επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα

Γραμματα Aναγνωστων Τα ακριβή ποσά Κύριε διευθυντά Στις 6 Ιουνίου 2008, διαβάσαμε στην έγκριτη εφημερίδα σας, δημοσίευμα της δημοσιογράφου και συνεργάτιδός σας κ. Ολγας Σελλά, με τον τίτλο «Βορράς - Νότος των βιβλίων!». Με αφορμή το δημοσίευμα αυτό έχουμε να σας δηλώσουμε τα εξής: Θεωρούμε χρήσιμες τις προτάσεις, τις προτροπές, καθώς και τα συμπεράσματα των δημοσιογράφων και πάντοτε τα λαμβάνουμε υπόψη. Ομως, όλα όσα γράφονται πρέπει να στηρίζονται πάνω σε πραγματικά γεγονότα και ακριβή στοιχεία. Εμείς, ως συνδικαλιστικός φορέας του κλάδου των εκδοτών, εφαρμόζουμε και κάνουμε πράξη τις αποφάσεις και τις προτάσεις των μελών μας και ποτέ δεν ενεργούμε ερήμην τους. Η στάση και οι θέσεις της συγκεκριμένης δημοσιογράφου είναι εμφανώς απαξιωτικές για τις υπαίθριες εκθέσεις. Δεν γνωρίζει ότι σε όλη την Ευρώπη, ιδιαίτερα στις μεσογειακές χώρες, διοργανώνονται τέτοιου είδους δράσεις και εκδηλώσεις; Και δεν γνωρίζει πόσο χρήσιμες είναι στην εξυπηρέτηση της αγοράς του βιβλίου; Οι οικονομικές διεκδικήσεις των συλλόγων από την εκάστοτε κυβέρνηση και νόμιμες είναι και δίκαιες. Δυστυχώς, όμως, με τέτοια δημοσιεύματα οι αρμόδιοι επιφυλάσσονται, φοβούμενοι τη δύναμη του Τύπου και περιορίζονται σε ελάχιστη έως μηδενική βοήθεια. Αποτέλεσμα είναι να μένει πίσω η ανάπτυξη, η προβολή και η προώθηση του βιβλίου στη χώρα μας. Με την ευκαιρία, σας υποβάλλουμε τα ακριβή ποσά για την ενοικίαση περιπτέρων στη Γιορτή Βιβλίου που έγινε στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, από 8 έως 20 Μαΐου 2008. 1. Περίπτερο 3,00 τ.μ.: 480,00 ευρώ 2. Περίπτερο 6,25 τ.μ.: 960,00 ευρώ 3. Περίπτερο 8,00 τ.μ.: 1.260,00 ευρώ Περίπτερα 9 τ.μ., με ενοικίαση 6.000,00 ευρώ δεν υπήρχαν. Επίσης, πρέπει να γνωρίζετε, ότι οι προσκλήσεις των συγγραφέων για τη συμμετοχή τους σε διάφορες εκδηλώσεις, κατά τη διάρκεια των εκθέσεων, γίνονται με έξοδα των εκδοτών και όχι των φορέων του κλάδου. Εκτός αν γνωρίζει κάτι άλλο η συγκεκριμένη δημοσιογράφος. Η διαφορετικότητα των εκδηλώσεων είναι, κυρίως, σε συνάρτηση με τον προϋπολογισμό τους και την οικονομική επιδότηση από την εκάστοτε κυβέρνηση. Ετσι, λοιπόν, δεν γίνεται να είναι συγκρίσιμα τα μεγέθη. Για παράδειγμα, η πρόσφατη Διεθνής Εκθεση Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη, από 29 Μαΐου έως 1η Ιουνίου 2008, που οργανώθηκε κυρίως από το ΕΚΕΒΙ, επιδοτήθηκε από την κυβέρνηση με ποσό 1.200.000 ευρώ περίπου, εκ των οποίων τα 900.0000 ευρώ προήλθαν από τα ευρωπαϊκά προγράμματα. Οι εκδότες πλήρωσαν για τη συμμετοχή τους. Η γιορτή του βιβλίου, που έγινε