γράμματα αναγνωστών -καθημερινή

Η αποψίλωση των δασών

Κύριε διευθυντά

Αφορμή της παρούσης επιστολής, είναι μια μέτρηση της στάθμης της επιφανείας της θαλάσσης, δεν γνωρίζω από ποιον έγινε στην Πάτρα και δημοσιεύθηκε στην «Κ» στις αρχές του Ιανουαρίου του 2008.

Κατά τη μέτρηση αυτή, η στάθμη έδειξε άνοδο κατά 16 χλστ. και αποδόθηκε στην τήξη παγετώνων του Βορείου Πόλου (δηλαδή της Γροιλανδίας και επιπλεόντων παγετώνων Βορείου Πόλου). Διετυπώνοντο δε και δυσοίωνες προβλέψεις και για το μέλλον της Πάτρας.

Ο υπογράφων, επειδή δεν ήμουν τόσο σίγουρος για την εξήγηση που δόθηκε, σκέφτηκα μήπως έφταιγε η τεράστια αποψίλωση των δασών του Αμαζονίου!

Είναι γνωστόν ότι τα φυλλοβόλα δένδρα, «βαραίνουν» το καλοκαίρι και «ελαφρύνουν» τον χειμώνα, αυτό δε έχει ως συνέπεια μια πάρα πολύ μικρή μείωση της ταχύτητος περιστροφής της Γης το καλοκαίρι και αντιστρόφως ανάλογη αύξηση τον χειμώνα, σύμφωνα με το γνωστό φαινόμενο διατήρησης της στροφορμής, που πρέπει να γνωρίζουν καλά οι χορευτές, όταν στροβιλίζονται και η ταχύτητα περιστροφής τους μειώνεται απότομα όταν απλώνουν τα χέρια τους.

Η αποψίλωση, λοιπόν, τεραστίων εκτάσεων δασών, όπως στον Αμαζόνιο, πρέπει να αυξάνει την ταχύτητα περιστροφής της Γης, κατά τι επί πλέον.

Αυτές όμως οι πολύ μικρές διαταραχές της ταχύτητος περιστροφής της Γης, δεν αποκλείεται να επιφέρουν μια επίσης πολύ μικρή διαταραχή στην επιφάνεια της θάλασσας, που γίνεται αισθητή σε «στενές» θάλασσες όπως εκείνη του Ιονίου Πελάγους.

Ενδιαφέρον θα ήτο να επαναληφθεί η ως άνω μέτρηση και κατά το θέρος του 2008.

Κ. Καρτσιβανης / Συνταξιούχος διπλωματούχος Μηχανικός / Αθήνα

Η Ελληνική Αστυνομία

Κύριε διευθυντά

Το θέμα της πλημμελούς αστυνόμευσης της χώρας απασχολεί τους πολίτες της χώρας αυτής, και δυστυχώς το κράτος, που έχει υποχρέωση να προστατεύει τους πολίτες του, δεν έχει πετύχει να κάνει τίποτε που να αισθανόμαστε ασφαλείς, η δε κατάσταση χειροτερεύει.

Εχουμε επίσης και πράξεις βίας μεταξύ αλλοδαπών, που αυξάνει το αίσθημα φόβου του πληθυσμού, και πολλές φορές ίσως έχει συνέπειες στην ξενοφοβία. Η «Καθημερινή» έχει ασχοληθεί με το θέμα αυτό, αλλά δεν έχουμε δει καμία ευαισθητοποίηση από την Πολιτεία. Θα μου επιτραπεί να παρατηρήσω ότι ο αριθμός των αστυνομικών που προστατεύουν τους επώνυμους είναι μεγάλος και σκάνδαλο για πολλούς.

