τι γράφει ο ξένος τύπος
LE MONDE
Η περίοδος χάριτος
Η αυτοπροσωπογραφία που εκπόνησε ο Νικολά Σαρκοζί κατά τη διάρκεια πρόσφατης συνέντευξής του στον τηλεοπτικό σταθμό TF1 αξίζει τον κόπο να αναπαραχθεί για τη διπλωματία της: «Εγώ, δεν είμαι θεωρητικός, δεν είμαι ιδεολόγος. Δεν είμαι διανοούμενος!». Μοναδικό του κριτήριο είναι ό,τι λειτουργεί αποτελεσματικά. Τόσο στον τομέα της εξωτερικής όσο και της εσωτερικής πολιτικής έχει ένα πιστεύω: τη βουλησιαρχία. Τα προβλήματα υπάρχουν για να λύνονται και όχι να παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες. Κανείς από τους προκατόχους του δεν είχε επιδείξει τέτοια δράση κατά τη διάρκεια των πρώτων εβδομάδων μετά την εκλογή του. Στις Βρυξέλλες ξόδεψε πολλή ενέργεια για να εξασφαλίσει την έγκριση των συνταγματικών μεταρρυθμίσεων. Δικαίως προσπαθεί να εκμεταλλευθεί στο έπακρο την περίοδο χάριτος μετά την εκλογή, καθώς δεν πρόκειται να καταφέρει να παρακάμψει για πολύ τη σκληρή χαοτική διεθνή πραγματικότητα, όσο εύκολα κατάφερε να παρακάμψει την αρχέγονη σχέση Αριστεράς - Δεξιάς στη Γαλλία.
THE INDEPENDENT
Θα επιβιώσει η ειδική σχέση Βρετανίας - ΗΠΑ;
Η εξωτερική πολιτική της Βρετανίας θα πρέπει να επικεντρωθεί στην οικοδόμηση μιας πιο ισορροπημένης σχέσης, ικανής να προχωρήσει σε συμφωνίες για τις κλιματολογικές αλλαγές και στον περιορισμό των απειλών για την αλιεία, τα δάση και τις μετακινήσεις εκατομμυρίων ανθρώπων. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι εύκολο, αλλά χωρίς αυτές τις αλλαγές θα βρεθούμε αντιμέτωποι με αιματοχυσίες και μεγάλες καταστροφές. Πολύ θα ήθελα να κάνουμε λάθος και να δούμε τον νέο πρωθυπουργό, Γκόρντον Μπράουν, να ξεκινάει την οικοδόμηση ενός τέτοιου ρόλου για τη Βρετανία. Φοβόμαστε, όμως, πως θα παραμείνει και αυτός εγκλωβισμένος στην ειδική σχέση με τις ΗΠΑ και στα θέματα ενέργειας - περιβάλλοντος.
Το κατάλληλο πρόσωπο
Ο πόλεμος στο Ιράκ δεν μπορεί να συγκριθεί με την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση. Στη περίπτωση αυτή εκείνα που μετράνε είναι ότι ο ειδικός εντεταλμένος του κουαρτέτου έχει την εμπιστοσύνη της σημαντικότερης δύναμης εντός του κουαρτέτου, ότι γνωρίζει άριστα το ζήτημα και ότι ο Εχούντ Ολμερτ και ο Μαχμούντ Αμπάς είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν μαζί του. Ο Μπλερ είναι το κατάλληλο πρόσωπο.
SUDDEUTSCHE ZETUNG
Διαπραγματεύσεις με το σταγονόμετρο
Ενταξιακές διαπραγματεύσεις για την Τουρκία με το σταγονόμετρο είναι μια καλή συνταγή για να κερδίσει κανείς χρόνο. O Σαρκοζί έχει θέσει ως χρονικό όριο τη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. τον Δεκέμβριο, μέχρι τότε πρέπει να «ταξινομήσει» τη νέα του στρατηγική, ενώ αφήνει ανοιχτό και το ενδεχόμενο της άμεσης διακοπής των διαπραγματεύσεων. Αυτή θα ήταν ασφαλώς η πλέον ειλικρινής μέθοδος, αλλά θα μπορούσε να προκαλέσει ισχυρές δονήσεις στην Ε.Ε. Λιγότερο ριψοκίνδυνη είναι η μέθοδος Μέρκελ, η οποία ακολουθεί τον δρόμο της φθοράς, τον δρόμο των μακρών και επίπονων διαπραγματεύσεων μέχρι να παραιτηθούν οι ίδιοι οι Τούρκοι από την προσπάθεια ένταξή τους στην Ε.Ε. Είναι ελκυστική μέθοδος και για τον Σαρκοζί, διότι έτσι αποφεύγει την άμεση ρήξη έχοντας άμεση επίδραση: διότι εάν η Αγκυρα έχει εναντίον της το Παρίσι και το Βερολίνο, θα τα παρατήσει σύντομα.
