επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα

Με τον σταυρό προτίμησης στην πλάτη Του Αλεξη Παπαχελα Αχ αυτό το καμίνι της πολιτικής τι μπορεί να κάνει σε ένα πολιτικό. Μπορεί να πάρει τον πιο σκληρό νεοφιλελεύθερο και να τον μετατρέψει σε λίγες ημέρες στον πλέον ακραιφνή κρατικιστή. Μπορεί να μπεις σε αυτό «τεχνοκράτης», που θέλεις να φέρεις αποτέλεσμα στον τομέα σου, και να βγεις πραγματικός σκλάβος της επικοινωνίας και μόνο. Ο Κωστής Χατζηδάκης είναι ένας από τους πιο αξιόλογους νέους πολιτικούς. Αφησε εξαιρετικές εντυπώσεις στην Ευρωβουλή, υιοθετούσε πάντοτε προωθημένες και πάντως όχι λαϊκιστικές θέσεις και είχε κατακτήσει τη ρετσέτα του «τεχνοκράτη». Γι’ αυτό και όλοι ήλπιζαν πως θα έκανε τη διαφορά σε ένα κρίσιμο υπουργείο, όπως το Μεταφορών. Κάτι συνέβη όμως λίγο πριν απ’ τα Χριστούγεννα και ο Χατζηδάκης που ξέραμε μοιάζει να έχει μείνει πίσω στις Βρυξέλλες. Αφορμή στάθηκε μια δήλωσή του, με την οποία τόνιζε ότι η Ολυμπιακή θα κλείσει. Την έκανε άνευ σχεδιασμού και σε εντελώς λάθος timing, χωρίς μάλιστα να έχει προβλέψει τις αντιδράσεις. Αποτέλεσμα; Εφαγε το «επικοινωνιακό ξύλο» της χρονιάς του και από τότε έχει κλειστεί στα καταφύγια της επικοινωνίας. Βγαίνει μόνο για να δει αν κάποιος του έβαλε ένα κακό παραπολιτικό, αν κάποιο κανάλι λέει κάτι αρνητικό για εκείνον ή αν ο συντάκτης του υπουργείου του ανέφερε κάτι αρνητικό στην τελευταία παράγραφο ενός ρεπορτάζ. Σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, ο κ. Χατζηδάκης άφησε τις αντικρατιστικές του ιδέες στα ράφια της βιβλιοθήκης του και τώρα υιοθετεί περίπου ό,τι λένε οι μετρήσεις της ημέρας, είτε στο θέμα του ΟΤΕ είτε σ’ αυτό της «Ολυμπιακής». Για να είμαστε δίκαιοι, ο κ. Χατζηδάκης -όπως και κάθε άλλος στη θέση του- αντιμετωπίζει με αγωνία το φάσμα της επανεκλογής σε μια πολύ δύσκολη εκλογική περιφέρεια. Γι’ αυτό είναι δύσκολο να περιμένεις θαύματα από αυτόν που κουβαλάει τον σταυρό προτίμησης στην πλάτη σαν να βαδίζει στον δικό του πολιτικό Γολγοθά. Είτε το εκλογικό σύστημα πρέπει να αλλάξει είτε περισσότεροι υπουργοί να είναι εξωκοινοβουλευτικοί. Αλλιώς η αγωνία του σταυρού θα υπονομεύει κάθε τι νεωτεριστικό στην πολιτική. Ας ελπίσουμε ότι ο κ. Χατζηδάκης θα ξαναβρεί τα πιστεύω του και τον πολιτικό του εαυτό. Προς το παρόν, πάντως, είναι μια ακόμη απόδειξη πως στο καμίνι της πολιτικής, τεχνοκρατικές αντιλήψεις, οράματα, νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις κ.λπ. λιώνουν τόσο εύκολα όσο και ένα κομμάτι πλαστικό σε αναμμένο τζάκι.