρυπογόνο στον πλανήτη. Στα επόμενα πέντε χρόνια, η Ιταλία θα αυξήσει την εξάρτησή της σε 33%, ενώ σήμερα δεν ξεπερνά το 14%. Η Ιταλία δεν είναι η μόνη που επιστρέφει στον γαιάνθρακα. Κινούμενοι από την αύξηση της ζήτησης και τις υψηλές τιμές πετρελαίου και φυσικού αερίου, κάποιες ευρωπαϊκές χώρες ενδέχεται εντός της προσεχούς πενταετίας να θέσουν σε λειτουργία περίπου 50 αυτής της κατηγορίας εργοστάσια, τα οποία θα παραμείνουν σε λειτουργία επί πέντε δεκαετίες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, μάλλον δεν θα υπάρξει τέτοια αύξηση, επειδή πρώτον είναι πολύ δύσκολο να εκδοθούν οι σχετικές άδειες και δεύτερον γιατί υπάρχει η εναλλακτική λύση της πυρηνικής ενέργειας. Πολλές σχετικές αιτήσεις απορρίφθηκαν από τις τοπικές κυβερνήσεις, ενώ κάποιες άλλες εκκρεμούν στα δικαστήρια. Οι Ευρωπαίοι ιδιοκτήτες των σταθμών παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος διατείνονται ότι θα λάβουν όλα τα αναγκαία μέτρα. Ομως, οι ειδικοί λένε ότι ο καθαρός γαιάνθρακας είναι απλώς ένα όνειρο. DW-WORLD.DE Τι ελπίδες έχει η Χίλαρι; Πολλοί την είχαν ξεγράψει και της ζητούσαν να εγκαταλείψει την κούρσα, καθώς το προβάδισμα του Μπαράκ Ομπάμα είναι σχεδόν αδύνατο να καλυφθεί. Να όμως που η Χίλαρι Κλίντον επικράτησε με διψήφια διαφορά στην Πενσιλβάνια. Με καταμετρημένο το σύνολο των ψήφων, η πρώην Πρώτη Κυρία συγκεντρώνει το 55% έναντι 45% του Μπαράκ Ομπάμα. Στο Σώμα των εκλεκτόρων η Χίλαρι έχει διασφαλίσει 1.556, ενώ ο γερουσιαστής του Ιλινόι 1.694. Εάν λάβουμε υπόψη και τους «υπερεκλέκτορες» που θα μετάσχουν στο τελικό συνέδριο και οι οποίοι υποστηρίζουν στην πλειονότητά τους την πρώην Πρώτη Κυρία, τότε η διαφορά μεταξύ των δύο δεν είναι εντυπωσιακή. Η νίκη της Κλίντον στην Πενσιλβάνια δίνει κάποια ώθηση στην υποψηφιότητά της. Δικαιολογημένοι ώς ένα βαθμό, λοιπόν, οι πανηγυρισμοί μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος. Στην ομιλία της ενώπιον των οπαδών της, η κυρία Κλίντον δεν έκρυψε ότι οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η Αμερική είναι μεγάλες. Υπάρχουν ωστόσο δυνατότητες, διευκρίνισε: «Και αυτές οι δυνατότητες είναι ανεξάντλητες, εάν σηκώσουμε τα μανίκια και δουλέψουμε και μάλιστα με έναν πρόεδρο που από την πρώτη ημέρα είναι έτοιμος να κυβερνήσει. Με έναν πρόεδρο που είναι έτοιμος να αναλάβει ηγετικό ρόλο προκειμένου να βελτιωθούν οι οικονομικές συνθήκες για τις οικογένειες της μεσαίας τάξης». FINANCIAL TIMES Ο ρόλος του Τζίμι Κάρτερ Ο πρώην πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και κάτοχος του βραβείου Νομπέλ για την Ειρήνη Τζίμι Κάρτερ έπραξε πολλά περισσότερα από οποιονδήποτε άλλον προκειμένου να εξασφαλίσει την ασφάλεια του Ισραήλ και πολλοί θυμήθηκαν το Καμπ Ντέιβιντ το 1979. Εχει απόλυτο δίκιο, βεβαίως, όταν λέει ότι η προοπτική ειρήνευσης ανάμεσα στο Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους έχει περιοριστεί μετά τη διάσκεψη της Ανάπολης, τον περασμένο Νοέμβριο. Γεγονός που δικαιολογεί την απόφασή του να συνομιλήσει την περασμένη εβδομάδα επί δίωρο με τον Χαλέντ Μεσάλ, τον πιο δημοφιλή ηγέτη στο Ισραήλ, αλλά και τον πιο επικίνδυνο εχθρό στα μάτια της Χαμάς. Οι συνομιλίες της Δαμασκού, οι οποίες οδήγησαν την ισραηλινή κυβέρνηση να τις σνομπάρει και την αμερικανική κυβέρνηση να υποβαθμίσει τον Κάρτερ απέσπασαν από το στόμα της Χαμάς τη σαφή ένδειξη ότι θα μπορούσε να ζήσει ως γείτονας εν ειρήνη με το Ισραήλ, υπό την προϋπόθεση ότι θα ιδρυόταν ανεξάρτητο κράτος και θα επιστρέφονταν τα εδάφη που το Ισραήλ κατέχει μετά τον πόλεμο των Εξι Ημερών, το 1967. Η άποψη του Κάρτερ, την οποία ασπάζονται τα δύο τρίτα των Ισραηλινών, είναι ότι το Ισραήλ δεν μπορεί να διεξάγει πόλεμο με τους μισούς Παλαιστίνιους και να ευελπιστεί να συνάψει ειρήνη με τους άλλους μισούς. Θα πρέπει να υπάρξει άλλη λύση και η Χαμάς αποτελεί μέρος αυτής της λύσης. SUDDEUTSCHE ZEITUNG Παιγνίδια ισορροπίας του Ιράν Ιρακινά παιχνίδια ισορροπίας ή οι ΗΠΑ και το Ιράν ενδιαφέρονται διακαώς για τον σιίτη ηγέτη Αλ Σαντρ». Η επαναδραστηριοποίηση του Αλ Σαντρ προβληματίζει. Κι αυτό, γιατί σε αντίθεση με τους άλλους σιίτες ηγέτες, ο Σαντρ είναι εθνικιστής και υπέρμαχος του συγκεντρωτικού κράτους. Δεν δίνει δεκάρα για ομοσπονδιακές δομές εξουσίας, διότι παραχωρούνται μεγάλα πολιτικά και οικονομικά περιθώρια στους σιίτες στο Νότο και στους Κούρδους στο Βορρά και εξασθενίζουν την κεντρική κυβέρνηση. Αυτό ακριβώς είναι ο στόχος του Ιράν: ένα αποδυναμωμένο Ιράκ, αλλά με συγκεκριμένα όρια και δομές και μια σιιτική κουρδική κυβέρνηση. Ο Σαντρ αγωνίζεται για ένα κράτος με ισχυρή κεντρική διοίκηση και σαφή αραβικό χαρακτήρα. Ετσι όλα αυτά κάνουν πολύτιμη για τους Αμερικανούς την κυβέρνηση Αλ Μαλίκι στη Βαγδάτη. |
Comments