Tι γραφει ο ξενος Tυπος
πηγη καθημερινη
LE MONDE
Στα τελευταία λεπτά
Οι καλές σύνοδοι κορυφής είναι σαν τις ταινίες μυστηρίου: το ψυχόδραμα λύνεται στα τελευταία λεπτά. Η συνάντηση στις Βρυξέλλες των 27 αρχηγών-κρατών και κυβερνήσεων, που ανέλαβαν να βρουν ένα υποκατάστατο του Ευρωσυντάγματος που απερρίφθη πριν από δύο χρόνια από τη Γαλλία και την Ολλανδία είναι μια χαρακτηριστική Σύνοδος του είδους. Η συμφωνία επιτεύχθηκε τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου, αφού προηγουμένως ο Γάλλος εκπρόσωπος είχε δηλώσει: «Δεν ήμασταν ποτέ τόσο κοντά στην επίτευξη συμφωνίας και ποτέ τόσο κοντά στη διαφωνία». Ο Νικολά Σαρκοζί έχει λόγους να είναι ικανοποιημένος και δεν απέφυγε να υπογραμμίσει τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε η Γαλλία στην επίτευξη της συμφωνίας, έστω κι αν χρειάστηκε να ασκήσει έμμεση κριτική στον τρόπο με τον οποίο η γερμανική προεδρία, υπό την προεδρία της Αγκελα Μέρκελ, αντιμετώπιζε την Πολωνία.
LE FIGARO
Ας ασχοληθεί με τα μεγάλα
H Ευρώπη μπορεί επιτέλους να σταματήσει να ομφαλοσκοπεί και να κοιτάξει μπροστά: είναι σημαντικό να αγωνιστεί για να κερδίσει τους πολίτες της, είναι σημαντικό να επιληφθεί θεμάτων όπως η μετανάστευση, η ενέργεια, η οικονομική και εξωτερική πολιτική της.
THE TIMES
Είναι η αρχή και όχι το τέλος
Η συμφωνία, τα ξημερώματα του Σαββάτου, των Ευρωπαίων ηγετών δεν είναι το τέλος μιας διαδικασίας, αλλά η αρχή. Θα αποσαφηνιστεί εάν όσα προτάθηκαν είναι ένα Σύνταγμα που απλώς δεν ονομάζεται έτσι, εάν κληθούν οι Ευρωπαίοι πολίτες σε διάφορες χώρες - μέλη να το ψηφίσουν, αλλιώς θα εγκριθεί από τα Κοινοβούλια ως ένα είδος τεχνοκρατικού συμφώνου προσαρμογής.
DW-WORLD.DE
Χαμηλά ο πήχυς των προσδοκιών
Πλήρης απομόνωση της Λωρίδας της Γάζας, οικονομική και πολιτική, με εξαίρεση βέβαια το ηλεκτρικό, το νερό, τα τρόφιμα και τα φάρμακα. Αυτή είναι η λογική της συνάντησης του Σαρμ ελ Σεΐχ μεταξύ του Ισραήλ, του Αμπάς και της Αιγύπτου. Η Χαμάς δεν έχει προσκληθεί, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν θα πήγαινε. Κατά τα άλλα, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Εχουντ Ολμερτ φρόντισε να περιορίσει τις προσδοκίες πριν καλά καλά αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις, λέγοντας ότι δεν πρόκειται να υπογραφεί συμφωνία ειρήνης. Αυτό δεν εμπόδισε την παλαιστινιακή πλευρά να βάλει ψηλά τον πήχυ των προσδοκιών της, όπως δήλωσε ο σύμβουλος του προέδρου Αμπάς, Γιασέρ Αμπεντ. «Η επιτυχία κρέμεται από την απόφαση της ισραηλινής πλευράς να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις για το οριστικό καθεστώς της Ιερουσαλήμ και να συμφωνήσει στη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους με σύνορα αυτά του 1976 και με πρωτεύουσα την Αν. Ιερουσαλήμ».
