|
 Η αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης να περιληφθεί ως προτεραιότητα στη νέα ατζέντα μεταρρυθμίσεων του πρωθυπουργού Του Νικου Νικολαου Τώρα που ο κ. Γ. Α. Παπανδρέου ασχολείται με την επανίδρυση του ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας ουσιαστικά απερίσπαστο τον πρωθυπουργό, μήπως είναι καιρός ο τελευταίος να ζωντανέψει τη χαμένη του προεκλογική υπόσχεση για επανίδρυση του κράτους; Το αγωνιώδες αυτό ερώτημα, το θέτουν επιχειρηματίες, επιστήμονες και αναλυτές, οι οποίοι απορούν πώς είναι δυνατόν η κυβέρνηση να σφυρίζει αδιάφορα, όταν η εξάρθρωση του κρατικού μηχανισμού, ταλαιπωρεί όλο και πιο βάναυσα τους πολίτες, παρεμποδίζει εμφανώς πλέον την οικονομική ανάπτυξη και δηλητηριάζει το κοινωνικό κλίμα με τη διαφθορά που προκαλεί. Και ακόμη, δυσφημεί διεθνώς τη χώρα, αφού όλοι οι διεθνείς οργανισμοί χαρακτηρίζουν την Ελλάδα χώρα της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς. Απόδειξη και η προχθεσινή έκθεση της Διεθνούς Τράπεζας, η οποία επισημαίνει ότι στην Ελλάδα οι δείκτες που αναφέρονται στην αντιμετώπιση της διαφθοράς και στην κυβερνητική αποτελεσματικότητα επιδεινώνονται ραγδαία τα τελευταία χρόνια. Το αποτέλεσμα αυτής της δυσφήμησης το αποκαλύπτει ο ΟΟΣΑ, σημειώνοντας ότι οι άμεσες ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα κατέγραψαν μείωση 64,3% το 2007! Κανείς σοβαρός επενδυτής δεν πλησιάζει πλέον την Ελλάδα! Ο πρωθυπουργός Οταν έγινε πρωθυπουργός ο κ. Κώστας Καραμανλής το 2004, είδε ύστερα από λίγες μέρες, έναν από τους πιο επιτυχημένους βιομήχανους της χώρας, τον κ. Νίκο Στασινόπουλο, από τον οποίο και ζήτησε προτάσεις για να γίνει το κράτος πιο φιλικό προς τους επιχειρηματίες. Ο κ. Στασινόπουλος του απάντησε ότι δεν χρειάζεται να επαναφέρουμε τον τροχό στην Ελλάδα και ο δρόμος για την αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης δεν είναι καινούργιος. Τον έχουν χαράξει με επιτυχία πολλές άλλες χώρες πριν από εμάς. Και συνέστησε στον πρωθυπουργό να φέρει μια μεγάλη ξένη εταιρεία συμβούλων για να του κάνει προτάσεις. Πέρασαν πέντε χρόνια από τότε και παρ’ ότι οι κ. Πρ. Παυλόπουλος και Γ. Αλογοσκούφης προσπάθησαν να βελτιώσουν κάποιες δραστηριότητες, η Δημόσια Διοίκηση στην Ελλάδα ούτε αποτελεσματική έγινε για την οικονομία και την κοινωνία ούτε η διαφάνεια στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος αποκαταστάθηκε ούτε φιλική προς τον πολίτη δείχνει. Το οξύ πρόβλημα, λοιπόν, μιας διοικητικής μεταρρύθμισης είναι ανοικτό και επείγον και τεχνοκρατικοί σύμβουλοι της κυβερνήσεως τονίζουν ότι πρέπει να περιληφθεί ως άμεση προτεραιότητα στη νέα ατζέντα των μεταρρυθμίσεων που ετοιμάζει ο κ. Κώστας Καραμανλής. Κατά τους ίδιους συμβούλους οι βασικοί άξονες μιας σοβαρής διοικητικής μεταρρύθμισης πρέπει να είναι οι εξής έξι: Πλαίσιο νόμων Πρώτος άξονας είναι να υπάρχει ένα σαφές πλαίσιο νόμων – ένα σαφές κανονιστικό πλαίσιο. Η πολυνομία και οι αντιφατικές εγκύκλιοι που κατά καιρούς εκδίδονται δεν οδηγούν μόνο σε καθυστερήσεις, αλλά συχνά αφήνουν περιθώρια για αδιαφανείς συναλλαγές. Δεύτερος άξονας είναι να υπάρχει ένα σαφές πλαίσιο υποχρεώσεων για τους δημόσιους