MONIMEΣ ΣTHΛEΣ Hμερομηνία δημοσίευσης: 28-06-07
Υπάρχει ζωή μετά την πολιτική;
καθημερινή.
Του Πετρου Παπακωνσταντινου
«Των πολλών επιδίωξις η ηδονή, των εκλεκτών η δόξα, των δ’ επιλέκτων η αρετή», έγραφε ο Αριστοτέλης. Σημείωνε δε ότι οι πολιτικοί δεν μπορούν να απολαύσουν τον ελεύθερο χρόνο γιατί συνήθως θέτουν υπεράνω όλων την εξουσία και τη δόξα. Αλίμονο, όμως, το αφροδισιακό κοκτέιλ είναι εθιστικό και το σύνδρομο εξάρτησης γίνεται μαρτυρικό όταν έρχεται η στιγμή της συνταξιοδότησης. Επιβεβαιώνοντας τον κανόνα, ο Τόνι Μπλερ αναζήτησε μια «ζωή μετά την πολιτική» που να συνδυάζει αξιοπρεπές εισόδημα και κάποιου είδους δικαίωση της πολιτικής του κληρονομιάς. Οπως πολλοί πριν από εκείνον.
Ο Μπιλ Κλίντον αποκόμισε 40 εκατομμύρια δολάρια σε έξι χρόνια από δημόσιες ομιλίες. Σε μία μόνο ημέρα κέρδισε 475.000 δολάρια με δύο διαλέξεις, στον Καναδά. Ωστόσο, από αυτά τα κονδύλια μόνο το γλίσχρο 20% καταλήγει στον τραπεζικό λογαριασμό του. Το υπόλοιπο 80% πηγαίνει στο Ιδρυμα Κλίντον, που ασχολείται με την καταπολέμηση της φτώχειας, του AIDS και των λοιπών Ιπποτών της Αποκαλύψεως. Από τον πολεμικό ανθρωπισμό της Σομαλίας και του Κοσσυφοπεδίου, στον ειρηνικό ανθρωπισμό των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων – η πολιτική ως η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα.
Με 250.000 ευρώ ετήσιες απολαβές από το ρωσογερμανικό κονσόρτσιουμ φυσικού αερίου NPEG, ο Γκέρχαρντ Σρέντερ εμφανίζεται σχεδόν ριγμένος. Οι αντίπαλοί του θεώρησαν σκανδαλώδες ένας πρώην καγκελάριος να γίνεται υπάλληλος του Πούτιν. Ο ίδιος ο Σρέντερ, όμως, είδε τη νέα του απασχόληση ως συνέχεια της πολιτικής του για την εξασφάλιση των γερμανικών συμφερόντων μέσω της ενεργειακής γέφυρας Βερολίνου - Μόσχας, που τόσο εξόργισε τους Πολωνούς.
Η ζωή ήταν πιο σκληρή με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ που αναγκάστηκε να γυρίσει, μαζί με την εννιάχρονη εγγονή του, διαφήμιση της… Pizza Hut! Ο πρώην κομμουνιστής ηγέτης ανακάλυψε, ωστόσο, κάποιο βαθύ ιδεολογικό περιεχόμενο στην εκ πρώτης όψεως δραχμοφονιάδικη επιλογή του: «Η πίτσα είναι ιδιαίτερο είδος τροφής. Δεν είναι μόνο κατανάλωση, αλλά και κοινωνικοποίηση», δήλωσε, σε μια μάλλον διασταλτική εκδοχή του μαρξισμού.
Οσο για τον Τόνι Μπλερ, φαίνεται ότι ούτε το χρήμα ούτε η διεθνής φιλανθρωπία μπορούσαν να δράσουν ως «μεθαδόνες». Σαν τους ηθοποιούς που πεθαίνουν πάνω στο σανίδι, διεκδίκησε νέο πολιτικό ρόλο. Θα βρεθούν βέβαια οι πικρόχολοι να ισχυριστούν ότι, μετά τον πόλεμο στο Ιράκ, το να ορισθεί ο Μπλερ ειδικός απεσταλμένος για το Μεσανατολικό είναι σαν να εκλέγεται ο Μπαϊρακτάρης πρόεδρος των Ελλήνων χορτοφάγων. Αλλά αφού τον αποδέχεται ο Μαχμούντ Αμπάς, τι χρείαν λοιπών μαρτύρων έχομεν; Οσο για την Ευρωπαϊκή Ενωση, έστω και αν στερηθεί την προεδρία του «χαρισματικού» Μπλερ, μπορεί να παρηγορείται: Υπάρχουν πάντα οι λύσεις των Λεχ και Γιαροσλάβ… Κατσίνσκι!
