Η νέα, μεγάλη τουριστική αγορά του Βορρά
Του Σταυρου Τζιμα
Eνα από τα βασικά χαρακτηριστικά της φετινής τουριστικής σεζόν ήταν η από Βορρά πλημμυρίδα παραθεριστών που κατέκλυσε τις παραλίες της Βόρειας Ελλάδας, αλλά και αυτές της Ηπείρου και πολλών νησιών μας.
Με μέτριους υπολογισμούς ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο οι τουρίστες από τις χώρες της νοτιοανατολικής Ευρώπης που έκαναν διακοπές στα παράλιά μας, καταγράφοντας αύξηση της τάξης του 20% σε σχέση με πέρυσι, όταν η κίνηση απο τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης ήταν σαφώς χαμηλότερη, αν όχι στάσιμη.
Ποιο είναι το μήνυμα; Μια τεράστια αγορά, που εκτείνεται από τη Σερβία έως τη Σιβηρία και τον Καύκασο, έχει ανοίξει διάπλατες τις πόρτες της στη μεγάλη βιομηχανία μας, τον τουρισμό.
Στις χώρες της νοτιοανατολικής Ευρώπης, όπου οι οικονομίες αναπτύσσονται ταχύτατα και το βιοτικό επίπεδο ανεβαίνει με γοργούς ρυθμούς, είναι πολλοί οι άνθρωποι που έχουν την «πολυτέλεια» να κάνουν διακοπές στο εξωτερικό και στο μέλλον θα είναι ακόμα περισσότεροι.
Ο τουρισμός μας «χτύπησε φλέβα» στα βορειοανατολικά σύνορά του και πρέπει να την εκμεταλλευτεί στο έπακρο. Προς τούτο δεν αρκεί η προβολή του υψηλής στάθμης τουριστικού μας προϊόντος. Χρειάζεται και η διευκόλυνση των υποψήφιων πελατών, που όμως εξακολουθεί να γίνεται μέ όρους της δεκαετίας του ’80.
Για να πάρει, π.χ., βίζα ένας Ρώσος από τη Σιβηρία που θέλει να κάνει διακοπές στην Ελλάδα πρέπει να ταξιδέψει πέντε ώρες με το αεροπλάνο ώς τη Μόσχα και να περιμένει δυο και τρεις μέρες στην ουρά του εκεί προξενείου μας που έχει δυο υπαλλήλους για να εξυπηρετήσουν χιλιάδες ενδιαφερομένους.
Το αίτημα του τουριστικού κλάδου για άνοιγμα δυο προξενείων, ένα στην κεντρική και ένα στη νότια Ρωσία, προσκρούει στην έλλειψη χρημάτων, όταν συντηρούνται προξενεία σε απίθανες πόλεις, π.χ. Ρότερνταμ, ή για «εθνικούς λόγους», όπως το Μοναστήρι.
Αλλα και οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι με τον τουρισμό πρέπει να ανθεωρήσουν κάποιες απόψεις τους. Οι εποχές που σνόμπαραν τους «λιγούρηδες» Βούλγαρους, Ρουμάνους, Αλβανούς ή τους «Ρώσους μαφιόζους» και νόμιζαν ότι αν τους βάλουν στο αραχνιασμένο ενοικιαζόμενο θα τους κλέψουν τα σκουριασαμένα κουταλοπίρουνα ανήκουν στο παρελθόν.
Συμπεριφορές όπως π.χ. αυτή που παρατηρείται σε μεγάλα τουριστικά συγκροτήματα, όπου ακόμη και τα πέριξ αυτών ταβερνάκια υποχρεούνται να σερβίρουν φαγητά που καθορίζει αποκλειστικά κάποιο «γραφείο εφοδιασμού», στη λογική «Ρώσοι είναι, τρώνε ό,τι να ’ναι», όχι μόνο δεν θα φέρουν και άλλους τουρίστες αλλά θα διώξουν και αυτούς που μας προτίμησαν. Εναλλακτικές λύσεις έχουν πολλές, και μάλιστα όχι μακριά από τα παράλιά μας.
kathimerini.