THE NEW YORK TIMES
Η βράβευση του Σαλμάν Ρουσντί
Η τιμητική διάκριση προς τον Σαλμάν Ρουσντί εγείρει τα ερωτήματα του παρελθόντος, εκείνα που διατυπώθηκαν όταν ο αγιατολάχ Χομεϊνί εξέδωσε φετβά εναντίον του το 1989. Θα επιλέξουμε να ζήσουμε σε έναν κόσμο που βραβεύει τους συγγραφείς ή σε έναν κόσμο που τους σκοτώνει; Η βράβευση του Ρουσντί προκάλεσε την αντίδραση των εξτρεμιστών στο Πακιστάν και στο Ιράν, οι οποίοι είδαν ένα κράτος να αναγνωρίζει τον καταραμένο γι’ αυτούς συγγραφέα των «Σατανικών Στίχων». Αλλά το πρόβλημα Ρουσντί αφορά την ελευθερία συνείδησης των ανθρώπων και ειδικά τις συνέπειες της θρησκευτικής τυραννίας. Σίγουρα δεν μπορείς να δικάσεις μια κοινωνία μόνο από τον τρόπο που φέρεται στους συγγραφείς της. Αλλά μπορείς να είσαι βέβαιος ότι αν μια κοινωνία συμπεριφέρεται άσχημα στους συγγραφείς, τότε δεν συμπεριφέρεται καλύτερα στους υπόλοιπους πολίτες της, και γενικώς στους ανθρώπους.
Η περίοδος χάριτος
Η αυτοπροσωπογραφία που εκπόνησε ο Νικολά Σαρκοζί κατά τη διάρκεια πρόσφατης συνέντευξής του στον τηλεοπτικό σταθμό TF1 αξίζει τον κόπο να αναπαραχθεί για τη διπλωματία της: «Εγώ, δεν είμαι θεωρητικός, δεν είμαι ιδεολόγος. Δεν είμαι διανοούμενος!». Μοναδικό του κριτήριο είναι ό,τι λειτουργεί αποτελεσματικά. Τόσο στον τομέα της εξωτερικής όσο και της εσωτερικής πολιτικής έχει ένα πιστεύω: τη βουλησιαρχία. Τα προβλήματα υπάρχουν για να λύνονται και όχι να παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες. Κανείς από τους προκατόχους του δεν είχε επιδείξει τέτοια δράση κατά τη διάρκεια των πρώτων εβδομάδων μετά την εκλογή του. Στις Βρυξέλλες ξόδεψε πολλή ενέργεια για να εξασφαλίσει την έγκριση των συνταγματικών μεταρρυθμίσεων. Δικαίως προσπαθεί να εκμεταλλευθεί στο έπακρο την περίοδο χάριτος μετά την εκλογή, καθώς δεν πρόκειται να καταφέρει να παρακάμψει για πολύ τη σκληρή χαοτική διεθνή πραγματικότητα, όσο εύκολα κατάφερε να παρακάμψει την αρχέγονη σχέση Αριστεράς - Δεξιάς στη Γαλλία.
