Η Δικαιοσύνη και η γυναίκα του Καίσαρα /καθημερινή

Του Σταυρου Λυγερου Η διαπλοκή και η διαφθορά είναι διεθνή φαινόμενα, αλλά στην Ελλάδα έχουν προσλάβει πρωτοφανείς διαστάσεις για τα ευρωπαϊκά μέτρα. Δεν πρόκειται μόνο για ηθικό πρόβλημα. Αλλοιώνουν την ίδια την ουσία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Από τη στιγμή που η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τις συντεταγμένες εξουσίες πέφτει κάτω και από το αναγκαίο ελάχιστο, ο κοινοβουλευτισμός περιέρχεται σε κρίση. Το σκάνδαλο της Siemens ήλθε να επιβεβαιώσει αυτό που εδώ και χρόνια αποτελεί πεποίθηση της κοινής γνώμης. Μ’ αυτήν την έννοια, παροξύνει την προϋπάρχουσα απαξίωση του πολιτικού συστήματος. Μόνο αφόρητα υποκριτές μπορούν να ισχυρισθούν ότι το μαύρο πολιτικό χρήμα είναι υπόθεση αποκλειστικά των «πρασίνων». Είναι κοινό μυστικό ότι οι πραγματικές εκλογικές δαπάνες είναι πολλαπλάσιες απ’ όσες δηλώνονται. Εταιρείες όπως η Siemens χρηματοδοτούν όχι μόνο τα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά και ορισμένα από τα μικρά. Επίσης, χρηματοδοτούν πολιτικούς με επιρροή, που μπορούν να τους φανούν χρήσιμοι. Και βεβαίως «λαδώνουν» τους πολιτικούς και τους υπηρεσιακούς παράγοντες, που βάζουν την υπογραφή τους σε χρυσοφόρες συμβάσεις. Στην πολιτικά ευαίσθητη αυτή υπόθεση, η Δικαιοσύνη δεν αρκεί να τηρεί τα προσχήματα. Πρέπει να αποδείξει ότι είναι τυφλή. Ειδικά, όταν οι μέχρι στιγμής χειρισμοί της αφήνουν υπόνοιες για το αντίθετο. Στους άλλους εμπλεκόμενους δόθηκε ο χρόνος να οικοδομήσουν μία «οχυρωματική γραμμή». Από τον τρόπο που ο ανακριτής θα την αντιμετωπίσει θα κριθούν πολλά. Εάν την αντιμετωπίσει «βελούδινα» θα επιβεβαιώσει υποψίες. Αντιθέτως, εάν εξαντλήσει όλα τα μέσα για να τη σπάσει και να αποκαλύψει την αλήθεια θα έχει ενισχύσει το κύρος της. Εάν η Δικαιοσύνη αφήσει περιθώρια για υπόνοιες ότι παίζει κομματικό παιχνίδι θα μετατρέψει τη διερεύνηση του σκανδάλου σε πολιτικό ρινγκ. Εάν συμβεί το αντίθετο θα έχει συμβάλει καταλυτικά και στην εξυγίανση του πολιτικού συστήματος. Για να τερματιστεί η υποκρισία με το πολιτικό χρήμα πρέπει να ληφθούν γενναία και κυρίως ειλικρινή θεσμικά μέτρα. Εάν, όμως, η Δικαιοσύνη δεν παίξει σωστά τον ρόλο της, η θεσμική παρέμβαση θα υπονομευθεί εξ αρχής. Πρώτον, επειδή η κοινή γνώμη πιθανότατα θα την εκλάβει σαν προσπάθεια συγκάλυψης του σκανδάλου. Και δεύτερον, επειδή το ΠΑΣΟΚ θα θεωρεί τον εαυτό του θύμα, αφού μία γενική παθογένεια εμφανίσθηκε σαν αποκλειστικά «πράσινη» αμαρτία. Ετσι όπως διαμορφώνονται οι συνθήκες, η Δικαιοσύνη είναι σαν τη γυναίκα του Καίσαρα. Δεν αρκεί να είναι τίμια. Πρέπει και να φαίνεται.