Τι γράφει ο ξένος τύπος./καθημερινή

LE FIGAROΕπίθεση γοητείας προς τη Συρία Αυτή κι αν είναι είδηση: Η Γαλλία συνομιλεί με τη Συρία και μάλιστα σε υψηλό επίπεδο. Ο υπουργός Εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ συναντήθηκε με τον Σύρο ομόλογό του Βάλιντ Μουάλεμ, στο Κουβέιτ. Τι άλλο θα μπορούσε να απασχολήσει τους δύο πολιτικούς άνδρες, εκτός του Λιβάνου και του σοβαρού αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα των Κέδρων. Βεβαίως η σημαντική αυτή συνάντηση πραγματοποιήθηκε στο περιθώριο διεθνούς διάσκεψης για το Ιράκ, στην πρωτεύουσα του Κουβέιτ. Η συνάντηση αποκτά ιδιαίτερη σημασία καθώς είναι η πρώτη μετά το πάγωμα των γαλλικών συμβολαίων με τη Συρία, κατόπιν πρωτοβουλίας του Νικολά Σαρκοζί τον περασμένο Δεκέμβριο. Ωστόσο κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να πει ότι η Συρία θα δείξει ενδιαφέρον προκειμένου να υπάρξει συμβιβασμός γύρω από την εκλογή του προέδρου του Λιβάνου. Ο Λίβανος παραμένει χωρίς πρόεδρο μετά το τέλος της θητείας του φιλοσύρου προέδρου Εμίλ Λαχούντ τον Νοέμβριο. Εκείνη την περίοδο είχε κορυφωθεί η κρίση ανάμεσα στην αντισυριακή πλειοψηφία και την αντιπολίτευση, την οποία στήριζε η Δαμασκός και η Τεχεράνη. Αυτή τη φορά, πάντως, ο Γάλλος ΥΠΕΞ επέδειξε σύνεση και αυτοσυγκράτηση. «Οφείλουμε να συζητήσουμε τα προβλήματα με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, οφείλουμε δε να κατανοήσουμε τις θέσεις όσων διαφωνούν, προκειμένου να μην υπάρχουν παρερμηνείες, δήλωσε ένας Γάλλος διπλωμάτης, ο οποίος μετείχε της συνάντησης. «Με τους Σύρους υπάρχει σοβαρή διαφωνία. Συζητάμε, λοιπόν, μαζί τους χωρίς ψευδαισθήσεις και με την αναγκαία απόσταση» .THE NEW YORK TIMESΟι εκδοχές της μεγάλης κρίσηςΠριν από εννέα χρόνια το βρετανικό περιοδικό Economist δημοσίευσε εκτενές άρθρο με αφορμή το πετρέλαιο, η τιμή του οποίου εκείνη την εποχή βρισκόταν στα 10 δολάρια το βαρέλι. Το περιοδικό προειδοποιούσε ότι αυτή η τιμή δεν θα κρατούσε. Θα έπεφτε και μάλιστα σύντομα κάτω από 5 δολάρια το βαρελι. Το περιοδικό δεν τα πήγε καλά στις προβλέψεις του και το ενδεχόμενο φτηνού πετρελαίου εξανεμίστηκε από τη μια στιγμή στην άλλη. Την περασμένη εβδομάδα η τιμή του άγγιξε τα 117 δολάρια το βαρέλι! Δεν είναι μόνο το πετρέλαιο που οδήγησε στη δημιουργία του νέου οικονομικού κλίματος που ζούμε σήμερα. Οι τιμές των τροφίμων εκτινάχτηκαν στα ύψη. Και η παγκόσμια άνοδος των τιμών των καταναλωτικών αγαθών έφερε στην επιφάνεια ένα ερώτημα που είχαμε να το ακούσουμε από τη δεκαετία του ’70. Αποτελούν εμπόδιο για τη μελλοντική οικονομική ανάπτυξη στον κόσμο οι περιορισμένες φυσικές πηγές; Το πώς θα απαντήσει κάποιος σ’ αυτήν την