Υπάρχει ζωή μετά την πολιτική;
καθημερινή.
Του Πετρου Παπακωνσταντινου
«Των πολλών επιδίωξις η ηδονή, των εκλεκτών η δόξα, των δ’ επιλέκτων η αρετή», έγραφε ο Αριστοτέλης. Σημείωνε δε ότι οι πολιτικοί δεν μπορούν να απολαύσουν τον ελεύθερο χρόνο γιατί συνήθως θέτουν υπεράνω όλων την εξουσία και τη δόξα. Αλίμονο, όμως, το αφροδισιακό κοκτέιλ είναι εθιστικό και το σύνδρομο εξάρτησης γίνεται μαρτυρικό όταν έρχεται η στιγμή της συνταξιοδότησης. Επιβεβαιώνοντας τον κανόνα, ο Τόνι Μπλερ αναζήτησε μια «ζωή μετά την πολιτική» που να συνδυάζει αξιοπρεπές εισόδημα και κάποιου είδους δικαίωση της πολιτικής του κληρονομιάς. Οπως πολλοί πριν από εκείνον.
Ο Μπιλ Κλίντον αποκόμισε 40 εκατομμύρια δολάρια σε έξι χρόνια από δημόσιες ομιλίες. Σε μία μόνο ημέρα κέρδισε 475.000 δολάρια με δύο διαλέξεις, στον Καναδά. Ωστόσο, από αυτά τα κονδύλια μόνο το γλίσχρο 20% καταλήγει στον τραπεζικό λογαριασμό του. Το υπόλοιπο 80% πηγαίνει στο Ιδρυμα Κλίντον, που ασχολείται με την καταπολέμηση της φτώχειας, του AIDS και των λοιπών Ιπποτών της Αποκαλύψεως. Από τον πολεμικό ανθρωπισμό της Σομαλίας και του Κοσσυφοπεδίου, στον ειρηνικό ανθρωπισμό των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων – η πολιτική ως η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα.
Με 250.000 ευρώ ετήσιες απολαβές από το ρωσογερμανικό κονσόρτσιουμ φυσικού αερίου NPEG, ο Γκέρχαρντ Σρέντερ εμφανίζεται σχεδόν ριγμένος. Οι αντίπαλοί του θεώρησαν σκανδαλώδες ένας πρώην καγκελάριος να γίνεται υπάλληλος του Πούτιν. Ο ίδιος ο Σρέντερ, όμως, είδε τη νέα του απασχόληση ως συνέχεια της πολιτικής του για την εξασφάλιση των γερμανικών συμφερόντων μέσω της ενεργειακής γέφυρας Βερολίνου - Μόσχας, που τόσο εξόργισε τους Πολωνούς.
Η ζωή ήταν πιο σκληρή με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ που αναγκάστηκε να γυρίσει, μαζί με την εννιάχρονη εγγονή του, διαφήμιση της… Pizza Hut! Ο πρώην κομμουνιστής ηγέτης ανακάλυψε, ωστόσο, κάποιο βαθύ ιδεολογικό περιεχόμενο στην εκ πρώτης όψεως δραχμοφονιάδικη επιλογή του: «Η πίτσα είναι ιδιαίτερο είδος τροφής. Δεν είναι μόνο κατανάλωση, αλλά και κοινωνικοποίηση», δήλωσε, σε μια μάλλον διασταλτική εκδοχή του μαρξισμού.
Οσο για τον Τόνι Μπλερ, φαίνεται ότι ούτε το χρήμα ούτε η διεθνής φιλανθρωπία μπορούσαν να δράσουν ως «μεθαδόνες». Σαν τους ηθοποιούς που πεθαίνουν πάνω στο σανίδι, διεκδίκησε νέο πολιτικό ρόλο. Θα βρεθούν βέβαια οι πικρόχολοι να ισχυριστούν ότι, μετά τον πόλεμο στο Ιράκ, το να ορισθεί ο Μπλερ ειδικός απεσταλμένος για το Μεσανατολικό είναι σαν να εκλέγεται ο Μπαϊρακτάρης πρόεδρος των Ελλήνων χορτοφάγων. Αλλά αφού τον αποδέχεται ο Μαχμούντ Αμπάς, τι χρείαν λοιπών μαρτύρων έχομεν; Οσο για την Ευρωπαϊκή Ενωση, έστω και αν στερηθεί την προεδρία του «χαρισματικού» Μπλερ, μπορεί να παρηγορείται: Υπάρχουν πάντα οι λύσεις των Λεχ και Γιαροσλάβ… Κατσίνσκι!
Comments