|
Πρόκειται για μια ελίτ Κύριε διευθυντά Η εφημερίδα σας είναι αναμφίβολα μια σοβαρή και αξιόπιστη εφημερίδα. Γι' αυτό και ήταν μεγάλη η έκπληξή μου, όταν στο φύλλο σας της Κυριακής 1ης Ιουνίου διάβασα τα παρακάτω. (Τα αναπαράγω στο σύνολό τους για να μην υπάρξει η παραμικρή παρανόηση.) «Ωστόσο, ένας προσεκτικός παρατηρητής θα βεβαιώσει πως η νέα πανεπιστημιακή ελίτ ήδη αναδεικνύεται. Και επιστημονικά, αλλά και στη διοίκηση των πανεπιστημίων. Η «Πρωτοβουλία» των «1.000» καταγράφεται πάλι ως ελπιδοφόρα και δυναμική παρουσία. Για παράδειγμα, την περασμένη Τρίτη στις εκλογές για τον σύλλογο διδασκόντων του Παντείου, η ΠΟΣΔΕΠ έχασε τρεις έδρες. Με μία απλή τηλεφωνική κινητοποίηση φίλων της «Πρωτοβουλίας», η ΠΟΣΔΕΠ από τις 7 στις 7, φέτος μόλις που κέρδισε την τέταρτη έδρα για έξι ψήφους.» Θα ήθελα να κάνω στο σύντομο αυτό κείμενο τις παρακάτω παρατηρήσεις. 1. Θα συμφωνήσω μαζί σας ότι πρόκειται για μια ελίτ. Μόνον που η συμφωνία στη λέξη, φοβάμαι ότι κρύβει μια βαθιά ασυμφωνία ως προς το περιεχόμενο της. Εσείς, όταν χρησιμοποιείτε τη λέξη, το κάνετε προσδίδοντας της ένα θετικά φορτισμένο περιεχόμενο. Εγώ, από την πλευρά μου, τη χρησιμοποιώ με τον τρόπο που το έκαναν οι κλασικοί του ελιτισμού, όπως ο Βιλφρέντο Παρέτο ή και σύγχρονοι στοχαστές, όπως ο Ραλφ Μίλιμπαντ, σαν μια λέξη, δηλαδή, που απλώς περιγράφει αυτούς οι οποίοι, καλώς ή κακώς, έχουν την κυριαρχία. Πράγματι, στη δική μου οπτική, πρόκειται για μια ελίτ εφόσον περιλαμβάνει τους ανήκοντες ή τους φιλικά προσκείμενους στη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, καθώς και το «βαθύ Πάντειο». (Στην «ιδιόλεκτο» της σχολής, ως «βαθύ Πάντειο» χαρακτηρίζονται οι συνάδελφοι οι οποίοι υποστήριξαν και υποστηρίζουν τους καταδικασθέντες σε πρώτο βαθμό παλιούς πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις της σχολής.) Το πόσο νέα μπορεί είναι μια τέτοια ελίτ, ας το παραδώσουμε στην κοινή πολιτική λογική. 2. Η ΠΟΣΔΕΠ είναι, όπως γνωρίζετε, το δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο των πανεπιστημιακών και κατά συνέπεια αποκλείεται να έχασε έδρες στις εκλογές του Παντείου, γιατί ένα δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο δεν μπορεί να κατέβει στις εκλογές ενός πρωτοβάθμιου. Προφανώς, αναφέρεσθε, στη «Συσπείρωση», η οποία είναι η αριθμητικά ισχυρότερη παράταξη στην ΠΟΣΔΕΠ. Δεν θέλω με αυτές μου τις παρατηρήσεις να σας «καρφώσω», κατά το κοινώς λεγόμενο, αλλά να τονίσω το παρακάτω: η όποια διαφωνία, απόλυτα θεμιτή, με τη «Συσπείρωση» δεν μπορεί να στοχοποιεί το συνδικαλιστικό όργανο, όπως η ενδεχόμενη διαφωνία κάποιου με τη Ν.Δ. δεν πρέπει να στοχοποιεί το ελληνικό Κοινοβούλιο. 3. Για τις έδρες που χάθηκαν. Δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσαν οι οπαδοί της Ν.