HAARETZ Ηθική υποχρέωση Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Εχούντ Ολμερτ θα πρέπει να έχει ένα θέμα κατά νου στη συνάντησή του με τον Αιγύπτιο πρόεδρο Μπουμπάρακ: να φέρει πίσω στο σπίτι του τον απαχθέντα στρατιώτη Γκιλάντ Σαλίτ. Η αλήθεια είναι ότι το πρόβλημα είναι σοβαρό, έχει πολλές δυσκολίες. Το γόητρο της χώρας, όχι μόνο της κυβέρνησης και του στρατού, κρέμεται από μια κλωστή. Η απόφαση επί του θέματος καθοδηγείται από υπολογισμούς που αφορούν στην ασφάλεια του Ισραήλ και στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, στην τιμωρία των τρομοκρατών που δολοφόνησαν Ισραηλινούς και στην τακτική μας απέναντι σε μια τρομοκρατική οργάνωση (Χαμάς) που δεν σταματά πουθενά, αν δεν πετύχει το στόχο της. Η ανησυχία μας ως προς το αν αποφυλακίζοντας Παλαιστίνιους κρατουμένους θα τους δώσουμε την ευκαιρία να επιστρέψουν στην τρομοκρατία, δεν είναι σωστό επιχείρημα. Ωστόσο, από τη στιγμή που η ισραηλινή κυβέρνηση αποφάσισε να διεξάγει έμμεσες συνομιλίες με τη Χαμάς και φαίνεται πως δέχεται κάποια κριτήρια για την ανταλλαγή του Σαλίντ με Παλαιστίνιους φυλακισμένους, θα πρέπει να ξέρει ότι θα υπάρξει τίμημα και μάλιστα υψηλό για την απελευθέρωσή του. Η διαφωνία στους κόλπους της ισραηλινής κυβέρνησης σήμερα βρίσκεται στον αριθμό των φυλακισμένων που θα πρέπει να αφεθούν ελεύθεροι, εφόσον βεβαίως απελευθερωθεί ο Σαλίντ. Ο πατέρας του στρατιώτη Σαλίντ έχει ζητήσει να μην ανοίξουν άμεσα τα περάσματα ανάμεσα στο Ισραήλ, την Αίγυπτο και τη Γάζα, τουλάχιστον μέχρις ότου απελευθερωθεί ο γιος του. LA REPUBBLICA Ρατσισμός και Ομπάμα Οταν τίθεται η ερώτηση, εάν η εκλογή του Ομπάμα ως προέδρου είναι γενικά ρίσκο, οι μισοί λευκοί Αμερικανοί απαντούν καταφατικά. Ο ρατσισμός και η κακεντρέχεια κατά του Ομπάμα ως μαύρου υποψηφίου των Δημοκρατικών εκφράζονται επομένως κεκαλυμμένα, είναι δηλαδή υφέρπουσα τάση και όχι σαφής. Ο Ομπάμα εξακολουθεί να είναι ο μη τυπικός Αμερικανός υποψήφιος πρόεδρος: αριστερός και μαύρος. Στην Ευρώπη, πάντως, ο Ομπάμα τυγχάνει σπουδαίας αποδοχής. Οι αρχές του βρίσκονται στον αντίποδα αυτών του Τζορτζ Μπους. Πρέπει όμως ως πρόεδρος να τερματίσει τον πόλεμο στο Ιράκ, να επιταχύνει τον τερματισμό ενός άλλου, στο Αφγανιστάν, να θωρακίσει τη χώρα του κατά της τρομοκρατίας και να καθησυχάσει τους φίλους και εταίρους της Αμερικής. Εχει δουλειά να κάνει, ίσως μάλιστα να είναι δυσανάλογα μεγάλη. Ολα αυτά φαίνεται όμως να είναι ένα αμερικανικό όνειρο, στο οποίο αρχίζουν να πιστεύουν και οι Ευρωπαίοι, με την ελπίδα ότι δεν πρόκειται για ψευδαίσθηση. FINANCIAL TIMES Νομιμοποίηση της βίας Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ρόμπερτ Μουγκάμπε θα «κερδίσει» στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών την Παρασκευή. Η αποχώρηση του ηγέτη του κόμματος της αντιπολίτευσης Μόργκαν Τσβανγκιράι εγγυάται ότι αυτός ο σκληρός δικτάτορας που ντροπιάζει την Αφρική και οδηγεί την αντιπολίτευση σε βέβαιο θάνατο θα παραμείνει στην εξουσία. Ο κ. Μουγκάμπε διεξάγει φοβιστική προεκλογική εκστρατεία εναντίον του λαού και ήδη έχει κλέψει τις εκλογές. Οι γειτονικές χώρες της Ζιμπάμπουε, υπό την ηγεσία της Νοτίου Αφρικής, έχουν ανεχθεί τον δικτάτορα επί σειρά ετών. Τώρα θα πρέπει να αντιδράσουν και να μην αναγνωρίσουν την επανεκλογή του. Ο Μουγκάμπε με την επανεκλογή του θα επιδιώξει να νομιμοποιήσει το δεσποτικό καθεστώς του. THE TIMES Εξωθεν επέμβαση Ο Ρόμπερτ Μουγκάμπε τελείωσε, πιστεύουν πολλοί στην Ευρώπη με αφορμή την εκστρατεία βίας εναντίον της αντιπολίτευσης της Ζιμπάμπουε και τη δήλωση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ ότι έτσι καθίσταται «αδύνατη η διεξαγωγή ελεύθερων και αδιάβλητων εκλογών. Η Βρετανία δεν υιοθετεί τις στρατιωτικές επεμβάσεις, αλλά στη προκειμένη περίπτωση δεν μπορεί να αποκλεισθεί κάτι τέτοιο. Η Δύση πρέπει με τις γειτονικές προς τη Χαράρε χώρες να ασκήσει ισχυρές πιέσεις στην ηγεσία της Ζιμπάμπουε μέχρις ότου υποχωρήσει. THE WALL STREET JOURNAL Νέο «Σχέδιο Μανχάταν» Γιατί ο Αμερικανός ρεπουμπλικανός βουλευτής Ράντι Φορμπς βρίσκεται μόνος καταμεσής του χάους; Ο Φορμπς είναι βουλευτής της Βιρτζίνια, κι έχει διαφοροποιηθεί απέναντι στους συναδέλφους του προτείνοντας το «Σχέδιο Μανχάταν», με στόχο τη σταδιακή απεξάρτηση των ΗΠΑ από την ξένη ενέργεια, σε διάστημα 20 ετών. Η ονομασία «Σχέδιο Μανχάταν» παραπέμπει πίσω στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στα μυστικά σχέδια της αμερικανικής κυβέρνησης να αναπτύξει την πρώτη ατομική βόμβα. Βεβαίως, η χώρα σήμερα δεν βρίσκεται σε κίνδυνο, επειδή η οικονομία της είναι όμηρος των πετρελαιοπαραγωγών χωρών. Αλλά η έκπληξη δεν έγκειται στο ότι ο Φορμπς προτείνει διάφορα μέτρα, από την πυρηνική ενέργεια ώς τη χρήση της ηλιακής ενέργειας κ.λπ. Η έκπληξη έγκειται στο ότι εκεί έξω δεν υπάρχουν εκατό Φορμπς, οι οποίοι θα δουλέψουν πάνω στις νέες ιδέες, προκειμένου να σωθεί η χώρα από το «αλκοολίκι» του πετρελαίου. |
Comments