Γραμματα Aναγνωστων . kathimerini
Οι λόγοι της παραμονής του
Κύριε διευθυντά
Η προσφορά του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή στα Μαθηματικά έχει προβληθεί, μελετηθεί και εκτιμηθεί από τη διεθνή μαθηματική κοινότητα.
Οι λόγοι της παραμονής του στη ναζιστική Γερμανία, εξ όσων γνωρίζω λόγω συγγενείας, θα πρέπει να αποδοθούν στην υπεράνθρωπη προσπάθεια που θα απαιτούσε η αναχώρησις και επανεγκατάστασίς του σε νέο περιβάλλον, με τον βαρύτατα ανάπηρο γιο του, την ασθενή γυναίκα του και τα ελάχιστα οικονομικά του μέσα.
Ισως επίσης και στους συναισθηματικούς του δεσμούς με αυτή τη χώρα, όπου σπούδασε και εργάσθηκε τόσα χρόνια, παρά την έντονη ανησυχία που εξέφραζε για την άνοδο του ναζισμού που προέβλεπε καταστροφική.
Επίσης, για τις νεώτερες γενεές που ίσως αγνοούν τις ιδιαιτερότητες συμβιώσεως Ελλήνων και Τούρκων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, θα πρέπει να γίνεται σαφές ότι το δεύτερο συνθετικό του επιθέτου Ελληνοοθωμανός δεν αφορά το θρήσκευμα, καθ’ ότι ήσαν χριστιανοί ορθόδοξοι, αλλά την οθωμανική υπηκοότητα.
Σμαραγδα Καραθεοδωρη - Βαϊραμογλου / Φραγκοπούλου 14 Κηφισιά
Η υποβαθμισμένη ναυτική εκπαίδευση
Κύριε διευθυντά
Για την απομάκρυνση του κινδύνου αφελληνισμού της Εμπορικής μας Ναυτιλίας από την επιδεινούμενη έλλειψη Ελλήνων αξιωματικών, οι ναυτικοί φορείς και με την ευκαιρία της Ημέρας Εμπορικού Ναυτικού, Ποσειδωνίων, Ναυτικής Εβδομάδας, αλλά και των Πανελλαδικών Εξετάσεων πήραν τα «όρη και τα βουνά», παλεύοντας να φέρουν όχι πια τους νέους στη θάλασσα, αλλά τη... θάλασσα στους νέους! Μόνο που το κράτος και κυρίως το υπουργείο (αν και... διευρυμένο) Εμπορικής Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής με τη «ναυτιλιακή» πολιτική του αντί να προσελκύει τη νεολαία στη θάλασσα την... «αβαράρει»!
Παρά τις πολλαπλές υπουργικές εξελίξεις και... «δεσμεύσεις» για την αναβάθμιση της ναυτικής εκπαίδευσης, της πρώτης ναυτιλιακής δύναμης στην υφήλιο, αλλά και της μεγαλύτερης βιομηχανίας της χώρας, από την οποία εισρέουν δεκαεπτά δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως στην αιμορραγούσα εθνική οικονομία, εξακολουθεί πεισματικά να κρατά τις παραγωγικές σχολές πλοιάρχων και μηχανικών (Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού) εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης... Δεν βλέπει άραγε γειτονικά κράτη με νηπιακή ναυτιλία όπως Βουλγαρία, Τουρκία, Αίγυπτο ότι διαθέτουν ανώτατη ναυτική εκπαίδευση; Μέχρι και στην Ινδία λειτουργεί Ναυτικό Πανεπιστήμιο, που πρόσφατα μάλιστα εγκαινιάσθηκε από τον γενικό γραμματέα του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού, ναύαρχο Ε. Μητρόπουλο!
Υπογραμμίζεται πως το 2005, όταν οι μελλοντικοί αξιωματικοί πίστεψαν στις κυβερνητικές εξαγγελίες περί της δήθεν «ανωτατοποίησης» των Ακαδημιών, οι υποψήφιοι ανήλθαν στους 3.022! Ενα χρόνο όμως αργότερα και μετά την ψήφιση του ψευδεπίγραφου νόμου 3450/06 του κ. Κεφαλογιάννη, παρουσιάστηκαν μόνο 707 (τέσσερις φορές λιγότεροι δηλαδή) και δυστυχώς και φέτος δεν αναμένεται να αυξηθούν... Είναι άδικο, παράλογο και αποτελεί σοβαρό αντικίνητρο, το πτυχίο των αποφοίτων ύστερα από τετραετείς σπουδές στις Ακαδημίες (τρία χρόνια στις αίθουσες διδασκαλίας και ένα χρόνο στα πλοία) να παραμένει ισοδύναμο του απολυτηρίου Λυκείου...