BOSTON GLOBE
Το προσωπικό είναι και πολιτικό
Τα τελευταία γεγονότα στη Γαλλία επανέφεραν το σλόγκαν της δεκαετίας του ’60 ότι το προσωπικό είναι και πολιτικό. Η ηττηθείσα των Σοσιαλιστών Σεγκολέν Ρουαγιάλ πρόσφατα παραδέχθηκε ότι χωρίζει με τον Φρανσουά Ολάντ, τον συνοδοιπόρο της στο σοσιαλιστικό κόμμα και γενικό γραμματέα του, αλλά και τον πατέρα των τεσσάρων παιδιών της. Η ίδια μάλιστα προτίθεται να διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος. Η Σεγκό, λοιπόν, μας είπε ότι για εκείνη το πολιτικό έγινε και προσωπικό. Αυτή την ανάμειξη του πολιτικού με το προσωπικό, την οποίαν οι Γάλλοι προσπάθησαν να χωρίσουν, έχει δεχτεί τα πυρά πολλών μελών του σοσιαλιστικού κόμματος. Διαμαρτύρονται τα μέλη ότι οι τεταμένες σχέσεις του ζεύγους ευθύνονται για τη δυσλειτουργία του κόμματος στην προεκλογική εκστρατεία. Κάποιος μάλιστα, μέσα από το στενό περιβάλλον του Ολαντ, δήλωσε ότι ξαφνικά τα προβλήματα του ζεύγους έγιναν το Τρίγωνο των Βερμούδων για τους Σοσιαλιστές. Εκ των υστέρων, σήμερα δηλαδή που οι διαφορές του ζεύγους έγιναν γνωστές, εγείρονται πολλά ερωτήματα για τις πρακτικές που ακολούθησαν. Ξέρετε, παντρευτήκαμε σε κάτι εξωτικά νησιά, ξέρετε χωρίζουμε, έστειλα τον Ολαντ να ζήσει τη ζωή του μακριά από το σπίτι μας... Είναι αλήθεια ότι η ιδιωτική ζωή ενός πολιτικού δεν πρέπει να λαμβάνεται ως ένδειξη της ικανότητάς του ή μη να διαχειρίζεται τα δημόσια πράγματα. Αλλά οι ψηφοφόροι δεν θέλουν να παγιδεύονται ούτε από τους πολιτικούς ούτε από τους δημοσιογράφους.
πηγη καθημερινη
LE MONDE
Στα τελευταία λεπτά
Οι καλές σύνοδοι κορυφής είναι σαν τις ταινίες μυστηρίου: το ψυχόδραμα λύνεται στα τελευταία λεπτά. Η συνάντηση στις Βρυξέλλες των 27 αρχηγών-κρατών και κυβερνήσεων, που ανέλαβαν να βρουν ένα υποκατάστατο του Ευρωσυντάγματος που απερρίφθη πριν από δύο χρόνια από τη Γαλλία και την Ολλανδία είναι μια χαρακτηριστική Σύνοδος του είδους. Η συμφωνία επιτεύχθηκε τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου, αφού προηγουμένως ο Γάλλος εκπρόσωπος είχε δηλώσει: «Δεν ήμασταν ποτέ τόσο κοντά στην επίτευξη συμφωνίας και ποτέ τόσο κοντά στη διαφωνία». Ο Νικολά Σαρκοζί έχει λόγους να είναι ικανοποιημένος και δεν απέφυγε να υπογραμμίσει τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε η Γαλλία στην επίτευξη της συμφωνίας, έστω κι αν χρειάστηκε να ασκήσει έμμεση κριτική στον τρόπο με τον οποίο η γερμανική προεδρία, υπό την προεδρία της Αγκελα Μέρκελ, αντιμετώπιζε την Πολωνία.
LE FIGARO
Ας ασχοληθεί με τα μεγάλα
H Ευρώπη μπορεί επιτέλους να σταματήσει να ομφαλοσκοπεί και να κοιτάξει μπροστά: είναι σημαντικό να αγωνιστεί για να κερδίσει τους πολίτες της, είναι σημαντικό να επιληφθεί θεμάτων όπως η μετανάστευση, η ενέργεια, η οικονομική και εξωτερική πολιτική της.
