Νάνα Μούσχουρη.
Κάποτε το Ηρώδειο μού ήταν απαγορευμένο
«Οχημα» μιας ορθολογικής επιστήμης, την οποία θεωρούμε μάλλον ψυχρή, οι αριθμοί όταν χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν με ακρίβεια πόσο μεγάλη είναι μια καριέρα, μπορούν να προκαλέσουν μεγάλη συγκίνηση: 50 χρόνια διεθνούς καριέρας, 1.500 τραγούδια ηχογραφημένα σε 7 γλώσσες, τουλάχιστον 350 χρυσοί και πλατινένιοι δίσκοι, 300 εκατομμύρια πωλήσεις δίσκων παγκοσμίως κάνουν «ένα μεγάλο συγκριτικό πολιτιστικό πλεονέκτημα της χώρας μας στο εξωτερικό». Κι αυτό υπήρξε πάντα η Νάνα Μούσχουρη, που χθες άκουγε συγκινημένη τον δήμαρχο Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη να απαριθμεί τις επιτυχίες της και να αποδίδει εύσημα στη «μεγάλη κυρία της παγκόσμιας μουσικής».
Δεν θα περιοριστεί σ' αυτά ο Δήμος Αθηναίων. Με αφορμή την, ενταγμένη στο Φεστιβάλ Αθηνών, συναυλία που θα δώσει η Μούσχουρη στις 23 Ιουλίου, στο Ηρώδειο, τελευταίο σταθμό της μεγάλης αποχαιρετιστήριας περιοδείας της, θα της επιδώσει το ίδιο πρωί το Χρυσό Μετάλλιο της πόλης των Αθηνών. Κι ακόμα πήρε την πρωτοβουλία να προσκαλέσει στη συναυλία όλους τους δημάρχους των ευρωπαϊκών πρωτευουσών.
Εξ ου και η συνέντευξη Τύπου στο δημαρχιακό μέγαρο, λίγα βήματα από το σημείο όπου βρισκόταν το παλιό σινεμά «Πρωτέας» στο οποίο εργαζόταν ως μηχανικός κινηματογράφου ο πατέρας της Μούσχουρη. Εκεί ξεκίνησε και η καριέρα της, «εκεί άρχισα να ονειρεύομαι, με φάρο ένα "Χάρτινο φεγγαράκι": το ηχογράφησα πριν από 50 χρόνια κι έκτοτε υπήρξε φάρος και σ' άλλα μέρη της γης για πολλούς νέους που δεν μιλούν καν ελληνικά. Το μονοπάτι στον κόσμο χαράχτηκε από τα τραγούδια που μου έδωσαν οι μεγάλοι δάσκαλοί μου: ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Νίκος Γκάτσος. Εκείνη την εποχή χάρη στο "Ποτέ την Κυριακή" έπεσε μοναδικό φως στη χώρα μας. Μερικές αχτίδες έπεσαν και πάνω μου. Με διάλεξαν να τραγουδήσω στο εξωτερικό...».
Ολα αυτά τα χρόνια, «το σημαντικότερο ήταν ότι τραγούδησα την κληρονομιά μου κι αυτή ήταν η βάση της παρουσίας μου όπου πήγα: οι ελληνικές ρίζες, η ευαισθησία, η συγκίνηση και η αισιοδοξία -που κατά ένα μεγάλο μέρος είναι γενναιοδωρία. Αυτές τις ρίζες χρειάστηκε να τις ποτίσω, να εμπλουτιστώ σε γνώσεις και να σεβαστώ τους ξένους για να σεβαστούν κι εκείνοι τον δικό μου πολιτισμό. Το μεγαλύτερο κατόρθωμά μου είναι ότι η μουσική μας επέζησε 50 χρόνια δίπλα και σε άλλα μουσικά είδη. Τα γνώρισα κι αυτά χωρίς να χάσω την ελληνικότητά μου. Κατάφερα η μουσική μας να υπάρχει στον κόσμο. Είμαι πολύ περήφανη γι' αυτό. Εμαθα πολλά, έζησα πολλά, συνάντησα μεγάλους μουσικούς και με πολλούς από αυτούς συνεργάστηκα...».
Ξαφνικά όμως, «έρχεται μια στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι ο κόσμος έχει ανάγκη από νέους». Ετσι, μια μέρα του 2000, «κατάλαβα ότι επειδή έχω μεγάλη ευθύνη για ό,τι έκανα και για τη φωνή μου, πρέπει κάποτε να φύγω. Αποφάσισα να κάνω μια τελευταία αποχαιρετιστήρια τουρνέ. Ξεκίνησε Οκτώβριο του 2004, τη μέρα των γενεθλίων μου. Ηθελα να γυρίσω τον κόσμο να πω ένα «ευχαριστώ» πριν να είναι πολύ αργά - εφόσον ακόμα μπορώ και τραγουδώ αρκετά καλά».
Για τον τελευταίο της σταθμό, επιστρέφει στο Ηρώδειο που κάποτε της το είχαν αρνηθεί. «Τα χρόνια που μεγάλωσα πρόσβαση εκεί είχε μόνο η κλασική μουσική. Οταν το Εθνικό ανέβαζε "Λυσιστράτη" με κάλεσε να πω τον "Μύθο". Αλλά, μου το απαγόρευσαν. Από την Κάλλας έμαθα όμως ότι δεν έχει σημασία τι λες αλλά πώς το λες. Η μουσική μ' έφερε σε ένα τέτοιο επίπεδο ώστε το 1984 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής να με καλέσει να τραγουδήσω για τα 10 χρόνια της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ηταν η πρώτη φορά που τραγούδησα στο Ηρώδειο και ίσως η πρώτη φορά που μια τραγουδίστρια της ελαφράς μουσικής τραγούδησε εκεί».
