Tου Aλεξη Παπαχελα /καθημερινη
Χρειάζεται συνήθως να περάσουν μέρες, αν όχι χρόνια, για να μάθει κανείς το πραγματικό παρασκήνιο μιας μεγάλης υπόθεσης. Και βέβαια, για τον δημοσιογράφο δεν υπάρχει τίποτα πιο γοητευτικό από το να παίρνει στα χέρια του πολύτιμα κομματάκια ενός παζλ, που του φαινόταν άλυτο την ώρα που η ιστορία έρεε. Το πώς φτάσαμε στο ελληνικό βέτο για τα Σκόπια αποτελούσε ένα μυστήριο, κυρίως σε ό,τι αφορά τη στάση των ηγετών της ΠΓΔΜ.
Τώρα πια είναι ξεκάθαρο ότι δύο στιγμές έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην απόφαση για το βέτο. Η πρώτη ήταν η απόφαση της γειτονικής χώρας να ονομάσει το αεροδρόμιο «Μέγας Αλέξανδρος». Ακατανόητη από κάθε άποψη εν όψει της διαπραγμάτευσης για το ΝΑΤΟ, ήταν μια απόφαση η οποία εξόργισε τον Ελληνα πρωθυπουργό και τον έκανε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι «με αυτούς δεν βγάζεις άκρη και κάποια ώρα μπορεί να γίνουν και επικίνδυνοι». Η δεύτερη κρίσιμη στιγμή ήταν όταν ο εκ Σκοπίων πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ αποφάσισε να προσφωνήσει τον πρωθυπουργό της χώρας του μέσα στη γιγαντιαία αίθουσα της Γ.Σ., όχι με την ονομασία που χρησιμοποιεί ο ΟΗΕ, αλλά με τη συνταγματική. Φαινομενικά έμοιαζε με μια απλή παραβίαση του διπλωματικού σαβουάρ βιβρ, στην πράξη ήταν μια προμελετημένη –πλην ανόητη– πράξη προβοκαρίσματος της Αθήνας.
Το ερώτημα είναι γιατί; Γιατί οι ηγέτες των Σκοπίων να νιώθουν απέναντί μας όπως θα ένιωθε μπαίνοντας στο γήπεδο η Ρεάλ για να παίξει με την Καλαμαριά; Η απάντηση είναι ο διαιτητής... Οι Σκοπιανοί θεωρούσαν ότι πραγματικός διαιτητής δεν είναι βεβαίως ο Μάθιου Νίμιτς αλλά ο Νταν Φριντ, ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών με το ψευδώνυμο «Νταν της Μακεδονίας».
Και τώρα, το κομμάτι του παζλ που έλειπε... Ο κ. Φριντ ηρνείτο να πιστέψει μέχρι την τελευταία στιγμή ότι η Ελλάδα θα έβαζε βέτο. Αγνωστο γιατί, αλλά δεν το πίστευε. Μιλώντας με έναν Ελληνα αξιωματούχο τού είπε την εκπληκτική φράση: «Είστε στην προκειμένη περίπτωση μια χάρτινη τίγρη (paper tiger), απλά μπλοφάρετε, δεν θα τολμήσετε ποτέ να βάλετε βέτο». Ο πρωθυπουργός, που του αρέσει να «διαβάζει» τους Αμερικανούς και προφανώς ξέρει καλά τι θα πει «χάρτινη τίγρη» στην αμερικανική αργκό, αντέδρασε... όπως θα περίμενε κανείς. Γνωρίζει, άλλωστε, από την ιστορία πως αν βγάλεις το όνομα ότι βρυχάσαι χωρίς ποτέ να δαγκώνεις, κάποια ώρα κάποιος θα σε εξευτελίσει στην περιοχή.
Αυτά, όμως, ανήκουν στο παρελθόν. Τώρα χρειάζεται προσοχή, γιατί για «χάρτινη τίγρη» σίγουρα δεν μας λογαριάζει πια κανείς, αλλά ο διαιτητής παραμένει ουσιαστικά ο ίδιος και, αν τα καταφέρει, θα την κάνει τη ζημιά όπου μπορεί...
Comments