Ιδού η Siemens, ιδού και το πήδημα΄ -καθημερινή

Tου Θανου Οικονομοπουλου

Το τραγικότερο (και πιο επικίνδυνο!) σε όλη αυτή την υπόθεση με τη «Siemens» και τις αποκαλύψεις («με αποδείξεις και ονόματα...» – και έχουμε ακόμη μέλλον!) για διαφθορά και διακίνηση μαύρου πολιτικού χρήματος, είναι πως ο απλός κόσμος κάθε άλλο παρά... έπεσε από τα σύννεφα – όπως καμώνονται ιησουητικά πως «εξεπλάγησαν» πολιτικοί, κόμματα, μηχανισμοί! Ο κόσμος το είχε κάνει... τραγούδι, σουξέ μάλιστα της εποχής πριν από 20 τόσα χρόνια και διαβεβαίωνε με τη φωνή της Πωλίνας «Ολοι τα παίρνουνε, κανονικά!», πριν αυτή του η βεβαιότητα επισημοποιηθεί και μέσα από τις δημοσκοπήσεις... Που λένε πως το 71,5% των ερωτωμένων πιστεύει απόλυτα ότι το σκάνδαλο, η διαφθορά γενικότερα, αφορά και τα δύο κόμματα εξουσίας, πως είναι αδύνατο «να μην ήξεραν» τι συμβαίνει... επί μονίμου, διαχρονικής και διακομματικής βάσεως. Και η βεβαιότητα σε όλα τα νεοελληνικά καφενεία είναι πως αν δεν «έσκαγε» η όζουσα αυτή σκανδαλώδης υπόθεση με τις μίζες και το πολιτικό χρήμα στη... Γερμανία, αν δεν έψαχναν οι ξένοι με συνέπεια και μεθοδικότητα, το «ελληνικό παρακλάδι» του σκανδάλου δεν θα είχε αποκαλυφθεί στον αιώνα τον άπαντα...

Μια ατέλειωτη θλιβερή ιστορία, η διαφθορά του πολιτικού συστήματος στη χώρα μας. Και μόνο... εφημερίδες να διάβαζαν οι πολιτικοί αρχηγοί στη διαδρομή των τελευταίων δεκαετιών, δεν μπορεί «κάτι» θα έπρεπε να έχουν ψυλλιαστεί, κάτι που να τους οδηγούσε στην απόφαση κάθαρσης και αποκατάστασης της αξιοπιστίας του «συστήματος», κομμάτων και πολιτικών, πριν φθάσουμε στα χάλια τα σημερινά, όπου τα κόμματα εξουσίας βρίσκονται στο «ναδίρ» όλων των εποχών της απαξίωσης και της περιφρόνησής τους από πλευράς κοινωνίας. Το κακό δεν... μας προέκυψε ξαφνικά – επωάζεται από μακρού. Απλώς το πολιτικό προσωπικό, αυτάρεσκα βολεμένο και με... παράπλευρες παροχές πλούσιες και ελκυστικές, έκλεινε βολικά και... με το αζημίωτο τα μάτια. Εκπορευόταν, παραχωρούσε τις αποφασιστικές του αρμοδιότητες στην οικονομική εξουσία, γινόταν υποχείριό της, μια απλή μαριονέτα που έναντι ανταλλάγματος «διευκόλυνε», εξυπηρετούσε...

Εξέπεσε στο επίπεδο του... μύθου ή κατά περίπτωση και του «καλαμπουριού» – αλλά εκείνη η ρήση του Ανδρέα Παπανδρέου, ένα τέταρτο του αιώνα πριν, πως «είπαμε να παίρνουμε κανένα δωράκι, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια...» ήταν ενδεικτική μιας «τάσης», μιας νοοτροπίας εκμετάλλευσης προς ίδιον συμφέρον της πολιτικής εξουσίας, ένα καμπανάκι που κανονικά θα ’πρεπε να ’χει προειδοποιήσει καίρια το πολιτικό σύστημα για την... κατηφόρα του. Δεν λειτούργησε έτσι. Και η διαφθορά, ο εξωνισμός της πολιτικής εξουσίας, η χειραγώγησή της από «ημετέρους» και οικονομικά συμφέροντα που ανόμως και με σκοτεινές διαδικασίες ωφελούνται –πάντα με αντάλλαγμα– συνεχιζόταν, μαζί με τις... θυμωμένες κραυγές, κάθε φορά που κάποιο σκάνδαλο, κάποια ένδειξη χρηματισμού έβγαινε στη φόρα περί «προσπάθειας υπονόμευσης του πολιτικού κόσμου!» και αυτάρεσκες (και εκ προοιμίου σίγουρες – κόρακας κοράκου μάτι βγάζει;) προτροπές «όποιος έχει στοιχεία, να τα πάει στον εισαγγελέα...»!

