ποίοι υπονομεύουν την ανταγωνιστικότητα--καθημερινή
Του Νικου Νικολαου
Στα τέλη του 2004 ο τότε υπουργός Ανάπτυξης κ. Δημ. Σιούφας με τον νόμο 3279 συνέστησε ένα πολυτελές Εθνικό Συμβούλιο Ανταγωνιστικότητας, με μέλη στελέχη του υπουργείου του και εκπροσώπους του ΣΕΒ, της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, της ΠΑΣΕΓΕΣ, των Εμπορικών Συλλόγων κ.λπ. και όρισε το 2005 ως το πρώτο έτος ανταγωνιστικότητας της οικονομίας με προέκταση για όλη την τριετία μέχρι το 2007.
Από το 2005, όμως, μέχρι σήμερα η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας πέφτει σταθερά από χρόνο σε χρόνο και όπως μας πληροφόρησε προχθές η έκθεση του World Economic Forum, η θέση της χώρας στη διεθνή κατάταξη έχει κατρακυλήσει από την 45η το 2005, στην 61η το 2006 και στην 65η το 2007!
Βέβαια, τα κριτήρια του WEF είναι ενίοτε αμφιλεγόμενα (π.χ. οι Φιλιππίνες εμφανίζονται σε καλύτερη θέση από την Ελλάδα, αλλά ως γνωστόν, η Ελλάδα έχει γεμίσει από Φιλιππινέζες οικιακές βοηθούς, που δεν βρίσκουν δουλειά στη χώρα τους) αλλά η πτώση, αν όχι κατάρρευση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας, καταγράφεται επίσης από τις εκθέσεις όλων των διεθνών οργανισμών και πιστοποιείται με τα στοιχεία του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, που δημοσιεύει η Τράπεζα της Ελλάδος, από τα οποία αποκαλύπτεται ότι το έλλειμμα έχει φθάσει ήδη σε ιστορικά υψηλά επίπεδα και αν η χώρα μας δεν είχε ενταχθεί στο ευρώ, θα παράδερνε σήμερα μεταξύ ακατάσχετου πληθωρισμού και επικείμενης χρεοκοπίας.
Αλλωστε, ο μέσος Ελληνας που βλέπει τα ράφια των καταστημάτων πλημμυρισμένα από ξένα προϊόντα έχει από καιρό συνειδητοποιήσει ότι μια χώρα που δεν παράγει και κυρίως που δεν εξάγει περισσότερα απ’ όσα εισάγει (σε αγαθά και υπηρεσίες) δεν έχει μέλλον!
Τι φταίει γι’ αυτήν την κατρακύλα και γιατί τα φιλόδοξα σχέδια του κ. Σιούφα, δηλαδή της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, ναυάγησαν στο τέλμα της οικονομίας που παρέδωσε το ΠΑΣΟΚ; Ποιοι ευθύνονται γι’ αυτά τα χάλια; Η απάντηση στο ερώτημα δίνεται, νομίζω, από την ίδια τη σύνθεση του Εθνικού Συμβουλίου Ανταγωνιστικότητας.
Ολα τα μέλη του, με πρώτο το υπουργείο Ανάπτυξης και με δεύτερους και τρίτους τους εκπροσώπους των συντεχνιών, που κατ’ ευφημισμόν αποκαλούνται κοινωνικοί φορείς, είναι οι μεγάλοι ένοχοι της καθήλωσης της χώρας στην ακινησία του βολέματος.
Ο κ. Δημ. Σιούφας π.χ. ονειρευόμενος ρόλο αρχιτέκτονα στην ενεργειακή πολιτική της Ευρώπης άφησε την ελληνική επιχείρηση δέσμια της γραφειοκρατίας, ενώ, μαζί με τους συναδέλφους του στην κυβέρνηση, δεν έκανε τίποτε για να βελτιώσει τον ανίκανο κρατικό μηχανισμό και να εξαλείψει τους θυλάκους της διαφθοράς. Και ακριβώς για τους λόγους αυτούς δεν έρχεται κανείς ξένος να επενδύσει στη χώρα, ενώ όλο και περισσότεροι Ελληνες επιχειρηματίες επενδύουν στο εξωτερικό.
Τα συνδικάτα, είτε εργοδοτικά είτε εργατικά, αξιώνουν παροχές και προνόμια, οδηγώντας σε αδιέξοδα τον προϋπολογισμό και σε αδράνεια την οικονομία.
Οπως, όμως, οι εξωστρεφείς και ισχυρές επιχειρήσεις αγνοούν επιδεικτικά τον ΣΕΒ, έτσι και οι εργαζόμενοι που προκόβουν με τη δουλειά τους μένουν μακριά από τους συνδικαλιστές.
Comments