λειτουργούς. Υποτίθεται πως υπάρχει και σήμερα, αλλά δυστυχώς ταυτόχρονα υπάρχουν και πολλά ανοιχτά παράθυρα. Για παράδειγμα μια υπηρεσία οφείλει να απαντά σε δύο μήνες σχετικά με τη δυνατότητα πραγματοποίησης μιας επένδυσης, αλλά μια μέρα πριν από τη λήξη της προθεσμίας ζητάει άλλο ένα χαρτί (που υποτίθεται πως έλειπε) και παίρνει παράταση για άλλους δύο, εκτός εάν ο πολίτης πληρώσει το «γρηγορόσημο»! Τρίτος άξονας είναι η δραστική μείωση της γραφειοκρατίας και η δραστική κατάργηση –η καρατόμηση– των συναφών διαδικασιών. Πώς θα σας φαινόταν για παράδειγμα η ιδέα της αποκέντρωσης ορισμένων λειτουργιών; Για παράδειγμα ο μηχανικός να μπορεί να ξεκινήσει τις εργασίες της οικοδομής με το που καταθέσει την άδεια στην Πολεοδομία –αμέσως– αλλά στη συνέχεια αν ο έλεγχος –ο αντικειμενικός έλεγχος από ανεξάρτητα συνεργεία– διαπιστώσει παρατυπίες και παρανομίες να χάνει την άδειά του και να πληρώνει ένα μεγάλο πρόστιμο; Κανένας μηχανικός δεν θα αναλάμβανε το ρίσκο να παρανομήσει. Δεν θα μπορούσε άραγε η αγορά και η πώληση ενός ακινήτου να γίνεται μόνο μέσα από τη μεταβίβαση ενός εγγράφου –του τίτλου– χωρίς να εμπλέκονται άλλες αρχές πλην της εφορίας. Ο τέταρτος άξονας είναι η αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών με στόχο την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, ώστε αφενός να μειωθεί η προσέλευση των πολιτών στις δημόσιες υπηρεσίες και αφετέρου να μειωθεί η ανάγκη για έγγραφα, για περιττές διαδικασίες και για διατήρηση μεγάλων αρχείων. Ο πέμπτος άξονας είναι η αλλαγή νοοτροπίας. Τόσο από τους δημοσίους υπαλλήλους, όσο όμως και από τους ίδιους τους πολίτες. Να μάθουν οι πολίτες να απαιτούν τα δικαιώματά τους. Να αρνούνται να κάνουν αδιαφανείς συναλλαγές. Να καταγγέλλουν φαινόμενα διαφθοράς. Παράλληλα, θα έπρεπε να παρέχονται κίνητρα στους δημοσίους υπαλλήλους που είναι πιο παραγωγικοί. Το «σοβιετικού τύπου» σύστημα που ισχύει, δυστυχώς το μόνο που κάνει είναι να ισοπεδώνει τα πάντα προς τα κάτω στηριζόμενο στην αρχή της ήσσονος προσπαθείας. Ακόμη και αν χάρις στο ΑΣΕΠ διασφαλίζεται ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι προσλαμβάνονται με αξιοκρατικά κριτήρια, δυστυχώς στη συνέχεια το σύστημα δεν αφήνει να αξιοποιηθεί το μέγιστο των ικανοτήτων τους. Επίλυση των διαφορών Και ο έκτος άξονας είναι ένα πιο ευέλικτο πλαίσιο για την ταχεία επίλυση των διαφορών. Οι καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης έχουν μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό κόστος. Εμποδίζουν δε την ακριβή αποτύπωση της οικονομικής κατάστασης των επιχειρήσεων στους ισολογισμούς και περιορίζουν τη ρευστότητά τους. Παράλληλα, στο Συμβούλιο της Επικρατείας συχνά κολλάνε υποθέσεις με μεγάλη σημασία για την οικονομική πρόοδο του τόπου και πολλοί πολίτες προσφεύγουν σε αυτό για καθαρά προσωπικούς λόγους. Οπως είπε και ο κ. Στασινόπουλος δεν θα εφεύραμε τον τροχό. Προτάσεις υπάρχουν από τον κ. Παυλόπουλο, από τον κ. Αλογοσκούφη, από άλλους υπουργούς και από περισσότερους τεχνοκράτες. Εχει η ηγεσία της κυβερνήσεως την πολιτική βούληση να συγκρουσθεί με συμφέροντα και να ανοίξει τον δρόμο για μια επανίδρυση του κράτους; Ιδωμεν! | 
Comments