Τα καστανα απ’ τη φωτια...

Για να... «ξαναδιαβάσουμε» σήμερα την περίπτωση του Χάρη Καστανίδη, που ως υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών (του πιο «ενδιαφέροντος», μετά το Αμύνης, υπουργείου σε ό,τι αφορά τις προμήθειες...), είχε εισηγηθεί στο υπουργικό συμβούλιο ένα σχέδιο διαφάνειας και αντικειμενικότητας σε ό,τι αφορά τις προμήθειες. Το σχέδιο εκείνο, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης το είχε βρει (και δημόσια αναγνωρίσει!) τόσο «ενδιαφέρον», που ζήτησε από τον κ. Καστανίδη να... το πάρει πίσω και να το ξαναφέρει «γενικότερο», που να αφορά δηλαδή ΟΛΕΣ τις δημόσιες προμήθειες. Το ’κανε ο τότε υπουργός, το ’φερε αρκετές φορές «προς συζήτηση» στο Υπουργικό Συμβούλιο και το... αποτέλεσμα ήταν –εκεί το ’97-’98– να... χάσει το υπουργείο του! Για την ιστορία, αντικαταστάθηκε από τον κ. Μαντέλη...

Με αναπεπταμένη τη σημαία κατά της διαφθοράς και υπέρ της διαφάνειας (αργότερα προστέθηκε και το «σεμνά και ταπεινά...», και η εκστρατεία κατά των «νταβατζήδων»...) ο Κώστας Καραμανλής, αμέσως μετά τις εκλογές του 2000, έστειλε επιστολή στον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη και του πρότεινε «τη συγκρότηση ανεξάρτητης διοικητικής αρχής για τον έλεγχο των συμβάσεων έργων και προμηθειών του Δημοσίου...» και εκείνος αυτάρεσκα και με τη σιγουριά της πολιτικής του ηγεμονίας, του είχε απαντήσει πως «δεν δέχεται ούτε αυτός ούτε η κυβέρνησή του ούτε το κόμμα του μαθήματα ηθικής ευαισθησίας και εντιμότητας...»!

Οκτώ χρόνια μετά και αφού η ανάμιξη Τσουκάτου, του άλλοτε «στρατηγού» του ΠΑΣΟΚ και στενότατου συνεργάτη του κ. Σημίτη, στο «μαύρο πολιτικό χρήμα» δεν αμφισβητείται... ούτε από τον κ. Τσουκάτο (που «αποκαλύπτει» απλώς πως «τα λεφτά δεν ήταν για τον ίδιο αλλά... για τις ανάγκες του κόμματος!»), ο κ. Σημίτης απλώς... εκφράζει τη λύπη του για το ό,τι τυχόν συνέβη και που σκιάζει το εκσυγχρονιστικό έργο των ημερών του! «Λυπάται» και το ΠΑΣΟΚ, και αυτό... σφυρίζει αδιάφορα «οχυρούμενο» πίσω από διαβεβαιώσεις πως «τέτοιο ποσό, από τη συγκεκριμένη εταιρεία, δεν μπήκε ποτέ στα ταμεία μας...». Μα αφού ήταν... μαύρο και παράνομο, αφού το ποσό (λένε ότι...) έσπασε σε 7 λογαριασμούς για να «μπει»... ανωνύμως, πώς στην ευχή να καταγραφεί στα βιβλία; Και ακόμη... «ξαφνιαζόμαστε» από την υποψία πως (και...) τα κόμματα διατηρούν «δεύτερα βιβλία» που δεν βρίσκονται από τον (ο Θεός να τον κάνει!) «έλεγχο» που ασκεί η Βουλή στα οικονομικά των κομμάτων;

Εκει που εισαι, ημουνα...