Και, τέλος, υπενθυμίζεται σε όλους τους «αρμόδιους» πολιτικούς, δημόσιους υπάλληλους και συνδικαλιστές, που κόπτονται για την εκπαίδευση των αξιωματικών και μελλοντικών στελεχών των ναυτικών επιχειρήσεων πως οι ρίζες της ναυτικής παιδείας είναι πολύ βαθιές στην Ελλάδα. Οταν στα πέτρινα χρόνια της Τουρκοκρατίας κάποια Ελληνόπουλα μάθαιναν ανάγνωση και γραφή στο κρυφό σχολειό, στην Υδρα η περιώνυμη Ναυτική Σχολή εκπαίδευε τους ονομαστούς Υδραίους πλοιάρχους που ανταγωνίζονταν και υπερτερούσαν των Αγγλων, Γάλλων και Οθωμανών συναδέλφων τους. Το σχολείο αυτό, μπορούμε να πούμε, πως είναι η αρχαιότερη επαγγελματική σχολή σε ολόκληρη την τότε σκλαβωμένη Ελλάδα.
Η Σχολή της Υδρας ήταν η μετεξέλιξη γύρω στα 1800, του κοινοτικού σχολείου του Αγίου Βασιλείου, που λειτουργούσε από το 1749! Στη Ναυτική της Υδρας Σχολή διδάξανε διαπρεπείς Ιταλοί, Γάλλοι και Πορτογάλοι καθηγητές. Διασώζονται μάλιστα τα ονόματα των Ιταλών Φελίτσε Καζέρτα, που δίδαξε ναυτιλία και Ιωσήφ Κιάππε (δρ της Νομικής) που δίδαξε την ιταλική γλώσσα. Η Σχολή διαλύθηκε κατά την Επανάσταση, όταν καθηγητές και σπουδαστές μπαρκάρισαν στα πλοία του Αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας από τον οθωμανικό ζυγό!
Βλέπετε, οι Υδραίοι προεστοί είχαν έγκαιρα αντιληφθεί, σε αντίθεση με τους σημερινούς καρεκλοκένταυρους, τη σημασία της άρτιας και κυρίως επιστημονικής ναυτικής εκπαίδευσης!
Φριξος Δημου - Πλοίαρχος Ε.Ν. Γλυφάδα
Νέα Μακεδονία
Κύριε διευθυντά
Το όνομα «Νέα Μακεδονία» που κυκλοφορεί τελευταία θα ήταν το σωστό και το τέλειο, αν γινόταν δεκτό και από τις δυο πλευρές. Δίνει τη διαφοροποίηση που επιζητούμε και μάλιστα με έναν τρόπο που σαφώς υπερέχει του απλού γεωγραφικού προσδιορισμού. Μια «Βόρεια» Μακεδονία είναι κάτι σαν τη Βόρεια Κορέα, που θεωρεί ότι κακώς χωρίστηκε από τη Νότια, ενώ μια «Νέα» Μακεδονία είναι ποιοτικά και ουσιαστικά διαφορετική από την «Παλαιά», όπως η Νέα Ορλεάνη είναι άλλη από την αρχική Ορλεάνη, και η Νέα Ζηλανδία είναι εντελώς διαφορετική από την Παλαιά Ζηλανδία.