Ε. Γεωργιου / Κηφισιά

Αφαλάτωση

Κύριε διευθυντά

Με αφορμή τη συνέντευξη του Μάικ Ντάνμπαρ που διάβασα στην ιστοσελίδα σας, θα ήθελα να κάνω την παρακάτω ένσταση:

Βάζουμε συνεχώς στην ίδια φράση δύο καταστάσεις, οι οποίες μου φαίνονται αντιφατικές. Κάνουμε λόγο για την αλλαγή του κλίματος, με συνέπεια το λιώσιμο των πάγων, άρα την άνοδο της στάθμης των θαλασσών και συγχρόνως λέμε για την επικείμενη λειψυδρία. Μου γεννώνται, λοιπόν, οι απορίες:

Πώς είναι δυνατόν μια χώρα νησιωτική όπως η Ελλάδα (ή και η Βρετανία) να ανησυχεί για έλλειψη υδάτινων πόρων, ενώ η αφαλάτωση έχει φτάσει σε τόσο καλό επίπεδο και η πρώτη ύλη (οι θάλασσες) αυξάνεται συνεχώς;

Γιατί δεν είμαστε πρωτοπόροι στην τεχνολογία αυτή, παρά παράγουμε μαζικά αρχιτέκτονες και δικηγόρους και όχι ειδικούς επ’ αυτού; Γιατί δεν υπάρχει μια μονάδα –ή έστω προγραμματισμός για κατασκευή– σε κάθε νησί ή έστω στα κεφαλονήσια του κάθε συγκροτήματος, παρά πληρώνονται τεράστια ποσά σε υδροφόρες για την προμήθεια νερού, το οποίο και είναι ακατάλληλο για κατανάλωση; (Εδώ κολλάει και η αντίστοιχη απορία για τις ανεμογεννήτριες.) Και δεν είναι μόνο θέμα των νησιών, αλλά και όλων των παράκτιων περιοχών. Μας αρέσει τελικά ο φόβος, μας λείπει η συνδυαστική σκέψη ή υπάρχουν συμφέροντα που δεν γνωρίζουμε;

Βασιλης Κουρτης

Ειδωλοποίηση

Κύριε διευθυντά

Το σχόλιο που ακολουθεί ας μην αναγνωσθεί ως πουριτανικό ή ηθικοπλαστικό κήρυγμα, αλλά ως απορία. Δεν μπορείς να ψεκάζεις συνεχώς τον κόσμο με φαγουρόσκονη, και να έχεις συγχρόνως την απαίτηση κανένας να μην ξύνεται. Που σημαίνει ότι όταν η καθημερινή πραγματικότητα (έντυπη, τηλεοπτική, διαφημιστική, ενδυματική κ.τλ.) εκθειάζει και ειδωλοποιεί το σεξ και αποτελεί για τους θεατές της, εκούσιους και ακούσιους, το οπτικό ισοδύναμο του άσματος των Σειρήνων της Οδύσσειας, αργά ή γρήγορα για κάποιους από τους θεατές αυτούς οι πάντες και τα πάντα (άνδρες, γυναίκες, παιδιά, φίλοι, συνεργάτες ή συμμαθητές, ξένοι ή συγγενείς, ανεξαρτήτως χρώματος ή εθνικής προέλευσης) γίνονται στόχοι αθέμιτου ενδιαφέροντος. Μήπως, αντί να μας «ξαφνιάζει» η ενασχόληση κάποιων ενηλίκων με την παιδική πορνογραφία, θα πρέπει κάποτε να αναλογισθούμε τη συλλογική ευθύνη της ανοχής ημών των υπολοίπων στα ευρύτερα φαινόμενα της επιδειξιομανίας (από τη μία) και οφθαλμολαγνείας (από την άλλη); Χωρίς να δικαιώνουμε τους εκάστοτε δράστες, μήπως θα πρέπει να ασχοληθούμε και με τα βαθύτερα αίτια;

Δρ Αντωνης Παπαγιαννης / Πνευμονολόγος, Θεσσαλονίκη

Εγκλημα και τιμωρία;

Κύριε διευθυντά

Πριν από πολλά πολλά χρόνια θυμάμαι, ήμασταν στην Α΄ ή Β΄ Γυμνασίου στο Κολέγιο και κάναμε μια «πλάκα» σε κάποιον συμμαθητή μας (του κρύψαμε την τσάντα, νομίζω, ή κάτι τέτοιο).

