Ερμηνείες μιας συνέντευξης
Του Σταυρου Τζιμα / stzimas@kathimerini.gr
ίχα την ευκαιρία να συνομιλήσω πριν από λίγες μέρες με τον πρόεδρο της ΠΓΔΜ, Μπράνκο Τσερβενκόφσκι. Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από -τι άλλο;- το θέμα της ονομασίας και η συνέντευξη έβγαλε είδηση καθώς ο Σλαβομακεδόνας ηγέτης δήλωσε ότι τα Σκόπια είναι έτοιμα να μπουν στο ΝΑΤΟ με το όνομα FYROM. Οι δηλώσεις έγιναν πρώτο θέμα στην «Κ» και όπως ήταν φυσικό αναμεταδόθηκαν από τα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ ενώ προκάλεσαν αντιδράσεις στην Αθήνα.
Το βράδυ της ίδιας ημέρας, παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων, άκουσα την παρουσιάστρια κρατικού καναλιού να επισημαίνει συνομιλώντας με τον ρεπόρτερ ότι «δεν είναι τυχαίο που η συνέντευξη δόθηκε παραμονές της επίσκεψης Μπους στην Αλβανία, όπου θα κριθεί η είσοδος των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ»!
Ωστε, δεν ήταν μια συνέντευξη-προϊόν δημοσιογραφικής προσπάθειας -τις μέρες εκείνες το θέμα ενδεχόμενων πρόωρων εκλογών με αφορμή επερχόμενες εξελίξεις στο «μακεδονικό» κυριαρχούσε στην πολιτική επικαιρότητα- αλλά μια στημένη συζήτηση εν όψει της επίσκεψης του πλανητάρχη στην περιοχή.
Αισθάνθηκα δέος και τρόμο στη σκέψη ότι συμμετείχα σε μια τέτοια συνωμοσία, με Σκοπιανούς και τον ίδιο τον πρόεδρο των ΗΠΑ, εις βάρος της χώρας, όμως τα χειρότερα ήρθαν την επομένη.
Κρατικός παράγοντας, με περίοπτη θέση στον κόσμο του εμπορίου του πατριωτισμού διά του οποίου προσβλέπει στην πολιτική του ανέλιξη, με επέπληξε, δημοσίως, γιατί δεν κατατρόπωσα τον «Σκοπιανό».
Με ενημέρωσε, μάλιστα, ότι «στο ΥΠΕΞ είναι δυσαρεστημένοι» και στην αντίδρασή μου ότι δεν με ενδιαφέρει και δεν είμαι υπάλληλος κανενός υπουργείου αλλά δημοσιογράφος που προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου όπως νομίζω καλύτερα, εισέπραξα και ένα «έπαιξες το παιγνίδι τους». Και συνωμότης και... «Δούρειος Ιππος» των Σκοπιανών.
Πώς πρέπει να λειτουργεί ένας δημοσιογράφος για να «υπηρετήσει» το «εθνικό συμφέρον»;
Για κάποιους που έχουν αυτοαναγορευτεί σε υπηρέτες των συμφερόντων του έθνους, στρατευμένα. Επί του προκειμένου, αντί για σημειωματάριο με ερωτήσεις για το πώς σκέφτεται η άλλη πλευρά ώστε να ενημερωθεί και η δική μας κοινή γνώμη για το τι λένε οι άλλοι, χρειαζόταν πανοπλία, Βουκεφάλας και σάρισα για να κατατροπώσει τον συνομιλητή, να τον αναγκάσει να απαντήσει όπως επιτάσσει το δικό μας «εθνικό συμφέρον».
Μεμονωμένα περιστατικά; Μάλλον όχι. Υπάρχουν στην πολιτική, στη δημοσιογραφία, στη διπλωματία,, κύκλοι που θεωρούν ότι η πληροφόρηση των πολιτών στα εθνικά, κυρίως, θέματα πρέπει να γίνεται με τρόπο που να «συμφέρει».
Να αποσιωπάται ό,τι «δεν βοηθάει», να προβάλλονται μονόπλευρα τα γεγονότα και από τη δική μας οπτική οι θέσεις και οι απόψεις των άλλων. Αυτό, δηλαδή, που επί δεκαετίες γινότανε στο «μακεδονικό» και το πληρώνουμε ακόμη σήμερα.