Πάντως, η λέξη «Μακεδονία» δεν μπορεί να αποκλειστεί από το όνομα των Σκοπίων, όχι μόνον γιατί αυτό είναι πολιτικά ανέφικτο, αλλά και γιατί θα ήταν ιστορικό και ηθικό λάθος. Οι Σλάβοι ζουν σε μακεδονικό έδαφος από τον 6ο αιώνα μ.Χ. Σίγουρα, δεν έχουν καταβολές από τους Μακεδόνες του Αλεξάνδρου, αλλά δεν είναι και χθεσινοί στην περιοχή. Σας θυμίζω ότι οι Ελληνες έποικοι της δικής μας Μακεδονίας (Μικρασιάτες και Πόντιοι) αποκαλούν τους Σλαβομακεδόνες «ντόπιους». Συνεπώς, έχουν και οι Σλάβοι δικαιώματα στη μακεδονική κληρονομιά, όπως έχουν και οι Βλάχοι και οι Αρβανίτες και οι άλλες εθνότητες που ζουν εκεί, αρκεί να μην επικρατήσει η βαλκανική πλεονεξία ούτε σε αυτούς, ούτε σε μας. Ονομάζοντας, τα Σκόπια «Νέα Μακεδονία» υποδηλώνουμε το μεταγενέστερο του ερχομού των Σλάβων και την αναπόφευκτη ποιοτική διαφορά τους από την παλαιότερη Μακεδονία, χωρίς πάντως, και να τους απαρνούμεθα κάθε σχέση με τη μακεδονική κληρονομιά. Αυτό είναι το σωστό και το δίκαιο. Βασικά, θα πρέπει Ελληνες και Σλάβοι να εργαστούν προς την κατεύθυνση της χρήσης του μακεδονικού ονόματος και της μακεδονικής κληρονομιάς σαν κάτι που μας ενώνει, και όχι σαν κάτι που μας χωρίζει. Κρίμα, που κάτι τέτοιο δεν βγαίνει από το στόμα των εκατέρωθεν Ορθοδόξων και μισαλλόδοξων Εκκλησιών, ενώ ακούγεται τόσο συχνά από το στόμα λαϊκών στοχαστών και από αυτή την κοσμική εξουσία...
Δρ Γερασιμος Φουρλανος - Διδάκτωρ Διεθνούς Δικαίου του Πανεπιστημίου της Ουψάλας
Στο διυλιστήριο Ασπροπύργου
Κύριε διευθυντά
Σχετικά με δημοσίευμα της έγκριτης εφημερίδας σας την 17/5/08, υπό τον τίτλο «Καταγγελίες κατοίκων για ρύπανση», θα ήθελα να σας ενημερώσω για τα ακόλουθα:
Πράγματι, υπήρξε την 15/5/08 δυσλειτουργία σε παραγωγική μονάδα του διυλιστηρίου Ασπροπύργου, λόγω βλάβης ενός συμπιεστή αερίων. Η αυξημένη διάθεση αερίων προς τον πυρσό της μονάδας είναι επιβαλλόμενη διαδικασία, σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική αντιμετώπισης ανάλογων συμβάντων.
Το περιστατικό διήρκεσε λιγότερο από 13 λεπτά και παρ’ όλο που η σύσταση των αερίων εκπομπών ήταν όμοια με αυτή του φυσικού αερίου, άμεσα τέθηκε εκτός λειτουργίας η συγκεκριμένη μονάδα, προκειμένου να ελαχιστοποιήσουμε πιθανές οχλήσεις στην τοπική κοινωνία. Τονίζεται ότι όπως αποδεικνύεται από τα στοιχεία συνεχούς μέτρησης του σταθμού ποιότητας ατμόσφαιρας της εγκατάστασης, δεν υπήρξε καμιά υπέρβαση των ορίων της ατμόσφαιρας σε κανένα ρύπο. Είμαι στη διάθεσή σας για τις όποιες επιπλέον διευκρινίσεις.
Ε. Κ. Στρανης - Δ/ντής Δημοσίων και Εταιρικών Σχέσεων
Πράσινες ταράτσες
Κύριε διευθυντά
Ξαφνικά, σε αυτή τη πόλη που όλα πήγαιναν καλά στους δημόσιους χώρους, οι πλατείες και οι πεζόδρομοι ήσαν ελεύθεροι από τραπεζάκια, μηχανάκια, αυτοκίνητα, τα άτομα με κινητικά προβλήματα και οι ηλικιωμένοι είχαν βγει από τα δωμάτια τους και περπατούσαν ευτυχείς στα καλοφτιαγμένα και με σχέδια όπως στη Λισσαβώνα, πεζοδρόμια, ο δήμαρχος είδε τις ταράτσες των κτιρίων και είπε: αυτό λείπει, οι ταράτσες πρέπει να πρασινίσουν.
