Mαύρα λεφτά και μαύρη μοίρα /kathimerini

Tου Σωκρατη Τσιχλια Eίναι πολύ πληκτικό να προσπαθεί κανείς να παρακολουθήσει τις δαιδαλώδεις διαδρομές των εκατομμυρίων μάρκων με τα οποία η Siemens λάδωσε πρόσωπα και κόμματα για να κάνει τη δουλειά της. Και είναι, νομίζω, σφάλμα μέγα να διολισθήσει όλη αυτή η υπόθεση σ’ ένα κυνήγι μαγισσών. Ν’ ανακαλύψουν αρχές και αρμόδιοι πέντε έξι εξιλαστήρια θύματα και να διαφύγει από όλους μας η ουσία της ιστορίας: στις μέρες μας, στην Ελλάδα, αλλά και σ’ όλο τον κόσμο, ο θερμός, θερμότατος εναγκαλισμός της εξουσίας του χρήματος με την πολιτική εξουσία είναι μια ολέθρια πραγματικότης. Μαύρο ή άσπρο, μέσω λόμπιγκ ή με πιο βάρβαρους τρόπους, το ζεστό χρήμα των επιχειρήσεων κάθε βεληνεκούς ρέει προς τις ξεχειλωμένες τσέπες κομμάτων και πολιτικών προσώπων. Διαδικασία που αλλοιώνει την ουσία και του επιχειρείν και του πολιτεύεσθαι που καταργεί τον ανταγωνισμό, που περιφρονεί βαθιά την πολυδιαφημισμένη δυτική αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Αυτό είναι το μέγα θέμα που ξαναφέρνει στο προσκήνιο η ιστορία του γερμανικού κολοσσού και όχι μόνο ποιους πράσινους ή γαλάζιους ποντικούς θα τσακώσουμε. Είναι κρίμα αυτή τη φορά τουλάχιστον, τα κόμματα να μη δώσουν πολιτικές και πρακτικές λύσεις. Είναι ντροπή το μαύρο χρήμα που πνίγει όλο τον πολιτικό κόσμο. Είναι βάρος ασήκωτο για τη μικρή βαρκούλα που είναι η Ελλάδα. Δεν αντέχει άλλο η οικονομία μας να παίρνονται αποφάσεις για κρίσιμους τομείς της ζωής μας με κίνητρο αυτά τα καταραμένα λεφτά. Είμαστε μια χώρα πλούσια στα χαρτιά των διεθνών οργανισμών και αναπτυσσόμενη στις στήλες των ευρωπαϊκών στατιστικών. Στην πραγματικότητα, είμαστε μια χώρα που πρέπει να σηκώσει τα μανίκια και να κοιταχτεί στον καθρέφτη. Ούτε τις Μυκήνες το γνωστότερο προϊστορικό μνημείο της Ηπειρωτικής Ελλάδας δεν μπορούμε να συντηρήσουμε, τρομάρα μας. Χωρίς νερό οι τουαλέτες του, πνιγμένα στα αγριόχορτα τα τείχη, χωρίς πυρασφάλεια το νεόδμητο μουσείο. Βλέπετε τα μαύρα λεφτά δεν φτάνουν ποτέ στις Μυκήνες, ούτε αλλού.