Κυριαρχεί και πάλι η σύνοδος κορυφής στα σχόλια του ευρωπαϊκού τύπου.

Πρέπει να διαθέτουν «Θάρρος να αποτύχουν» προτρέπει τους ηγέτες της συνόδου κορυφής στις Βρυξέλλες η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung και υποστηρίζει: «τώρα παίρνει την εκδίκησή της η αποτυχία των παλιών χωρών- μελών της ΕΕ να μεταρρυθμίσουν τις δομές της πριν από την διεύρυνση προς Ανατολάς, διότι η διεύρυνση προς Ανατολάς δεν αύξησε μόνον τον πληθυσμό της ΕΕ, αλλά έφερε και διαφορετικό τρόπο σκέπτεσθαι, διαφορετικές νοοτροπίες και ασφαλώς διαφορετικές πολιτικές κουλτούρες. Ήταν μάλιστα δεδομένο ότι οι χώρες – μέλη που μόλις είχαν απαλλαγεί από την σοβιετική επικυριαρχία αποκτώντας την εθνική κυριαρχία τους, δεν θα δέχονταν έτσι εύκολα να την παραδώσουν πάλι στις Βρυξέλλες. Εάν και σε αυτή τη σύνοδο ‘μπαλωθούν’ οι διαφορές με έναν επιφανειακό συμβιβασμό θα διακυβευτεί σοβαρά το κύρος της ΕΕ στους λαούς της και είναι ασφαλώς χειρότερο από την ειλικρινή και σαφή έκθεση του τι είναι εφικτό και τι όχι.»



Η γαλλική εφημερίδα Le Monde κάνει λόγο για κρίση της ευρωπαϊκής ιδέας και υπογραμμίζει ότι τώρα «Οι ευρωπραγματιστές πρέπει να αποδείξουν ότι η ένωση κυρίαρχων κρατών είναι εις θέσιν να δρα, να διαπραγματεύεται και να επιβάλλει κοινές θέσεις και επιδιώξεις. Αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία της Ευρώπης».



«Ενώ οι Ευρωπαίοι συγκεντρώθηκαν στις Βρυξέλλες για να συζητήσουν τις φιλοδοξίες τους για το μέλλον, ανακαλύπτουν ότι είναι τελικά δέσμιοι της ιστορίας τους» διαπιστώνει η ιταλική Corriere della Sera «η Πολωνία καλεί τη Γερμανία να αποπληρώσει τους ανοιχτούς λογαριασμούς του Χίτλερ, η Μεγάλη Βρετανία απαιτεί την εθνική κυριαρχία της. Έτσι ελλοχεύει ο κίνδυνος η ιστορία να συνθλίψει τη σημερινή ΕΕ. Η ιστορία της Πολωνίας δεν έχει καμία σχέση με εκείνη της Μεγάλης Βρετανίας, παρ’ όλα αυτά μπορούν αμφότερες να μπλοκάρουν την ιστορία της ΕΕ, τουλάχιστον της Ευρώπης των 27 χωρών - μελών.»



Τέλος η αυστριακή εφημερίδα Der Standard παρατηρεί: «Εάν η Πολωνία θα έχει α ή β αριθμό ψήφων δεν είναι το ζητούμενο, ζητούμενο ήταν και είναι πάντα οι συμμαχίες που σφυρηλατούνται για να επιβληθούν συγκεκριμένα συμφέροντα από τις α ή β χώρες - μέλη. Όποιος όμως θέλει να περιφέρει τα εθνικά του τραύματα στις συνόδους των Βρυξελλών σαν ένα είδος ομαδικής θεραπείας εκνευρίζοντας τις υπόλοιπες 26 χώρες – μέλη, τότε στο μέλλον θα βρει δύσκολα συμμάχους.»






Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου
D.WELLE
Artikel bookmarken

Comments

Popular posts from this blog

επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα

Macmillan and Eisenhower in 1959 tv debate-bbc