Eνα από τα βασικά χαρακτηριστικά της φετινής τουριστικής σεζόν ήταν η από Βορρά πλημμυρίδα παραθεριστών που κατέκλυσε τις παραλίες της Βόρειας Ελλάδας, αλλά και αυτές της Ηπείρου και πολλών νησιών μας.
Με μέτριους υπολογισμούς ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο οι τουρίστες από τις χώρες της νοτιοανατολικής Ευρώπης που έκαναν διακοπές στα παράλιά μας, καταγράφοντας αύξηση της τάξης του 20% σε σχέση με πέρυσι, όταν η κίνηση απο τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης ήταν σαφώς χαμηλότερη, αν όχι στάσιμη.
Ποιο είναι το μήνυμα; Μια τεράστια αγορά, που εκτείνεται από τη Σερβία έως τη Σιβηρία και τον Καύκασο, έχει ανοίξει διάπλατες τις πόρτες της στη μεγάλη βιομηχανία μας, τον τουρισμό.
Στις χώρες της νοτιοανατολικής Ευρώπης, όπου οι οικονομίες αναπτύσσονται ταχύτατα και το βιοτικό επίπεδο ανεβαίνει με γοργούς ρυθμούς, είναι πολλοί οι άνθρωποι που έχουν την «πολυτέλεια» να κάνουν διακοπές στο εξωτερικό και στο μέλλον θα είναι ακόμα περισσότεροι.
Ο τουρισμός μας «χτύπησε φλέβα» στα βορειοανατολικά σύνορά του και πρέπει να την εκμεταλλευτεί στο έπακρο. Προς τούτο δεν αρκεί η προβολή του υψηλής στάθμης τουριστικού μας προϊόντος. Χρειάζεται και η διευκόλυνση των υποψήφιων πελατών, που όμως εξακολουθεί να γίνεται μέ όρους της δεκαετίας του ’80.
Για να πάρει, π.χ., βίζα ένας Ρώσος από τη Σιβηρία που θέλει να κάνει διακοπές στην Ελλάδα πρέπει να ταξιδέψει πέντε ώρες με το αεροπλάνο ώς τη Μόσχα και να περιμένει δυο και τρεις μέρες στην ουρά του εκεί προξενείου μας που έχει δυο υπαλλήλους για να εξυπηρετήσουν χιλιάδες ενδιαφερομένους.
Το αίτημα του τουριστικού κλάδου για άνοιγμα δυο προξενείων, ένα στην κεντρική και ένα στη νότια Ρωσία, προσκρούει στην έλλειψη χρημάτων, όταν συντηρούνται προξενεία σε απίθανες πόλεις, π.χ. Ρότερνταμ, ή για «εθνικούς λόγους», όπως το Μοναστήρι.
Αλλα και οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι με τον τουρισμό πρέπει να ανθεωρήσουν κάποιες απόψεις τους. Οι εποχές που σνόμπαραν τους «λιγούρηδες» Βούλγαρους, Ρουμάνους, Αλβανούς ή τους «Ρώσους μαφιόζους» και νόμιζαν ότι αν τους βάλουν στο αραχνιασμένο ενοικιαζόμενο θα τους κλέψουν τα σκουριασαμένα κουταλοπίρουνα ανήκουν στο παρελθόν.
Συμπεριφορές όπως π.χ. αυτή που παρατηρείται σε μεγάλα τουριστικά συγκροτήματα, όπου ακόμη και τα πέριξ αυτών ταβερνάκια υποχρεούνται να σερβίρουν φαγητά που καθορίζει αποκλειστικά κάποιο «γραφείο εφοδιασμού», στη λογική «Ρώσοι είναι, τρώνε ό,τι να ’ναι», όχι μόνο δεν θα φέρουν και άλλους τουρίστες αλλά θα διώξουν και αυτούς που μας προτίμησαν. Εναλλακτικές λύσεις έχουν πολλές, και μάλιστα όχι μακριά από τα παράλιά μας.
kathimerini.
Comments