Σε αυτή την πόλη, λοιπόν, που υπολείπεται σε στοιχειώδεις εξυπηρετήσεις και που τα κτίρια της σε ποσοστό 80% είναι κατασκευασμένα με παλιούς αντισεισμικούς κανονισμούς με προβλεπόμενα φορτία 200 κιλών στο τ.μ., ζητάμε να προσθέσουμε μισό μέτρο χώμα με νερό με αντίστοιχο βάρος 500 κιλών, προτείνουμε ακόμη στους ιδιοκτήτες, που με το ζόρι τα βρίσκουν στις κοινόχρηστες δαπάνες, να μπουν σε περιπέτειες δύσκολης κατασκευής και στεγάνωσης. Τα φυτεμένα δώματα πράγματι προσφέρουν ενεργειακά και αισθητικά, σε κτίρια, όμως, που έχουν μελετηθεί μορφολογικά και στατικά γι’ αυτό τον σκοπό και σε πόλεις που προβλέπεται και ενισχύεται από τη πολεοδομική νομοθεσία αυτή η αντιμετώπιση.
Θ. Δραγωνας / Αθήνα
Ραγδαία αφομοίωση του μετανάστη
Κύριε διευθυντά,
Ηστήλη του κ. Χρήστου Γιανναρά της 11ης Μαΐου «Ελληνισμός της Αλεξάνδρειας και του Σικάγου» δεν χαρακτηρίζει σωστά την πραγματικότητα του εκτός Ελλάδος ελληνισμού.
Δεν μπορώ να σχολιάσω την ταινία «Αλεξάνδρεια» μια και δεν έχω δει το έργο της κ. Ηλιού, όμως θα εισηγηθώ ότι οι αρχές τις οποίες υμνεί ο συγγραφέας έχουν μια συνέχεια στον απόδημο ελληνισμό της Αμερικής, και όχι μόνο.
Μπορεί η ραγδαία αφομοίωση του μετανάστη να είναι δύσκολη και όντως «κάπως», όπως την περιγράφει ο κ. Γιανναράς. Με αυτόν τον τρόπο νικούν την πραγματικότητα και φτιάχνουν τον δικό τους κόσμο οι πρώτοι μετανάστες. Εναν κόσμο στον οποίο θέλουν και οι γύρω μη Ελληνες να ζήσουν, μία και αυτοί οι μετανάστες δεν σύρονται, δεν μιμούνται και έχουν πλήρη επίγνωση της πολιτισμικής αρχοντιάς τους, όπως επίσης περιγράφει η ταινία. Αυτοί οι μετανάστες έχουν γράψει μια μεγάλη Ιστορία, άλλα τα παιδιά τους γράφουν ακόμα πιο μεγάλη, και με θρυλικό μέλλον που θα έκανε τους κοσμοπολίτες της Αλεξάνδρειας υπερήφανους.
Σαν Ελληνας που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη, που έχει ταξιδέψει στην Αμερική και ξέρει πολύ καλά τους Ελληνοαμερικάνους, που έχει ζήσει στο Λονδίνο και έχει δει από κοντά τους Ελληνες της Γηραιάς Ηπείρου και τώρα ζει στο Χονγκ Κονγκ, ο απόδημος ελληνισμός παρουσιάζει τα ίδια κοσμοπολίτικα χαρακτηριστικά που σημάδευαν τους Αλεξανδρινούς.
Στην εδώ ασιατική αποικία, τα παιδιά των μεταναστών από Αμερική, Αγγλία, Καναδά, Γερμανία και Αυστραλία δεν αισθάνονται καθόλου μειονεξία, μια και είναι αυτά που καθοδηγούν την οικονομία, τον πολιτισμό και τα πολιτικά της περιοχής. Από θέσεις τραπεζικών, καθηγητών, ερευνητών, δημοσιογράφων, κουλτούρας, μόδας και κρατικών υπηρεσιών της Αυστραλίας οδηγούν την Ασία.
Ας μην ξεχάσουμε ότι δεν μιλάνε μόνο δύο και τρεις ευρωπαϊκές γλώσσες, άλλα και δυο τρεις ασιατικές. Δεν αισθάνονται μόνο Ελληνες, αλλά κάτι παραπάνω, μια και η ελληνικότητα τους δεν είναι ιδεολογική και επαρχιώτικη. Σημεία αναφοράς, όπως πάντα, το κοινωνικό ήθος, η γλώσσα, η κουλτούρα και η θρησκεία.
Με μεγάλη ανυπομονησία περιμένουμε το βιβλίο του συγγραφέα. Στο επόμενο, που εύχομαι να είναι για τους αποδήμους, θα του συνιστούσα να μάθει από κοντά τους νέο-Αλεξανδρινούς.
Θωμας Σ. Κικης - Χονγκ Κονγκ
Comments