Οκτώ χρόνια μετά, και σήμερα πια κυβέρνηση είναι η Ν.Δ. Τι έχει κάνει (στη δεύτερη διακυβέρνησή της...) για εκείνη την... έρμη συγκρότηση της ανεξάρτητης διοικητικής αρχής για τον έλεγχο συμβάσεων, έργων και προμηθειών του Δημοσίου, που «περήφανα» δεν είχε δεχθεί ο κ. Σημίτης; Τώρα που τέτοια «εμπόδια» δεν υπάρχουν, γιατί δεν προχωρεί και να κάνει «το όραμα» της διαφάνειας και της προστασίας της τιμής του πολιτικού κόσμου πραγματικότητα; Μπας και η... «αφορμή» της Siemens (από την οποία ο γραμματέας του κόμματος διαβεβαιώνει ότι «δεν έχουν μπει χρήματα στο κομματικό ταμείο – δεν μπορεί να έχει την ίδια βεβαιότητα και για πρόσωπα...»!) είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξεκινήσουμε να επιδιώκουμε το... αυτονόητο;

Γενικότερα: μπας και είναι τούτη η κρίσιμη (και τελευταία – δείτε τις δημοσκοπήσεις, ανεπρόκοποι!) ώρα, τα δυο κόμματα εξουσίας, που ουδείς έχει να προσάψει το παραμικρό, από πλευράς ηθικής, στους δυο ηγέτες τους, εδώ στον... πάτο της διαφθοράς και της αναξιοπιστίας που έχουν φθάσει, να δώσουν μια και να τινάξουν τα πόδια να φθάσουν στην επιφάνεια και να πάρουν την ανάσα ζωής που τους λείπει; Είναι βέβαιο ότι ξέρουν (και ας μην το ομολογούν!) πως το «μαύρο χρήμα» δεν αφορά μονάχα πολιτικά στελέχη τους, αλλά και... τα ίδια τα κόμματα (πώς στην ευχή χρηματοδοτούν τις προεκλογικές εκστρατείες τους που κοστίζουν πολλαπλάσια της κρατικής επιχορήγησης και των «προσφορών» των οπαδών τους;), που διατηρούν διπλά και... τριπλά βιβλία, πέρα από κάθε δυνατότητα ελέγχου!

Φθάνει πια η «μούγκα στη στρούγκα» – γιατί σε λίγο δεν θα υπάρχει καν στρούγκα! Να αλλάξει το σύστημα χρηματοδότησης (πέραν της κρατικής) των κομμάτων (υπάρχουν δοκιμασμένοι τρόποι), να αλλάξει επιτέλους ο κατάπτυστος και «βολικός» νόμος περί «ευθύνης υπουργών», που τους... βγάζει λάδι μέσα σε πέντε χρόνια (να μην απαιτείται καν η άδεια της Βουλής για δίωξή τους για την τέλεση αξιόποινων πράξεων!), να αλλάξει το εκλογικό σύστημα και να καθιερωθεί η «λίστα», με αποτέλεσμα να μην κάνουν οι υποψήφιοι προεκλογικές εκστρατείες που κοστίζουν... όσα χρήματα παίρνουν στη θητεία τους! Να συμφωνήσουν, έστω και τώρα που ισχύει η παραγραφή για ποινικά κολάσιμες πράξεις πολιτικών προσώπων, να «δώσουν» τα ονόματα των επίορκων στελεχών τους [θυμηθείτε: το 71,5% επιμένει πως το (τα...) σκάνδαλο αφορά και τα δύο κόμματα εξουσίας!], έστω και για πολιτικό διασυρμό, προς... γνώση και συμμόρφωση των «επομένων»!

Ας σταματήσει η «αμηχανία» των κομμάτων, ας περάσουν τα ίδια στην αυτοκάθαρση (ακόμη και με «επώδυνες» θυσίες!) και την επιδίωξη της αποκατάστασης της όποιας αξιοπιστίας τους, ας πολιτικοποιήσουν το θέμα (που δεν είναι ΜΟΝΟ υπόθεση των εισαγγελέων!) και ας εγκαταλείψουν τις «πόζες» πως «δεν φταίμε εμείς αλλά... οι άλλοι φταίνε πιο πολύ!» και τους επαίσχυντους (και προκλητικούς για τον δοκιμαζόμενο κόσμο!) «συμψηφισμούς». Επιτέλους, αν δεν διαθέτουν... ηθική, στερούνται και του ενστίκτου αυτοσυντήρησης;