ερώτηση εξαρτάται πολύ από το τι πιστεύει πως οδηγεί την άνοδο των τιμών. Υπάρχουν τρεις αντικρουόμενες απόψεις. Η πρώτη είναι ότι απλώς πρόκειται για σπέκουλα, με την ανάμειξη επενδυτών. Η δεύτερη σχετίζεται με την αύξηση της ζήτησης στις ταχέως αναπτυσσόμενες χώρες, όπου χρειάζονται περισσότερο ψωμί, τρόφιμα, αυτοκίνητα, αλλά παρά ταύτα υπάρχει ο χρόνος να ανοίξουμε καινούργια πηγάδια, να φυτέψουμε περισσότερες εκτάσεις, αυξάνοντας έτσι την παραγωγή και οδηγώντας τις τιμές σε φυσιολογικά επίπεδα. Η τρίτη άποψη είναι ότι η εποχή των φτηνών φυσικών πηγών τελείωσε κι αυτό είναι για το καλό μας. Ξεμένουμε από πετρέλαιο, μας τελειώνει η γη για την παραγωγή προϊόντων και γενικώς ο πλανήτης ξεμένει από φυσικές πηγές. Υπάρχουν ορισμένοι έξυπνοι άνθρωποι που πιστεύουν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια φούσκα αγαθών. DER SPIEGELΟ Μπερλουσκόνι και η ΕυρώπηΟ ηλικιωμένος κύριος με το λίφτινγκ και την εμφύτευση μαλλιών επιστρέφει στην εξουσία. Αλλά τι σχεδιάζει ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι να πράξει αυτήν την τρίτη περίοδο ως πρωθυπουργός της Ιταλίας; Ενα είναι σίγουρο: η Λίγκα του Βορρά, γνωστή για την αντιμεταναστευτική πολιτική της θα εμπλακεί για τα καλά στα γρανάζια της εξουσίας. Οταν ο Μπερλουσκόνι μετά την ορκωμοσία του το 2001 εμφανίστηκε στη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. και πήρε τον λόγο για να μιλήσει, ο τότε Γερμανός καγκελάριος Σρέντερ έβγαλε τα ακουστικά. Τότε, η ομιλία του Μπερλουσκόνι είχε αντιμετωπιστεί με ειρωνικό χαμόγελο από τον Ζακ Σιράκ. Εκτοτε ο Μπερλουσκόνι δεν έκανε τίποτα για να διορθώσει τα πράγματα σε σχέση με τους Ευρωπαίους εταίρους του, να γίνει δηλαδή σοβαρός ηγέτης που θα μπορούσαν κι εκείνοι να τον πάρουν στα σοβαρά. Ο μόνος που δεν ταραζόταν με τον Σίλβιο ήταν ο Τόνι Μπλερ. Ο Μπλερ, μάλιστα, τον επισκέφθηκε στη Σαρδηνία και οι δύο ηγέτες στήριξαν τον πόλεμο στο Ιράκ. Σήμερα το κλίμα είναι διαφορετικό. Μετά τη νίκη του Μπερλουσκόνι την περασμένη εβδομάδα, η Αγκέλα Μέρκελ απηύθυνε επίσημη πρόσκληση, καλώντας τον στο Βερολίνο, στέλνοντας, έτσι, σαφές μήνυμα προς αυτόν ότι αυτή τη φορά τον παίρνουν στα σοβαρά. Η Μέρκελ επιδιώκει να τον δεσμεύσει και να τον αναγκάσει να αναμειχθεί στα ευρωπαϊκά πράγματα, αν και οι κακές γλώσσες λένε ότι θέλει να προλάβει την ανάπτυξη μιας συμμαχίας μεταξύ δύο ανδρών με ενισχυμένο εγώ σε Παρίσι και Ρώμη. Η Ευρώπη, κακά τα ψέματα, έπειτα από αυτή τη νίκη του Μπερλουσκόνι οφείλει πλέον να τον ανεχτεί για τα επόμενα χρόνια. Δεν αγνοείς ένα 46,8%. Κάποιοι διατείνονται ότι το φαινόμενο Μπερλουσκόνι έχει ομοιότητες με τον γκωλισμό ή τον περονισμό. Ισως..