THE INDEPENDENT
Θα επιβιώσει η ειδική σχέση Βρετανίας - ΗΠΑ;
Η εξωτερική πολιτική της Βρετανίας θα πρέπει να επικεντρωθεί στην οικοδόμηση μιας πιο ισορροπημένης σχέσης, ικανής να προχωρήσει σε συμφωνίες για τις κλιματολογικές αλλαγές και στον περιορισμό των απειλών για την αλιεία, τα δάση και τις μετακινήσεις εκατομμυρίων ανθρώπων. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι εύκολο, αλλά χωρίς αυτές τις αλλαγές θα βρεθούμε αντιμέτωποι με αιματοχυσίες και μεγάλες καταστροφές. Πολύ θα ήθελα να κάνουμε λάθος και να δούμε τον νέο πρωθυπουργό, Γκόρντον Μπράουν, να ξεκινάει την οικοδόμηση ενός τέτοιου ρόλου για τη Βρετανία. Φοβόμαστε, όμως, πως θα παραμείνει και αυτός εγκλωβισμένος στην ειδική σχέση με τις ΗΠΑ και στα θέματα ενέργειας - περιβάλλοντος.
Το κατάλληλο πρόσωπο
Ο πόλεμος στο Ιράκ δεν μπορεί να συγκριθεί με την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση. Στη περίπτωση αυτή εκείνα που μετράνε είναι ότι ο ειδικός εντεταλμένος του κουαρτέτου έχει την εμπιστοσύνη της σημαντικότερης δύναμης εντός του κουαρτέτου, ότι γνωρίζει άριστα το ζήτημα και ότι ο Εχούντ Ολμερτ και ο Μαχμούντ Αμπάς είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν μαζί του. Ο Μπλερ είναι το κατάλληλο πρόσωπο.
SUDDEUTSCHE ZETUNG
Διαπραγματεύσεις με το σταγονόμετρο
Ενταξιακές διαπραγματεύσεις για την Τουρκία με το σταγονόμετρο είναι μια καλή συνταγή για να κερδίσει κανείς χρόνο. O Σαρκοζί έχει θέσει ως χρονικό όριο τη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. τον Δεκέμβριο, μέχρι τότε πρέπει να «ταξινομήσει» τη νέα του στρατηγική, ενώ αφήνει ανοιχτό και το ενδεχόμενο της άμεσης διακοπής των διαπραγματεύσεων. Αυτή θα ήταν ασφαλώς η πλέον ειλικρινής μέθοδος, αλλά θα μπορούσε να προκαλέσει ισχυρές δονήσεις στην Ε.Ε. Λιγότερο ριψοκίνδυνη είναι η μέθοδος Μέρκελ, η οποία ακολουθεί τον δρόμο της φθοράς, τον δρόμο των μακρών και επίπονων διαπραγματεύσεων μέχρι να παραιτηθούν οι ίδιοι οι Τούρκοι από την προσπάθεια ένταξή τους στην Ε.Ε. Είναι ελκυστική μέθοδος και για τον Σαρκοζί, διότι έτσι αποφεύγει την άμεση ρήξη έχοντας άμεση επίδραση: διότι εάν η Αγκυρα έχει εναντίον της το Παρίσι και το Βερολίνο, θα τα παρατήσει σύντομα.
THE NEW YORK TIMES
Η βράβευση του Σαλμάν Ρουσντί
Η τιμητική διάκριση προς τον Σαλμάν Ρουσντί εγείρει τα ερωτήματα του παρελθόντος, εκείνα που διατυπώθηκαν όταν ο αγιατολάχ Χομεϊνί εξέδωσε φετβά εναντίον του το 1989. Θα επιλέξουμε να ζήσουμε σε έναν κόσμο που βραβεύει τους συγγραφείς ή σε έναν κόσμο που τους σκοτώνει; Η βράβευση του Ρουσντί προκάλεσε την αντίδραση των εξτρεμιστών στο Πακιστάν και στο Ιράν, οι οποίοι είδαν ένα κράτος να αναγνωρίζει τον καταραμένο γι’ αυτούς συγγραφέα των «Σατανικών Στίχων». Αλλά το πρόβλημα Ρουσντί αφορά την ελευθερία συνείδησης των ανθρώπων και ειδικά τις συνέπειες της θρησκευτικής τυραννίας. Σίγουρα δεν μπορείς να δικάσεις μια κοινωνία μόνο από τον τρόπο που φέρεται στους συγγραφείς της. Αλλά μπορείς να είσαι βέβαιος ότι αν μια κοινωνία συμπεριφέρεται άσχημα στους συγγραφείς, τότε δεν συμπεριφέρεται καλύτερα στους υπόλοιπους πολίτες της, και γενικώς στους ανθρώπους.
Comments