από 8 έως 20 Μαΐου 2008 και οργανώθηκε από τον ΣΕΒΑ στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, δεν επιδοτήθηκε και μέχρι σήμερα δεν έχει αναγγελθεί καμία επιδότηση. Τον Απρίλιο του 2008 η έκθεση Παιδικού και Εφηβικού Βιβλίου, που οργάνωσε το ΕΚΕΒΙ στις εγκαταστάσεις της HELEXPO στο Μαρούσι, επιδοτήθηκε με 600.000 ευρώ, ενώ ταυτόχρονα οι εκδότες πλήρωσαν για τη συμμετοχή τους. Την ίδια χρονική περίοδο, η Θεματική Εκθεση Παιδικού Βιβλίου - «Ταξίδι με τη Γνώση», που οργάνωσε ο ΣΕΚΒ για 5η συνεχή χρονιά στις αίθουσες του μετρό στο Σύνταγμα, με δωρεάν τη συμμετοχή των εκδοτών, δεν επιδοτήθηκε. Αυτά για την αλήθεια και για την ακρίβεια των γεγονότων. Γεωργιος Ψυχαλος - Πρόεδρος Θεοδωρος Μαλτεζος - Γενικός γραμματέας α/α Βασιλειος Γραμελης - Αν. γεν. γραμματέας Της τηλεόρασης Κύριε διευθυντά Παρακαλώ να μου επιτρέψετε να πω και εγώ δυο λόγια για «τα νέα σήματα της ΕΡΤ». Σε απαντητική επιστολή του στην «Καθημερινή» της 12-6-2008, ο κ. Χ. Παναγόπουλος προς τον κ. Π. Μπουκάλα, υποστηρίζει ότι «... σε τακτά διαστήματα η τηλεόραση πρέπει να αλλάζει και να βελτιώνει την εταιρική της εικόνα, ακριβώς όπως οι εφημερίδες... αλλάζουν...». Πράγματι, αυτό συμβαίνει και είναι ανάγκη να αναδιαρθρώνεται, να μετασχηματίζεται, να μεταβάλλεται και να διαφοροποιείται το πρόγραμμα, το περιεχόμενο των παραγωγών και να αλλάζει το κασέ, το σχήμα της εφημερίδας. Αλλωστε, αυτό σημαίνει αλλαγή, αναμόρφωση και βελτίωση. Το απαιτούν οι καιροί και οι ανάγκες των μέσων. Τα οποία πρέπει συνεχώς να εμπλουτίζονται με νέα, σύγχρονα δεδομένα. Ποτέ, όμως, δεν πρέπει να αλλάζει ο λογότυπος της εφημερίδας (και δεν αλλάζει ποτέ). Ούτε πρέπει να διαφοροποιείται η αναγνωρισιμότητα της τηλεόρασης, η οποία στην περίπτωσή μας είναι ελληνική. Αυτό πρέπει να παραμένει εσαεί σταθερό, αμετακίνητο. Αλλά και να διακηρύχνεται με περηφάνεια πάντοτε, όπως συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. Και υπάρχει πλήρης αναγνωρισιμότητα της αραβικής, της αμερικανικής, της ισπανικής τηλεόρασης και του ραδιοφώνου. Το ελληνικό ραδιόφωνο λόχου χάρη, που επί δεκαετίες είχε ως σήμα παγκόσμιας αναγνώρισης τον «τσομπανάκο», δεν μειονέκτησε ποτέ σε αλλαγές και βελτιώσεις των προγραμμάτων του (Μ. Χατζιδάκις, Ι. Καμπανέλλης κ.