Δ., αν την επαύριο των βουλευτικών εκλογών του 2004 και μέσα στην ευωχία τους για την έπειτα από πολλά χρόνια κατάκτηση της εξουσίας διάβαζαν σε μια έγκυρη εφημερίδα, όπως η δική σας, ότι η Ν.Δ. έχασε τις 300 έδρες που είχε και είναι υποχρεωμένη να περιορισθεί στις 165. Μπορώ να σας πω όμως ότι τα μέλη και οι φίλοι της «Συσπείρωσης» απόρησαν με τον τρόπο που το άσπρο έγινε βαθύ μαύρο στην περίπτωση αυτή. Στο προηγούμενο Δ.Σ., η «Συσπείρωση» διέθετε 3 και όχι 7 έδρες, όπως γράφετε, συνάδελφος που ανήκει στο ΔΙΚΚΗ μία, και οι συνάδελφοι που εσείς τώρα αποκαλείτε «Πρωτοβουλία» τρεις. Το τετραμελές προεδρείο απαρτίσθηκε από τον συνάδελφο του ΔΙΚΚΗ και τα τρία μέλη της «Πρωτοβουλίας». Κατά συνέπεια, η «Συσπείρωση» και σε πραγματικό, αλλά και σε συμβολικό επίπεδο, ήταν μειοψηφία και περιοριζόταν στην αντιπολίτευση. 4. Για τις ειδοποήσεις. Γράφετε ότι από την πλευρά της «Πρωτοβουλίας» έγινε ένα απλό τηλεφώνημα στους ψηφοφόρους της παράταξης αυτής. Σας διαβεβαιώ ότι το ίδιο κάναμε και εμείς. Ούτε χάντρες μοιράσαμε, ούτε τηλεοράσεις. 5. Γράφετε ότι η «Συσπείρωση μόλις που κέρδισε την τέταρτη έδρα για έξι ψήφους». Για ό,τι πράγματι συνέβη: Η τέταρτη και τελευταία εκλεγείσα συνάδελφος της «Συπείρωσης» πήρε 63 ψήφους, ενώ ο πρώτος μη εκλεγείς συνάδελφος της «Πρωτοβουλίας» 56 ψήφους. Κατά συνέπεια, οι ψήφοι που του χρειάζονταν για να εκλεγεί ήσαν 8 και όχι 6. Αυτές οι 8 ψήφοι δεν μπορεί να είναι «μόλις», εφόσον αντιπροσωπεύουν το 15% περίπου της εκλογικής του δύναμης. Σας θυμίζω ότι στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές αν το ΠΑΣΟΚ έπαιρνε επιπλέον 15% της δύναμης του θα σχημάτιζε αυτοδύναμη κυβέρνηση, έστω και αν η Ν.Δ. δεν έχανε ψήφο από τη δική της δύναμη. Κανείς δεν ισχυρίσθηκε, και είναι ευνόητο το γιατί, ότι το ΠΑΣΟΚ μόλις που έχασε τις εκλογές. Σταυρος Κωνσταντακοπουλος - Μέλος της «Συσπείρωσης» Παντείου Ο αείμνηστος Δερδεμέζης Κύριε διευθυντά Σχετικά με το άρθρο του κ. Νικολάου «Αυγερινός και τα συμφέροντα που πολεμούσαν το ΕΣΥ», χάριν της ιστορικής αλήθειας επιτρέψτε μου να προσθέσω το όνομα του Γιαννιώτη πολιτικού κ. Δερδεμέζη, πρώτου μετά τη δικτατορία υπουργού Υγείας. Οπως ίσως δεν γνωρίζετε, ο αείμνηστος Δερδεμέζης ήταν ο δεύτερος μετά τον Ελ. Βενιζέλο που εισηγήθηκε ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας. Αυτό συνέβη αμέσως μετά τη μεταπολίτευση, όταν ο Κ. Καραμανλής διόρισε τον αείμνηστο Δερδεμέζη υπουργό Υγείας. Ενας κοινός μας φίλος, ο δημοσιογράφος Χρήστος Μπαρδόπουλος επέμεινε να συναντηθώ με τον νέο υπουργό, γιατί πίστευε ότι οι απόψεις μας επί των θεμάτων υγείας συνέπιπταν. Συναντηθήκαμε αργά ένα βράδυ στο υπουργείο, πριν επιστρέψω στη Γερμανία όπου εργαζόμουν ως αρχίατρος στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Κατά τη συνάντησή μας του ανέπτυξα το γερμανικό σύστημα Υγείας και θυμάμαι ότι εκείνος μου ανέφερε ότι είχε μια κόρη ιατρό στην Αγγλία, ήταν γνώστης