Του Σταυρου Τζιμα / stzimas@kathimerini.gr
ίχα την ευκαιρία να συνομιλήσω πριν από λίγες μέρες με τον πρόεδρο της ΠΓΔΜ, Μπράνκο Τσερβενκόφσκι. Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από -τι άλλο;- το θέμα της ονομασίας και η συνέντευξη έβγαλε είδηση καθώς ο Σλαβομακεδόνας ηγέτης δήλωσε ότι τα Σκόπια είναι έτοιμα να μπουν στο ΝΑΤΟ με το όνομα FYROM. Οι δηλώσεις έγιναν πρώτο θέμα στην «Κ» και όπως ήταν φυσικό αναμεταδόθηκαν από τα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ ενώ προκάλεσαν αντιδράσεις στην Αθήνα.
Το βράδυ της ίδιας ημέρας, παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων, άκουσα την παρουσιάστρια κρατικού καναλιού να επισημαίνει συνομιλώντας με τον ρεπόρτερ ότι «δεν είναι τυχαίο που η συνέντευξη δόθηκε παραμονές της επίσκεψης Μπους στην Αλβανία, όπου θα κριθεί η είσοδος των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ»!
Ωστε, δεν ήταν μια συνέντευξη-προϊόν δημοσιογραφικής προσπάθειας -τις μέρες εκείνες το θέμα ενδεχόμενων πρόωρων εκλογών με αφορμή επερχόμενες εξελίξεις στο «μακεδονικό» κυριαρχούσε στην πολιτική επικαιρότητα- αλλά μια στημένη συζήτηση εν όψει της επίσκεψης του πλανητάρχη στην περιοχή.
Αισθάνθηκα δέος και τρόμο στη σκέψη ότι συμμετείχα σε μια τέτοια συνωμοσία, με Σκοπιανούς και τον ίδιο τον πρόεδρο των ΗΠΑ, εις βάρος της χώρας, όμως τα χειρότερα ήρθαν την επομένη.
Κρατικός παράγοντας, με περίοπτη θέση στον κόσμο του εμπορίου του πατριωτισμού διά του οποίου προσβλέπει στην πολιτική του ανέλιξη, με επέπληξε, δημοσίως, γιατί δεν κατατρόπωσα τον «Σκοπιανό».
Με ενημέρωσε, μάλιστα, ότι «στο ΥΠΕΞ είναι δυσαρεστημένοι» και στην αντίδρασή μου ότι δεν με ενδιαφέρει και δεν είμαι υπάλληλος κανενός υπουργείου αλλά δημοσιογράφος που προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου όπως νομίζω καλύτερα, εισέπραξα και ένα «έπαιξες το παιγνίδι τους». Και συνωμότης και... «Δούρειος Ιππος» των Σκοπιανών.
Πώς πρέπει να λειτουργεί ένας δημοσιογράφος για να «υπηρετήσει» το «εθνικό συμφέρον»;
Για κάποιους που έχουν αυτοαναγορευτεί σε υπηρέτες των συμφερόντων του έθνους, στρατευμένα. Επί του προκειμένου, αντί για σημειωματάριο με ερωτήσεις για το πώς σκέφτεται η άλλη πλευρά ώστε να ενημερωθεί και η δική μας κοινή γνώμη για το τι λένε οι άλλοι, χρειαζόταν πανοπλία, Βουκεφάλας και σάρισα για να κατατροπώσει τον συνομιλητή, να τον αναγκάσει να απαντήσει όπως επιτάσσει το δικό μας «εθνικό συμφέρον».
Μεμονωμένα περιστατικά; Μάλλον όχι. Υπάρχουν στην πολιτική, στη δημοσιογραφία, στη διπλωματία,, κύκλοι που θεωρούν ότι η πληροφόρηση των πολιτών στα εθνικά, κυρίως, θέματα πρέπει να γίνεται με τρόπο που να «συμφέρει».
Να αποσιωπάται ό,τι «δεν βοηθάει», να προβάλλονται μονόπλευρα τα γεγονότα και από τη δική μας οπτική οι θέσεις και οι απόψεις των άλλων. Αυτό, δηλαδή, που επί δεκαετίες γινότανε στο «μακεδονικό» και το πληρώνουμε ακόμη σήμερα.
Comments