λπ.). Είναι αλήθεια ότι η «πραγματικότητα στη διαμόρφωση της στρατηγικής» στην τηλεόραση είναι γνώση και καθήκον του κ. Παναγόπουλου. Αλλά η ελληνικότητα είναι μια όντως πραγματικότητα που παραμένει αμετακίνητη αλήθεια και είναι η πιο σταθερή και αναντίλεκτη συντεταγμένη. Και όταν αυτό δεν είναι κατανοητό και μόνιμο, αγνοούμε τον προορισμό της Ελληνικής Τηλεόρασης. Και προσπαθούμε με εισαγόμενες κατασκευές, με ξενικά «σήματα προβολής» και άλλα εικονικά τερτίπια να καλύψουμε ενδογενείς, πνευματικές ελλείψεις ουσιαστικών στοιχείων κουλτούρας, ταυτότητας και οράματος. Εξάλλου, οι τηλεθεατές που με τον οβολό τους κρατούν σε οικονομική ακμή την κρατική τηλεόραση, απαιτούν, ουσιαστικά πάντοτε, τουλάχιστον το σήμα στο ραδιόφωνο, και στην τηλεόραση, να είναι ελληνικά. Δηλαδή, να εκφράζουν αυτό που έχει χρέος η τηλεόραση και το ραδιόφωνο να είναι και να εκπέμπει. Δημητρης Φερουσης / Προύσης 47 Νέα Σμύρνη Ταχυδρομικώς Κύριε διευθυντά Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τα δημοσιεύματά σου σχετικά τα με την προβλεπόμενη μέσα στους θερινούς μήνες ταλαιπωρία των πολιτών, για την υποβολή των απαραίτητων δικαιολογητικών για τη σύνταξη του Κτηματολογίου. Θα ήθελα να υποβάλω, εάν αυτό έχει κάποια ελπίδα εφαρμογής, την πρόταση όπως τα σχετικά έντυπα αποσταλούν ταχυδρομικώς στις οικίες των κατοίκων των δήμων και κοινοτήτων, οι οποίοι υπόκεινται στην υποχρέωση αυτή και με μια εύλογη χρονική αναβολή των προθεσμιών να υποβληθούν υπό των ενδιαφερομένων και πάλι ταχυδρομικώς, όπως γίνεται κάθε χρόνο με τις φορολογικές δηλώσεις. Βασιλειος Κ. Σταθακης «Κύκλοι ζωής στην πόλη» Κύριε διευθυντά Διάβασα με προσοχή, όπως πάντα, το άρθρο του συνεργάτη σας κ. Ν. Βατόπουλου που δημοσιεύθηκε την 18η Ιουλίου με τίτλο «Κύκλοι ζωής στην πόλη». Η «Καθημερινή» είναι από τις λίγες εφημερίδες μας που εξακολουθούν να αφιερώνουν χώρο στις σελίδες της για αρχιτεκτονικά και πολεοδομικά θέματα και οι αναλύσεις των δύο συνεργατών σας του κ. Ν. Βατόπουλου και του κ. Δ. Ρηγόπουλου είναι πολύ ενδιαφέρουσες και προκαλούν συζητήσεις στην αρχιτεκτονική μας κοινότητα. Και ενώ συμφωνώ με όσα αναπτύσσονται στο άρθρο, η τελευταία φράση, δηλαδή «...αργεί η ημέρα που θα χαιρόμαστε να βλέπουμε μπουλντόζες στο κέντρο της πόλης...», μου προκάλεσε ιδιαίτερη ανησυχία. Ανήκω στη γενιά των αρχιτεκτόνων που τα τελευταία 50 χρόνια ουδέποτε «χαρήκαμε» όταν βλέπουμε μπουλντόζες στο κέντρο της Αθήνας γιατί γνωρίζουμε τι σκοπούς είχαν. Ας θυμηθούμε ότι σε μπουλντόζες οφείλονται οι κατεδαφίσεις ιδιαίτερα σημαντικών αρχιτεκτονικών έργων στην Αθήνα αυτά τα 50 τελευταία χρόνια, αρχίζοντας από τα έργα του Κλεάνθη στην οδό Σωκράτους και στην οδό Νικοδήμου και φτάνοντας στις πρόσφατες κατεδαφίσεις των κτιρίων του Κοντολέοντος και του Ζενέτου στη λεωφόρο Συγγρού. Ελπίζω ότι η φράση αυτή του έγκριτου συνεργάτη σας έχει περισσότερο εμφατικό χαρακτήρα, παρά κυριολεκτικό. Νικος Καλογερας - Αρχιτέκτων - Ομ. καθηγητής ΕΜΠ Απάντηση Η φράση στην