Η τωρινή της συναυλία θα είναι «η ιστορία και τα ταξίδια μιας ζωής, με αφετηρία πάντα την ελληνική ταυτότητα και καταγωγή μου». Γι' αυτό το φορτισμένο μουσικό ταξίδι πολλοί φίλοι της θα έρθουν ειδικά από το εξωτερικό. Γι' αυτό όσοι θέλουν να βρουν εισιτήρια (100, 80, 60, 40, 30 ευρώ), πρέπει να σπεύσουν απ' τις 2 Ιουλίου που ξεκινά η προπώληση.
Εξ ου και η συνέντευξη Τύπου στο δημαρχιακό μέγαρο, λίγα βήματα από το σημείο όπου βρισκόταν το παλιό σινεμά «Πρωτέας» στο οποίο εργαζόταν ως μηχανικός κινηματογράφου ο πατέρας της Μούσχουρη. Εκεί ξεκίνησε και η καριέρα της, «εκεί άρχισα να ονειρεύομαι, με φάρο ένα "Χάρτινο φεγγαράκι": το ηχογράφησα πριν από 50 χρόνια κι έκτοτε υπήρξε φάρος και σ' άλλα μέρη της γης για πολλούς νέους που δεν μιλούν καν ελληνικά. Το μονοπάτι στον κόσμο χαράχτηκε από τα τραγούδια που μου έδωσαν οι μεγάλοι δάσκαλοί μου: ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Νίκος Γκάτσος. Εκείνη την εποχή χάρη στο "Ποτέ την Κυριακή" έπεσε μοναδικό φως στη χώρα μας. Μερικές αχτίδες έπεσαν και πάνω μου. Με διάλεξαν να τραγουδήσω στο εξωτερικό...».
Ολα αυτά τα χρόνια, «το σημαντικότερο ήταν ότι τραγούδησα την κληρονομιά μου κι αυτή ήταν η βάση της παρουσίας μου όπου πήγα: οι ελληνικές ρίζες, η ευαισθησία, η συγκίνηση και η αισιοδοξία -που κατά ένα μεγάλο μέρος είναι γενναιοδωρία. Αυτές τις ρίζες χρειάστηκε να τις ποτίσω, να εμπλουτιστώ σε γνώσεις και να σεβαστώ τους ξένους για να σεβαστούν κι εκείνοι τον δικό μου πολιτισμό. Το μεγαλύτερο κατόρθωμά μου είναι ότι η μουσική μας επέζησε 50 χρόνια δίπλα και σε άλλα μουσικά είδη. Τα γνώρισα κι αυτά χωρίς να χάσω την ελληνικότητά μου. Κατάφερα η μουσική μας να υπάρχει στον κόσμο. Είμαι πολύ περήφανη γι' αυτό. Εμαθα πολλά, έζησα πολλά, συνάντησα μεγάλους μουσικούς και με πολλούς από αυτούς συνεργάστηκα...».
Ξαφνικά όμως, «έρχεται μια στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι ο κόσμος έχει ανάγκη από νέους». Ετσι, μια μέρα του 2000, «κατάλαβα ότι επειδή έχω μεγάλη ευθύνη για ό,τι έκανα και για τη φωνή μου, πρέπει κάποτε να φύγω. Αποφάσισα να κάνω μια τελευταία αποχαιρετιστήρια τουρνέ. Ξεκίνησε Οκτώβριο του 2004, τη μέρα των γενεθλίων μου. Ηθελα να γυρίσω τον κόσμο να πω ένα «ευχαριστώ» πριν να είναι πολύ αργά - εφόσον ακόμα μπορώ και τραγουδώ αρκετά καλά».
Για τον τελευταίο της σταθμό, επιστρέφει στο Ηρώδειο που κάποτε της το είχαν αρνηθεί. «Τα χρόνια που μεγάλωσα πρόσβαση εκεί είχε μόνο η κλασική μουσική. Οταν το Εθνικό ανέβαζε "Λυσιστράτη" με κάλεσε να πω τον "Μύθο". Αλλά, μου το απαγόρευσαν. Από την Κάλλας έμαθα όμως ότι δεν έχει σημασία τι λες αλλά πώς το λες. Η μουσική μ' έφερε σε ένα τέτοιο επίπεδο ώστε το 1984 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής να με καλέσει να τραγουδήσω για τα 10 χρόνια της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ηταν η πρώτη φορά που τραγούδησα στο Ηρώδειο και ίσως η πρώτη φορά που μια τραγουδίστρια της ελαφράς μουσικής τραγούδησε εκεί».
Η τωρινή της συναυλία θα είναι «η ιστορία και τα ταξίδια μιας ζωής, με αφετηρία πάντα την ελληνική ταυτότητα και καταγωγή μου». Γι' αυτό το φορτισμένο μουσικό ταξίδι πολλοί φίλοι της θα έρθουν ειδικά από το εξωτερικό. Γι' αυτό όσοι θέλουν να βρουν εισιτήρια (100, 80, 60, 40, 30 ευρώ), πρέπει να σπεύσουν απ' τις 2 Ιουλίου που ξεκινά η προπώληση.
ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 27/06/2008
Comments