του αγγλικού ΕΣΥ και ανοίγοντας το συρτάρι του μου έδειξε έναν ογκώδη φάκελο και μου είπε ότι περιείχε ένα νομοσχέδιο ανάλογο με τα όσα είχαμε συζητήσει και που σχεδίαζε να παρουσιάσει στον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή. Γνωρίζοντας το ελληνικό ιατρικό κατεστημένο εκείνης της εποχής, πήρα το θάρρος φεύγοντας να του πω ότι πολύ φοβούμαι ότι αρχικά ο μεν Καραμανλής θα ενθουσιασθεί, αλλά δυστυχώς το ιατρικό κατεστημένο της εποχής θα αντισταθεί και είχε τον τρόπο να μεταπείσει τον πρωθυπουργό επί αυτού του ζητήματος. Τότε ο αείμνηστος Δερδεμέζης έβγαλε το πορτοφόλι του, μου το έδειξε και μου είπε: «Εχω έτοιμη την παραίτησή μου». Επιστρέφοντας στη Γερμανία έμαθα έπειτα από λίγο, από τις εφημερίδες ότι ο Δερδεμέζης είχε παραιτηθεί για λόγους υγείας. Η πιο σοβαρή προσπάθεια για τη δημιουργία ενός σωστού συστήματος υγείας έγινε αργότερα από τον αείμνηστο Σπ. Δοξιάδη τον οποίον συνεχάρην τηλεγραφικώς, όταν κατέθεσε το σχετικό νομοσχέδιο στη Βουλή. Ο Δοξιάδης στην απάντησή του μου ζήτησε, όταν γυρίσω στην Ελλάδα να τον δω. Οταν τον επισκέφθηκα μου πρότεινε να παραμείνω σαν σύμβουλός του. Τον ευχαρίστησα τονίζοντας ότι εγώ ήμουν χειρουργός στη Γερμανία και του είπα ότι εσκόπευα να γυρίσω στην Ελλάδα μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου. Δυστυχώς το νομοσχέδιο δεν ψηφίσθηκε τότε και εγώ επανήλθα στην Ελλάδα μετά την ψήφιση της τέταρτης φάσεώς του από τον Π. Αυγερινό και τον αείμνηστο Γ. Γεννηματά. Δρ Γεωργιος Ιακ. Διαμαντοπουλος -τέως διευθυντής της χειρουργικής κλινικής του «Ευαγγελισμού» Το κόστος διατροφής Κύριε διευθυντά Αισθάνομαι την ανάγκη να σας ευχαριστήσω για τη διαφήμιση που κάνατε για το νησί μας στο φύλλο της εφημερίδας σας, του Σαββάτου 14 Ιουνίου 2008, γιατί έστω και αρνητική δεν παύει να είναι διαφήμιση. Ομως, είμαι υποχρεωμένος προς αποκατάσταση της αλήθειας και μόνο, ότι για παράδειγμα το κόστος διαμονής στην Υδρα αρχίζει από 40 ευρώ και φθάνει στα 180 ευρώ, οπότε είναι απορίας άξιον, γιατί η συντάκτις του άρθρου επέλεξε την τιμή των 160 ευρώ. Επίσης, η ανώτατη τιμή για ένα εσπρέσο είναι 2,50 ευρώ. Τιμή 4 ευρώ δεν υπάρχει και δεν ξέρω πού τη βρήκε. Και βέβαια, εκεί που σίγουρα έχει γίνει λάθος -γιατί θέλω να πιστεύω ότι όλα ξεκίνησαν από λάθος ενημέρωση- είναι το κόστος διατροφής. Οι τιμές στην Υδρα είναι πολύ φθηνότερες από οποιοδήποτε μεσαίο εστιατόριο της Αθήνας. Κωνσταντινος Γ. Αναστοπουλος - Δήμαρχος Υδραίων Σ.