οποία αναφέρεται ο κ. Ν. Καλογεράς είχε κυριολεκτικό χαρακτήρα. Θα ήμουν ο τελευταίος που θα χαιρόταν στη θέα της κατεδάφισης σημαντικών αρχιτεκτονικών έργων, αλλά, δυστυχώς, η Αθήνα -όπως είναι σε όλους γνωστό και όπως μαρτυρούν εκατομμύρια επισκέπτες- διαθέτει στο κέντρο, μάλιστα, ορισμένα από τα αποκρουστικότερα κτίρια σε όλη την Ευρώπη. Αυτά τα κτίρια, που όλοι γνωρίζουμε, υπονόησα. Ν.Β. Οι έχοντες χρείαν λύχνου... Κύριε διευθυντά Τα αναφερόμενα -και περιγραφόμενα- στον ημερήσιο Τύπο για «μίζες από τη Siemens», μας φέρνουν στη μνήμη τα λόγια του Αναξαγόρα προς τον Περικλή, του οποίου πολιτικός σύμβουλος ήταν. «Ω Περίκλεις και οι έχοντες χρείαν λύχνου έλαιον επιχέουσιν» και τα είπε αυτά στον Περικλή, όταν αυτός (ο Περικλής) τον επισκέφθηκε και τον βρήκε κατάκοιτο, με σκεπασμένη την κεφαλή, περιμένοντας καρτερικά τον θάνατο. Ευγενής την καταγωγή και πλούσιος ο Αναξαγόρας παρεχώρησε την περιουσία του. Μόνο εισόδημά του από την προσφοράν των υπηρεσιών προς τον Περικλή, ο οποίος την περίοδο αυτή τον είχε παραμελήσει. Είπε δηλαδή το αυτονόητο. Η πολιτεία έχει ανάγκη από «λύχνον» (υπαλλήλους), ο οποίος, για να «φωτίσει» (προσφορά υπηρεσιών υπαλλήλων), πρέπει να «επιχέει έλαιον» (καταβάλλει μισθό, «λαδώνει») και αυτό πράττει. Από αυτή, λοιπόν, τη ρήση -εκτιμάται- προήλθε και το «λάδωμα», των επιδεκτικών λαδώματος υπαλλήλων, για την «επιπρόσθετη προσπάθεια» προκειμένου να επισπευθεί -ολίσθηση- η ικανοποίηση νομίμων καθημερινών αιτημάτων των πολιτών. Για περισσότερο «σύνθετο και ογκώδη» περιεχόμενο του αιτήματος, το «λάδωμα» δεν επαρκεί για την ολίσθηση, προώθησή του. Χρειάζεται κινητήρια δύναμη, αλλά για τη λειτουργία του κινητήρα πρέπει να ενεργοποιηθεί η μίζα. Ετσι επικράτησε ο όρος «μίζα» για την «επιπρόσθετη προσπάθεια». Μάλιστα έχει αναφερθεί για «πλαφόν μίζας» κατά περίπτωση. Δύο νέες έννοιες εμπλουτίζουν -όπως προκύπτει από τα περιγραφόμενα- τις συναλλαγές με «σύνθετο και ογκώδη» αίτημα. «Καλλιέργεια», σχεδίαση των διαδικασιών εξημερουμένης και βελτιωμένης προωθήσεως του προϊόντος συναλλαγής (αιτήματος συνθέτου και ογκώδους). «Επίμορτος καλλιεργητής», αυτός που υλοποιεί την «καλλιέργεια» (μορτή, μερίδιο από το προκύπτον εισόδημα καλλιέργειας ξένης γεωργικής γης). Συνήθως οι «επίμορτοι καλλιεργητές», προέρχονται από τον χώρον εκείνον, όπου η πολιτεία «άφθονον το έλαιον επιχύει επ' αυτών» για να αποφύγουν το δέλεαρ της πλεονεξίας. Και αυτός ο χώρος αναγκαιοί συνεχή καλλιέργεια από τους πολιτικούς ταγούς μας, ώστε να μην ευδοκιμούν ζιζάνια και όχι να αρκούνται στην εκρίζωση αυτών, όταν ενοχλούνται. Χαραλ. Π. Παναγιωταρεας - Παπάγος