| Αποβολή Σουφλιά Tου Mπαμπη Παπαδημητριου /καθημερινη
Η τρίμηνη αποβολή της Ελλάδας από ένα διεθνές σύστημα δεν φαίνεται να απασχολεί τους πολιτικούς μας. Ούτε και τους υπόλοιπους μεγαλοσχήμονες (παραθυράτους ή μη) παράγοντες του τόπου! Ο εξευτελισμός δεν είναι «εθνικός». Και όμως, ολοένα και περισσότεροι ξένοι γελούν μαζί μας. Οχι, προφανώς, με τους Ελληνες και την Ιστορία του τόπου. Αλλά με το κράτος των Ελλήνων, την ανατολίτικη αυτοδιάλυσή του, τη συστηματική διάβρωσή του. Ανίκανοι να ανταποκριθούμε στο Κιότο, εξευτελισμένοι στο αθλητικό δικαστήριο της Λωζάννης, πρώτο τραπέζι στο σκάνδαλο Siemens, διασυρμός για την ντρόγκα στους αθλητές. Η χώρα δεν απέκτησε πρόσωπο επειδή βάλαμε βέτο. Ακόμη και στο θέμα αυτό, έπρεπε να έχουμε προσπαθήσει για την αποφυγή του. Δυστυχώς, χειριζόμαστε τα πιο σοβαρά θέματα με απρεπή ελαφρότητα και πολιτικό δογματισμό. Αν ο κ. Σουφλιάς είχε τα πολιτικά «χαρίσματα» που δείχνει να του αναγνωρίζει ο πρωθυπουργός, όφειλε μόνος του να έχει αποσύρει την εμμονή του στην καρέκλα του υπουργού Περιβάλλοντος. Προφανώς, το μόνο «χάρισμα» είναι η φημισμένη ανθρώπινη «ξεροκεφαλιά» του. Εδώ όμως πρόκειται για τα συμφέροντα της χώρας και όχι για τον χαβά του υπουργού. Επιπλέον, ο υπουργός Εργων δεν προστατεύει απλώς την αβλεψία επί του περιβάλλοντος. Εμποδίζει τη σωστή οργάνωση της χώρας στο κρίσιμο αυτό θέμα. Με τις διαστάσεις που έχει το περιβάλλον στην καθημερινή ζωή, την οικονομία των κρατών, την ενεργειακή πολιτική και τη γεωργία, η καταστροφή που γίνεται κάθε μήνα που περνάμε αμέριμνοι, ξεπερνάει την όποια πολιτικάντικη ισορροπία επιδιώκει να τηρήσει ο Καραμανλής. Για παράδειγμα. Ενας υπουργός Περιβάλλοντος θα είχε πιέσει τον συνάδελφό του της Ανάπτυξης και Ενέργειας, μήπως και τελειώσει την Εκθεση του, υπό τον παλαιό διοικητή της ΔΕΗ, Συμβουλίου Εθνικής Ενεργειακής Στρατηγικής, το οποίο εργάζεται δύο χρόνια τώρα. Θα είχε πιέσει την κυβερνητική επιτροπή η οποία, τις προάλλες μόλις, δεν κατόρθωσε να πει δυο σταράτα λόγια για τις επιλογές που πρέπει να κάνει η χώρα. Θα είχε συζητήσει, πιέσει, διευκολύνει ή απαγορεύσει στη ΔΕΗ και τους άλλους φιλόδοξους ιδιώτες παραγωγούς ρεύματος να σχεδιάσουν επιχειρηματικά το μέλλον της χώρας προς την κατάλληλη κατεύθυνση. Αφήστε που εύκολα μπορεί να μας μπουν και μαύρες σκέψεις όταν σκεφτόμαστε τις μετοχικές ή άλλες στενές σχέσεις που έχουν παραγωγοί ενέργειας (Μυτιληναίος, Κοπελούζος, επιτελείς ΔΟΛ) με ισχυρής επιρροής μέσα. Τελικώς, ο μόνος χειροπιαστός περιβαλλοντικός σχεδιασμός είναι αυτός του κ. Π. Αθανασόπουλου της ΔΕΗ. Που δεσμεύτηκε να μειώσει η ΔΕΗ, μέχρι το 2015, την εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα κατά 25%, κατά 91% του διοξειδίου του θείου, κατά 39% τα οξείδια αζώτου και κατά 56% τα σωματίδια. Ποιος θα μας πει αν οι στόχοι αυτοί είναι καλοί ή ανεπαρκείς; Ποιος θα μας υπολογίσει πόσο κοστίζει το δικαίωμά μας να ρυπαίνουμε; Ο υπουργός Περιβάλλοντος που δεν υπάρχει... |
Comments