| Tι γραφει ο ξενος Tυπος TURKISH DAILY NEWS Η τουρκική Πρωτομαγιά Τα τουρκικά εργατικά συνδικάτα είναι αποφασισμένα. Με ή χωρίς την άδεια της κυβέρνησης θα γιορτάσουν την Ημέρα της Πρωτομαγιάς με μεγάλη διαδήλωση στην πλατεία Τακσίμ στην Πόλη, εκεί όπου 41 πολίτες -37 από αυτούς ήταν διαδηλωτές- σκοτώθηκαν από το «βαθύ κράτος» ή από προβοκάτορές του, την Πρωτομαγιά του 1977. Μετά από 30 χρόνια, τα εργατικά συνδικάτα και οι πολίτες που ανήκουν στον προοδευτικό χώρο διακηρύσσουν ότι έχει φτάσει πια η ώρα να συγκεντρωθούν και πάλι στην ίδια πλατεία και να τιμήσουν τη μνήμη εκείνων που χάθηκαν στις σκοτεινές ημέρες. Το αίτημα των τουρκικών συνδικάτων δεν αποτελεί προϊόν μιας επιθυμίας ή εκδίκησης. Αλλά οι αρχές έχουν διαφορετική άποψη. Ο κυβερνήτης της Κωνσταντινούπολης δηλώνει ότι δεν θα επιτρέψει να πραγματοποιηθεί εκεί η διαδήλωση, καθώς φήμες θέλουν διάφορους προβοκάτορες έτοιμους να δημιουργήσουν προβλήματα και ότι κάποιοι θα χρησιμοποιήσουν βόμβες μολότοφ. Μα ποιος εγγυάται ότι αν γίνει σε κάποια άλλη πλατεία της Κωνσταντινούπολης δεν θα υπάρξει προβοκάτσια; Δηλαδή, η συγκεκριμένη πλατεία μπορεί να χρησιμοποιείται για τις εκδηλώσεις του Νέου Ετους, για ποδοσφαιρικούς θριάμβους, για τη Γιουροβίζιον... όταν όμως φτάνει η ώρα για την εκδήλωση της Πρωτομαγιάς, τότε τα πράγματα αλλάζουν; DW-WORLD.DE Ο επικίνδυνος Ταρίκ Αζίζ Χθες επρόκειτο να αρχίσει (πλην απροόπτου) η δίκη του Ταρίκ Αζίζ, του διπλωματικού εκπροσώπου του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν. Το ψευδώνυμο του ισχυρού πολιτικού ήταν «η φωνή του κυρίου του», τον οποίο ακολούθησε μέχρι και την ανατροπή. Ο Ταρίκ Αζίζ κατηγορείται για την εκτέλεση 42 εμπόρων που μετά τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου φέρονται να κερδοσκοπούσαν σε βάρος των καταναλωτών. Στην πραγματικότητα δεν είναι σαφής ο ρόλος που διαδραμάτισε στην υπόθεση της εκτέλεσης των εμπόρων. Ομως αυτό που καθιστά τον Αζίζ επικίνδυνο για πολλούς δεν είναι η εκτέλεσή τους, αλλά το ότι ήταν εκείνος που διαπραγματευόταν το 1983 με τον γνωστό Ντόναλντ Ράμσφελντ, που αργότερα έγινε υπουργός Αμυνας στην κυβέρνηση Μπους. Τότε ο Ράμσφελντ είχε ως εντεταλμένος του προέδρου Ρέιγκαν σημαντικές συνομιλίες με τον Ταρίκ Αζίζ. Στο επίκεντρο, η αμερικανική στρατιωτική βοήθεια προς το Ιράκ που τότε βρισκόταν σε πόλεμο με το Ιράν. Το Ιράκ έλαβε σημαντική στρατιωτική βοήθεια από την Ουάσιγκτον. Και όχι μόνο. Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Σοβιετική Ενωση και Κίνα ενίσχυσαν τη στρατιωτική μηχανή του Σαντάμ. Και τις λεπτομέρειες για όλα αυτά τις ξέρει μόνον ο Ταρίκ Αζίζ. CORRIERE DELLA SERA Η βία στο Αφγανιστάν Η επίθεση στην Καμπούλ κατά τη διάρκεια στρατιωτικής παρέλασης ενδέχεται να αποτελεί την πρεμιέρα μιας μεγάλης καμπάνιας βίας. Ο Καρζάι, ο οποίος επιθυμεί του χρόνου να ζητήσει πάλι τη λαϊκή εντολή για να κυβερνήσει, πιέζεται από όλες τις πλευρές. Η Δύση τον κατηγορεί για αδυναμία και εκείνος αντιδρά με κριτική κατά του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών, υπολογίζοντας έτσι στην επανάκτηση της εμπιστοσύνης των Αφγανών. Η κρίση στο Αφγανιστάν κινδυνεύει να καταστεί μη ελεγχόμενη και να παραμείνει δυσχερής υπόθεση για την ατλαντική συμμαχία, όπως είχε συμβεί παλιότερα με τη Σοβιετική Ενωση και ακόμη πιο παλιά επί βρετανικής αυτοκρατορίας. THE GUARDIAN Οι ικανότητες Καρζάι Οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί έχουν αρχίσει να αμφισβητούν τις ηγετικές ικανότητες του Καρζάι, την ανικανότητά του ή και την απροθυμία του να χτυπήσει αποφασιστικά τη διαφθορά και το εμπόριο του οπίου. Οι Ταλιμπάν είναι πλέον παρόντες και στις περιοχές που ελέγχει η κυβέρνηση και εφαρμόζουν ήδη την τακτική των ανταρτών του Ιράκ με επιθέσεις ομάδων αυτοκτονίας και στο κέντρο της πρωτεύουσας. Χωρίς σαφώς καθορισμένη στρατηγική εναντίον των εξεγερθέντων, η οποία θα συμπεριλαμβάνει και τους Ταλιμπάν, ενδέχεται το Αφγανιστάν να γίνει δεύτερο Ιράκ. LE MONDE Το διαμάντι του Μαγκρέμπ Είχε δίκιο ο Νικολά Σαρκοζί να απονείμει εύσημα στην Τυνησία, για τις οικονομικές και κοινωνικές επιδόσεις της, εν όψει της επίσημης επίσκεψής του, η οποία ήδη έχει ξεκινήσει. Η Τυνησία δεν έχει πετρέλαιο, ούτε φυσικό αέριο, αλλά είναι το διαμάντι του Μαγκρέμπ. Κατάφερε να ξεριζώσει τη φτώχεια, διαθέτει μια δυναμική μεσαία τάξη, έχει αναπτύξει μια μεταποιητική βιομηχανία και έναν καλά δομημένο τουρισμό. Δεν είναι βέβαια όλα τέλεια, αλλά οι Τυνήσιοι έχουν κάθε λόγο να είναι υπερήφανοι για τις προόδους στον οικονομικό, κοινωνικό και εκπαιδευτικό τομέα. Κληρονομιά του ιδρυτή της σύγχρονης Τυνησίας Μπουργκίμπα θεωρείται το στάτους της γυναίκας που κατά κοινή ομολογία βρίσκεται πολύ πιο μπροστά από το αντίστοιχο σε αραβο-μουσουλμανικά κράτη. |
Comments