|
International Herald Tribune Η αυλαία της εσωκομματικής διαμάχης για το προεδρικό χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ πέφτει τελικά και μάλιστα υπό τη σκιά ενός ακόμη ψευδο-σκανδάλου. Αυτή τη φορά, πρωταγωνίστρια ήταν η Χίλαρι Κλίντον. Για όσους δεν παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τις αμερικανικές εκλογές, υπενθυμίζω ότι η πρώην Πρώτη Κυρία προσπάθησε να δικαιολογήσει την εμμονή της να μην εγκαταλείψει την κούρσα, παρά το γεγονός ότι δεν έχει πλέον ελπίδες να επικρατήσει του Μπαράκ Ομπάμα. Η δήλωσή της πως πολλές αναμετρήσεις έχουν πάρει απροσδόκητη τροπή τον Ιούνιο, με πιο χαρακτηριστική εκείνη του 1968, όταν δολοφονήθηκε ο Ρόμπερτ Κένεντι, προκάλεσε σάλο. Αναμφισβήτητα, το παράδειγμα που χρησιμοποίησε ήταν ατυχές. Εντούτοις, είναι παράλογο να υποστηρίξει κανείς ότι η Κλίντον αναφερόταν σε κάτι που πιθανώς να συμβεί και στον Ομπάμα. Εξίσου παράλογες ήταν και οι αντιδράσεις στη δήλωσή της ότι το όραμα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δεν θα είχε υλοποιηθεί αν δεν υπήρχε ο πρόεδρος Λίντον Τζόνσον. Τότε την είχαν κατηγορήσει για ρατσισμό εναντίον του Κινγκ, ενώ τώρα την κατηγορούν ότι απείλησε εμμέσως τον Ομπάμα. Εν πάση περιπτώσει, όλα αυτά δεν έχουν σημασία όσον αφορά την έκβαση της μάχης για το χρίσμα. Ο Αφροαμερικανός γερουσιαστής του Ιλινόι το έχει ήδη εξασφαλίσει. Ωστόσο, αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα: Πολλοί από τους φανατικούς υποστηρικτές της Κλίντον θεωρούν ότι ο αντίπαλός της έτυχε σκανδαλωδώς ευνοϊκής μεταχείρισης από τα ΜΜΕ και εμφανίζονται ιδιαίτερα επιφυλακτικοί απέναντί του. Αν ο Ομπάμα δεν καταφέρει να κατευνάσει τις αντιδράσεις τους, ιδιαίτερα των λευκών ψηφοφόρων της εργατικής τάξης, τότε θα χάσει τις προεδρικές εκλογές. Δυστυχώς για τον Ομπάμα, οι εκλογές δεν κρίνονται από τα προγράμματα των υποψηφίων. Σε αυτήν την περίπτωση δεν θα είχε κανένα πρόβλημα απέναντι στον Τζον Μακέιν. Αν εξαιρέσει κανείς το ασαφές πλάνο του για την υγειονομική περίθαλψη, σε όλους τους άλλους τομείς ο Ομπάμα υπόσχεται μέτρα ιδιαίτερα επωφελή για τους εργάτες και τους χαμηλόμισθους, σε αντίθεση με τον αντίπαλό του, ο οποίος διέψευσε τις προσδοκίες όσων πίστευαν ότι είναι ένας μη συμβατικός υποψήφιος. Τον τελευταίο καιρό, ο Μακέιν αυτοπαρουσιάζεται ως ένας τυπικός συντηρητικός πολιτικός ο οποίος υπόσχεται φοροαπαλλαγές για τους πλουσίους και τις εταιρείες και υπονόμευση του κοινωνικού κράτους. Οι πρώτες δημοσκοπήσεις που διεξήχθησαν όμως σε πολιτείες όπως η Φλόριντα και το Οχάιο, καταδεικνύουν ότι το φαίνεσθαι και οι εντυπώσεις είναι εξίσου καθοριστικά με το πρόγραμμα. Τι πρέπει λοιπόν να πράξει ο Ομπάμα ώστε να αναστρέψει το εις βάρος του κλίμα και να κερδίσει τους απογοητευμένους οπαδούς της Κλίντον; Πρώτα απ’ όλα οφείλει να πάψει να δαιμονοποιεί την κάθε της δήλωση και να την παρουσιάζει ως μια υποψήφιο που υποστηρίζεται αποκλειστικά από χωριάτες των υποβαθμισμένων πολιτειών. Η Κλίντον, από την άλλη πλευρά, πρέπει να χαμηλώσει τους τόνους της αντιπαράθεσης, ιδιαίτερα τώρα που όλα έχουν κριθεί. Η βασική ευθύνη της διασφάλισης της ενότητας, πάντως, επαφίεται στον Ομπάμα, ο οποίος συστήθηκε από την αρχή ως ένας υποψήφιος υπεράνω μικροπολιτικών μεθοδεύσεων. Μία καλή αρχή θα ήταν να επιτρέψει την καταμέτρηση των ψήφων της ακυρωθείσης αναμέτρησης στη Φλόριντα, στην οποία η Κλίντον είχε επικρατήσει. Το τελικό αποτέλεσμα δεν πρόκειται βεβαίως να αλλάξει. Η Κλίντον ενδέχεται να ισχυριστεί όμως ότι έχασε μεν από τον Ομπάμα στους εκλέκτορες, αλλά επικράτησε στη λαϊκή ψήφο, αφού η μικρή διαφορά που τους χωρίζει εξανεμίζεται αν προσμετρηθεί και η Φλόριντα. Αξίζει εντούτοις να αναρωτηθεί κάποιος αν αξίζει να χάσει τις εκλογές ο Ομπάμα επειδή αρνήθηκε να επιτρέψει στην Κλίντον να γκρινιάξει ελαφρώς για την «άδικη» υποτίθεται ήττα της. Αν ήμουν στη θέση του, θα έκανα τουλάχιστον την πρόταση να ληφθούν υπόψη και οι εκλέκτορες της Φλόριντα, αν ήταν να κερδίσω με αυτόν τον τρόπο την πολιτεία στις προεδρικές εκλογές. Επιπλέον, μία ακόμη καλή κίνηση θα ήταν να προσφέρει ο Ομπάμα στην Κλίντον την υποψηφιότητα για την αντιπροεδρία. Ισως έτσι να κλείσουν κάποιες από τις πληγές που άνοιξε η σφοδρή εσωκομματική διαμάχη. |
Comments