Σ.: Είναι προφανές ότι μια σύγκριση τιμών έχει νόημα, μόνο εάν συγκρίνονται παραπλήσιου επιπέδου καταλύματα. Δωμάτιο των 40 ευρώ μπορεί πράγματι να βρει κανείς στην Υδρα, όμως αυτό δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με δωμάτια σε ξενοδοχεία τεσσάρων αστέρων, όπως δηλαδή αυτά των άλλων προορισμών που επελέγησαν για το ρεπορτάζ. Οι αναφορές στην τιμή του εσπρέσο και στο κόστος διατροφής προέρχονταν από μαρτυρίες επισκεπτών στο νησί σας τόσο το 2007 όσο και φέτος. Λινα Γιανναρου Γι' αυτά πολεμήσαμε... Κύριε διευθυντά Στο φύλλο της εφημερίδας σας της 8/06/08 και στη σελίδα «Τέχνες και Γράμματα» διάβασα άρθρο και συνέντευξη του κ. Κουτουλάκη σχετικά με τη δράση του ως αρχαιοκαπήλου, εμπόρου αρχαιοτήτων, καταδικασμένου φυγόδικου και άλλων «πολιτιστικών» δραστηριοτήτων. Αυτά είναι δική του υπόθεση. Τα τελευταία του όμως συμπεράσματα είναι όχι απλώς εξωφρενικά, είναι ύβρις για κάθε Ελληνα. Το αν έγινε η Επανάσταση του '21 το χρωστάμε στους ήρωες, που πίστευαν όπως ο Μακρυγιάννης: «Γι' αυτά πολεμήσαμε» (αρχαία αγάλματα, ναοί, μάρμαρα). Αλίμονο αν οι Ελληνες ήταν σαν τον κ. Κουτουλάκη. Εγώ ξέρετε πώς ένιωσα, όταν διάβασα αυτό το πρωτοφανές για την εφημερίδα σας άρθρο; Σαν να με περιγελούσε, λοιδωρούσε, που δεν έσκαψα να βρω και εγώ αρχαία αντικείμενα, να βγω στο εξωτερικό να τα πουλήσω και να μεγαλώσω και εγώ σαν πριγκίπισσα. Θεμις Παπαδοπουλου / Νέα Σμύρνη «Σκοπιανή Μακεδονία» Κύριε διευθυντά Φαίνεται ότι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την ονομασία των Σκοπίων θα επικρατήσει (με πίεση των Αμερικανών) ως αμοιβαία αποδεκτή η σύνθετη ονομασία «Νέα Μακεδονία». Για την Ελλάδα θα είναι μέγα λάθος η αποδοχή της ονομασίας αυτής και, αντίστοιχα, κέρδος για τους Σκοπιανούς (παρά τις δήθεν αντιρρήσεις που θα προβάλουν αρχικώς). Το «Νέα» δεν συνιστά γεωγραφικό προσδιορισμό· αντίθετα, προσδίδει στο κράτος τους την έννοια του διαδόχου του αρχαίου βασιλείου των Μακεδόνων, δηλαδή θα έχουμε πλήρη αποδοχή των θέσεων των Σκοπιανών! Αλλά ούτε και η προσθήκη «Ανω» ή «Βόρεια» ενέχει σαφή γεωγραφικό προσδιορισμό ως προς το ποια περιοχή της ευρύτερης περιοχής της Μακεδονίας, όπως αυτή –γεωγραφική Μακεδονία– διαμορφώθηκε μετά τις συνθήκες του Βουκουρεστίου του 1913 και του Νεϊγύ (κατανεμηθείσα κατά ποσοστό 51,5% περίπου στην Ελλάδα, 30,5% περίπου στη Σερβία - Γιουγκοσλαβία, 9% περίπου στη Βουλγαρία και 1% περίπου στην Αλβανία), περιλαμβάνεται στο κράτος των Σκοπίων (βλ. αντί άλλων, μελέτημα με τον τίτλο: Εννέα απαντήσεις για το “Μακεδονικό” ζήτημα, του κ. Ευάγγελου Κωφού, ιστορικού – τέως εμπειρογνώμονα πρεσβευτή για τα βαλκανικά θέματα ΥΠΕΞ στην «Καθημερινή» της 16/3/08). Η μόνη (σύνθετη) ονομασία που ανταποκρίνεται στη σημερινή γεωγραφική (ιστορικά διαμορφωθείσα) πραγματικότητα του γειτονικού μας κράτους είναι «Σκοπιανή Μακεδονία» (Μακεδονία των Σκοπίων) με την απόδοσή της στη σλαβομακεδονική γλώσσα (Skopje Makedonija) και σ’ αυτήν πρέπει να επιμείνουμε με σθένος (με την άρνησή μας, διά του βέτο, να ενταχθεί το κράτος αυτό στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση), καθώς και στην αναγραφή της ονομασίας αυτής στο σκοπιανό Σύνταγμα. Δημητριος Κωνστας - Αρεοπαγίτης ε.τ. / Κανάρη 16, Αθήνα | 
Comments