«Οσα παίρνει ο άνεμος» στο Γουέστ Εντ

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει δει τουλάχιστον μία φορά το συγκεκριμένο έργο. Οι περισσότεροι έχουμε παρακολουθήσει τόσες φορές την ταινία που έχουμε αποστηθίσει και συγκεκριμένες ατάκες, για να λέμε σχεδόν ταυτόχρονα με τους πρωταγωνιστές. «Οσα παίρνει ο άνεμος», αυτό δεν είναι ταινία, είναι τρόπος ζωής. Και τώρα που μεταφέρεται στο θέατρο και μάλιστα στο Λονδίνο που ξέρει να στήνει τέτοιες παραγωγές, ανυπομονούμε να ταξιδέψουμε στην Αγγλία, για να παρακολουθήσουμε την παράσταση.

Για την ώρα μπορούμε να τη φανταστούμε από τις φωτογραφίες. Το καστ μοιάζει απόλυτα πετυχημένο. Ρετ Μπάτλερ ο Ντάριους Ντάνελ και Σκάρλετ Ο’ Χάρα η Τζιλ Πέις στο New London Theatre στο Drury Lane, στη θεατρογειτονιά.

Η πρεμιέρα έγινε μόλις προχθές. Και είχε ακριβώς ό,τι θα περίμενε κανείς από ένα ανέβασμα στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου. Διασκευή που βασίστηκε περισσότερο στο μυθιστόρημα της Μάργκαρετ Μίτσελ παρά στο φιλμ που ξέρουμε όλοι με τη Βίβιαν Λι και τον Κλαρκ Γκέιμπλ. Σκηνοθετημένη από τον Τρέβορ Ναν η ίδια ομάδα που δημιούργησε και μιούζικαλ όπως το «Cats» και το «Les Miserables», δεν τσιγκουνεύτηκε τίποτα.

Κάποιοι λένε πως υπάρχει ένα κομμάτι στο παζλ που δεν ταιριάζει απόλυτα. Η μουσική, οι στίχοι και το βιβλίο υπογράφονται από έναν άνθρωπο, την 53χρονη Μάργκαρετ Μάρτιν, η οποία, δεν έχει καμία σχέση με τον χώρο, έχει γράψει βιβλία για την εγκυμοσύνη και τον τοκετό, είναι πρόεδρος μιας οργάνωσης που παραδίδει μαθήματα μουσικής σε άπορα παιδιά που ζουν στο Λος Αντζελες, είναι διαζευγμένη με τρία παιδιά... Αλλά τι σχέση έχουν όλα αυτά με το «Οσα παίρνει ο άνεμος»;

H ίδια λέει ότι τρέφει εμμονές για τα μιούζικαλ από τότε που ζούσε στη Χαβάη και ο πατέρας της διηύθυνε χορωδίες και θεατρικές ομάδες. «Ολη μου τη ζωή περίμενα να γράψω ένα μιούζικαλ. Από τότε που ήμουνα 8 χρονών. Ομως μεγάλωσα στη φτώχεια. Πήγα στο πανεπιστήμιο στα 33 μου. Δεν μπορούσα πριν (σ.σ. έγινε μαμά στα 17 της όπως και η Σκάρλετ). Και ο κόσμος θα πει ότι το να γράψεις το “Οσα παίρνει ο άνεμος” είναι κάτι δύσκολο. Οχι, η πρώτη διαδρομή ήταν δύσκολη. Αυτή ήταν ευχάριστη». Ηδη δουλεύει το επόμενο. Δύο χρόνια πάσχιζε να αγοράζει τα δικαιώματα. «Ο κόσμος νιώθει αποστροφή για το γεγονός ότι έκανα το ντεμπούτο μου στο Γουέστ Εντ. Δεκαετίες τώρα λέω στα παιδιά μου να πιστεύουν στον εαυτό τους. Στο τέλος πίστεψα κι εγώ».