Οταν αρνηθήκαμε να «δώσουμε» στον κέρβερο διευθυντή του σχολείου αυτούς που το έκαναν, η τάξη ολόκληρη «έφαγε» μια ξεγυρισμένη τριήμερη αποβολή. Από τότε προοδεύσαμε πολύ. Τώρα πιάνουμε τον πρύτανη από τον λαιμό, τον σπρώχνουμε και από τύχη δεν καταλήγει ο δόλιος ανάπηρος ή νεκρός. Ολοι καταδικάζουν (εκτός του συνδικαλιστικού μας οργάνου, του Αλαβάνου και του… Τσίπρα), αλλά περί τιμωρίας ούτε κουβέντα, από πουθενά. O tempora o mores.

Λ. Λιαροπουλος / Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών

Το εκκλησάκι

Κύριε διευθυντά

Στον χώρο του Θων κοντά στον κόμβο των Αμπελοκήπων υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, έργο του Τσίλλερ. Ενα αληθινό αρχιτεκτονικό κόσμημα, με περίφημο εσωτερικό διάκοσμο. «Υπάρχει ακόμα», αλλά καταρρέει. Μπορείτε να το προστατεύσετε;

Βασιλικη Καραγιαννη / Αθήνα

Εχασε τη μάχη;

Κύριε διευθυντά

Οταν οι άνθρωποι πεθαίνουν χάνουν κάποια μάχη κατά τη λογική των δημοσιογράφων. Αλλος με την καρδιοπάθεια, άλλος με τη νεφροπάθεια, την ηπατοπάθεια, την πνευμονοπάθεια κ.λπ. ή ακόμη και με τον χρόνο, όσοι πεθαίνουν από γηρατειά. Γιατί όμως τα ΜΜΕ το αναφέρουν μόνο όταν κάποιος πεθάνει από καρκίνο; Διαβάζω στα νέα του BBC στο Διαδίκτυο: Ο Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης Sidney Pollak πέθανε. Ούτε πώς πέθανε, ούτε από τι έπασχε. Ας σταματήσει λοιπόν αυτή η καραμέλα του φορτισμένου και χιλιοειπωμένου «έχασε τη μάχη» και μάλιστα επιλεκτικά για μια αρρώστια;

Νενα Ρηγα / Χαλάνδρι

Ελληνικά μνημεία

Κύριε διευθυντά

Στο άρθρο του κ. Βλάση Αγτζίδη «Για τα ελληνικά μνημεία, θύματα του τουρκισμού» επιτρέψτε μου να προσθέσω τα εξής: Πρόσφατα επισκέφθηκα την Αγιά Σοφιά στην οποία ο ξεναγός υποχρεωτικά πρέπει να είναι Τούρκος. Τη λέξη Ελλάδα ή Ελληνες την ανέφερε περισσότερο από δέκα φορές.

Πριν από χρόνια επισκέφθηκα την Εφεσο, τα ίδια και εκεί, ο Τούρκος ξεναγός συνέχεια ανέφερε ότι οι Ελληνες και πάλι οι Ελληνες είναι οι δημιουργοί του πολιτισμού και της πόλης αυτής. Δεν ξέρω, αν στους ξένους λένε άλλα και στους Ελληνες άλλα.

Παυλος Τσαλικης / Θεσσαλονίκη

Οι ευεργέτες

Κύριε διευθυντά

Παλιά πλούσιοι Ελληνες (Βαρβάκης, Σίνας, Ζάππας, Αβέρωφ, Αρσάκης, Ευγενίδης, Μπενάκης, Συγγρός, Μαρασλής, Παπάφης, κ.ά.) έκαναν ένα σωρό δωρεές στο πάντα φτωχό ελληνικό κράτος.

Σήμερα ζάμπλουτοι Ελληνες σέρνουν αρχηγούς πολιτικών κομμάτων των Ελλήνων στα δικαστήρια!

Διονυσης Σταματης / Βόλος