THE TIMES
Είναι η αρχή και όχι το τέλος
Η συμφωνία, τα ξημερώματα του Σαββάτου, των Ευρωπαίων ηγετών δεν είναι το τέλος μιας διαδικασίας, αλλά η αρχή. Θα αποσαφηνιστεί εάν όσα προτάθηκαν είναι ένα Σύνταγμα που απλώς δεν ονομάζεται έτσι, εάν κληθούν οι Ευρωπαίοι πολίτες σε διάφορες χώρες - μέλη να το ψηφίσουν, αλλιώς θα εγκριθεί από τα Κοινοβούλια ως ένα είδος τεχνοκρατικού συμφώνου προσαρμογής.
DW-WORLD.DE
Χαμηλά ο πήχυς των προσδοκιών
Πλήρης απομόνωση της Λωρίδας της Γάζας, οικονομική και πολιτική, με εξαίρεση βέβαια το ηλεκτρικό, το νερό, τα τρόφιμα και τα φάρμακα. Αυτή είναι η λογική της συνάντησης του Σαρμ ελ Σεΐχ μεταξύ του Ισραήλ, του Αμπάς και της Αιγύπτου. Η Χαμάς δεν έχει προσκληθεί, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν θα πήγαινε. Κατά τα άλλα, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Εχουντ Ολμερτ φρόντισε να περιορίσει τις προσδοκίες πριν καλά καλά αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις, λέγοντας ότι δεν πρόκειται να υπογραφεί συμφωνία ειρήνης. Αυτό δεν εμπόδισε την παλαιστινιακή πλευρά να βάλει ψηλά τον πήχυ των προσδοκιών της, όπως δήλωσε ο σύμβουλος του προέδρου Αμπάς, Γιασέρ Αμπεντ. «Η επιτυχία κρέμεται από την απόφαση της ισραηλινής πλευράς να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις για το οριστικό καθεστώς της Ιερουσαλήμ και να συμφωνήσει στη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους με σύνορα αυτά του 1976 και με πρωτεύουσα την Αν. Ιερουσαλήμ».
BOSTON GLOBE
Το προσωπικό είναι και πολιτικό
Τα τελευταία γεγονότα στη Γαλλία επανέφεραν το σλόγκαν της δεκαετίας του ’60 ότι το προσωπικό είναι και πολιτικό. Η ηττηθείσα των Σοσιαλιστών Σεγκολέν Ρουαγιάλ πρόσφατα παραδέχθηκε ότι χωρίζει με τον Φρανσουά Ολάντ, τον συνοδοιπόρο της στο σοσιαλιστικό κόμμα και γενικό γραμματέα του, αλλά και τον πατέρα των τεσσάρων παιδιών της. Η ίδια μάλιστα προτίθεται να διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος. Η Σεγκό, λοιπόν, μας είπε ότι για εκείνη το πολιτικό έγινε και προσωπικό. Αυτή την ανάμειξη του πολιτικού με το προσωπικό, την οποίαν οι Γάλλοι προσπάθησαν να χωρίσουν, έχει δεχτεί τα πυρά πολλών μελών του σοσιαλιστικού κόμματος. Διαμαρτύρονται τα μέλη ότι οι τεταμένες σχέσεις του ζεύγους ευθύνονται για τη δυσλειτουργία του κόμματος στην προεκλογική εκστρατεία. Κάποιος μάλιστα, μέσα από το στενό περιβάλλον του Ολαντ, δήλωσε ότι ξαφνικά τα προβλήματα του ζεύγους έγιναν το Τρίγωνο των Βερμούδων για τους Σοσιαλιστές. Εκ των υστέρων, σήμερα δηλαδή που οι διαφορές του ζεύγους έγιναν γνωστές, εγείρονται πολλά ερωτήματα για τις πρακτικές που ακολούθησαν. Ξέρετε, παντρευτήκαμε σε κάτι εξωτικά νησιά, ξέρετε χωρίζουμε, έστειλα τον Ολαντ να ζήσει τη ζωή του μακριά από το σπίτι μας... Είναι αλήθεια ότι η ιδιωτική ζωή ενός πολιτικού δεν πρέπει να λαμβάνεται ως ένδειξη της ικανότητάς του ή μη να διαχειρίζεται τα δημόσια πράγματα. Αλλά οι ψηφοφόροι δεν θέλουν να παγιδεύονται ούτε από τους πολιτικούς ούτε από τους δημοσιογράφους.
Comments