| Αλλαγή και «κεκτημένο» Tου Aντωνη Kαρκαγιαννη Είναι ν’ απορεί κανείς πώς η αντιπολίτευση δεν αντιλαμβάνεται ούτε από ένστικτο αυτοσυντήρησης δεν διαισθάνεται ούτε καν υποπτεύεται ότι στο θέμα των πανεπιστημίων η κυβέρνηση έχει με το μέρος της τον λαό και φυσικά τους ψηφοφόρους. Το πετυχαίνει με τρόπο απλό και χωρίς ιδιαίτερο κόπο: στη σημερινή εικόνα των πανεπιστημίων προβάλλει και αντιπαραβάλλει μιαν άλλη πολιτική, θα έλεγα οποιαδήποτε και συχνά πρόχειρα και αόριστα. Αυτό αρκεί για να σκεφθούν πολλοί (πάρα πολλοί) ότι επιτέλους ας κάνει κάποιος κάτι για να λειτουργήσουν τα πανεπιστήμια. Γιατί σήμερα δεν λειτουργούν... Το φαινόμενο παρατηρείται κάθε χρόνο τέτοια εποχή, οπότε διαγράφεται ο κίνδυνος να χαθεί η εξεταστική περίοδος από απεργίες και καταλήψεις: η κυβέρνηση οξύνει την αντιπαράθεση, η αντιπολίτευση πέφτει στην παγίδα και, φυσικά, εκείνη που κερδίζει στις δημοσκοπήσεις είναι η κυβέρνηση. Είναι πολύ φυσικό να συμβαίνει έτσι. Οταν η αντιπολίτευση αντιτίθεται στην καθολική ψηφοφορία των φοιτητών για την εκλογή πρυτανικών αρχών και όταν καλύπτει πολιτικά βίαιες εφόδους για την αρπαγή της κάλπης και τη ματαίωση της εκλογικής διαδικασίας, προσβάλλει το πιο σταθερό σύμβολο της δημοκρατίας και του πλουραλισμού. Στον ενάμιση αιώνα που οι λαοί αγωνίζονται για την καθολική ψηφορία δεν μπορώ να βρω άλλο παράδειγμα βίαιης αντιπαράθεσης... από «προοδευτικές» δυνάμεις. Οτιδήποτε και αν είναι αυτή η καθολική ψηφοφορία των φοιτητών, είναι τουλάχιστον διαδικασία πιο ελεύθερη και πιο δημοκρατική από την ανάδειξη πρυτανικών αρχών μέσω κομματικών εγκαθέτων. Είναι, λοιπόν, πολύ φυσικό όλοι εκείνοι που σκέφτονται τη δημοκρατία, έστω τυπικά και με τα σταθερά της σύμβολα, να τάσσονται στο πλευρό της κυβέρνησης που εισηγήθηκε και υπερασπίζεται αυτό το μέτρο. Και για να μιλήσουμε επί της ουσίας: Είναι πράξη ελευθερίας και δημοκρατίας να απαλλαγούν τα πανεπιστήμια από την καταδυνάστευση και τη διαπλοκή των κομματικών εγκαθέτων. Το γράφαμε και τις προάλλες: Αμφιβάλλω αν η κυβέρνηση έχει στο μυαλό της κάτι σχετικά με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Αν έχει κάποιο στοιχειώδες σχέδιο. Γιατί αν είχε στο μυαλό της κάποια σοβαρή πρόταση δεν θα την αντιπαρέθετε προς τα δημόσια πανεπιστήμια ως απειλή και... «σοκ». Αρκεί όμως να παρουσιάσει ως εναλλακτική λύση τα ιδιωτικά πανεπιστήμια για να αναπτερώσει ελπίδες σε ανθρώπους οριστικά απελπισμένους από την κατάσταση που επικρατεί στα δημόσια. Κανένας δημοκρατικός πολίτης, οποιασδήποτε απόχρωσης, δεν μπορεί να ανεχθεί ότι το λεγόμενο «πανεπιστημιακό άσυλο» θεσπίσθηκε για να προστατεύει πράξεις βίας και αυθαιρεσίας ή πράξεις ποινικά κολάσιμες. Ομως η αντιπολίτευση έχει τόσο αλλοτριωθεί στην προσήλωσή της στο «κεκτημένο», ώστε να το υπερασπίζεται και όταν είναι εντελώς παρωχημένο είτε όταν έχει αλλοιωθεί εντελώς το περιεχόμενό του και έχει μετατραπεί στο εντελώς αντίθετο. Κατάπληκτοι και άναυδοι παρακολουθήσαμε όλοι μας υπό την προστασία του «ασύλου» να καίγονται πανεπιστημιακά κτίρια, να καταστρέφονται εργαστήρια, να λεηλατείται πανεπιστημιακή περιουσία, να συλλαμβάνονται όμηροι καθηγητές και σπουδαστές. Αν θέλετε να τα δεχθούμε όλα αυτά σαν «επαναστατικές» πράξεις, κάνετε λάθος και ματαιοπονείτε. Γενικότερα, όχι μόνο στα πανεπιστήμια, αλλά σε όλους τους τομείς, η αντιπολίτευση έχασε τον δυναμισμό της αλλαγής και περιορίσθηκε στην ακινησία και το τέλμα του «κεκτημένου». Ακόμα και με δειλές μεταρρυθμίσεις, άνετα η κυβέρνηση κερδίζει την πολιτική ηγεμονία. | 
Comments