ο Ομπάμα του παρελθόντος /καθημερινή
Ο Ομπάμα του παρελθόντος
Tου Νικου Κωνστανταρα
Διαβάζοντας την ομιλία του Μπαράκ Ομπάμα με την οποία αποδέχτηκε το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος για να διεκδικήσει την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών, ζήλεψα τη διαδικασία με την οποία οι Αμερικανοί επιλέγουν την ηγεσία τους. Οι υποψήφιοι αναγκάζονται να επισκεφθούν κάθε γωνιά της χώρας και να ασχοληθούν με τα προβλήματα των πολιτών, ώστε να διαμορφώσουν την πολιτική με την οποία θα διεκδικήσουν την ψήφο τους. Και στην Ευρώπη γίνεται αυτό, αλλά σε κάθε χώρα χωριστά: δεν μπορούμε όλοι μαζί να ψηφίσουμε για τον πρόεδρο ο οποίος, με την ομάδα του, θα διοικήσει την Ευρωπαϊκή Ενωση, την εν δυνάμει άλλη υπερδύναμη του πλανήτη.
Η ομιλία του Ομπάμα, η οποία προκάλεσε ρίγη συγκίνησης στους σύνεδρους και εκλέκτορες στο Ντένβερ, την Πέμπτη, περιελάμβανε το απάνθισμα της εμπειρίας που ο υποψήφιος απέκτησε κατά τη μακρά πορεία προς το χρίσμα. Οι συχνές αναφορές στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες, οι εργαζόμενοι, οι χαμηλόμισθοι, οι ασθενείς, οι τραυματίες πολέμου και οι συνταξιούχοι ήταν στην καρδιά της ομιλίας του. Ο Ομπάμα βασίστηκε πάνω στη δική του σχεδόν μυθιστορηματική ζωή όπου, παρότι παιδί μιας εργαζόμενης, χωρισμένης μητέρας, κατάφερε να σπουδάσει, να προοδεύσει, να εκλεγεί γερουσιαστής και να φθάσει να διεκδικεί την προεδρία της χώρας. Θέλησε να δείξει ότι είναι ένας απλός Αμερικανός, σαν αυτούς στους οποίους αναφέρθηκε, και όχι το χαϊδεμένο και άπειρο παιδί της ελίτ, όπως οι αντίπαλοί του τον παρουσιάζουν. Ο Ομπάμα «ψήθηκε» μέσα στην εκλογική εκστρατεία, γνώρισε τους ψηφοφόρους και απέκτησε την εμπειρία που του έλειπε όταν άρχισε η σκληρή αναμέτρηση με τους άλλους Δημοκρατικούς υποψήφιους. Η διαδικασία διαμόρφωσε τον υποψήφιο. Οπως σημείωσε ο Ομπάμα: «Η αλλαγή δεν έρχεται από την Ουάσιγκτον. Η αλλαγή έρχεται επειδή ο αμερικανικός λαός την απαιτεί – επειδή ξεσηκώνεται και απαιτεί νέες ιδέες και νέα ηγεσία, νέες πολιτικές για μια νέα εποχή».
Ως Ευρωπαίος ζήλεψα όταν ο Ομπάμα μίλησε για τη δύναμη της Αμερικής. «Η χώρα μας είναι η πιο πλούσια, αλλά δεν είναι αυτό που μας κάνει πλούσιους. Εχουμε τις ισχυρότερες ένοπλες δυνάμεις, αλλά δεν είναι αυτό που μας κάνει ισχυρούς. Ολος ο κόσμος ζηλεύει τα πανεπιστήμια και τον πολιτισμό μας, αλλά δεν είναι αυτό που έλκει τους μετανάστες», είπε. «Αυτό που μας ωθεί προς τα μπρος και όταν το μονοπάτι είναι δυσδιάκριτο είναι το αμερικανικό πνεύμα, η αμερικανική υπόσχεση η οποία μας συνδέει παρ’ όλες τις διαφορές μας, που μας κάνει να επιδιώκουμε όχι αυτό που φαίνεται, αλλά αυτό που δεν φαίνεται, ένα καλύτερο μέλλον».
Αυτή η πίστη των Αμερικανών λειτουργεί σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία, ενώ η αγωνία των Ευρωπαίων δεν είναι τόσο για ένα καλύτερο μέλλον όσο για να συντηρήσουν τα καλά που ήδη έχουν αποκτήσει. Αυτά σκεφτόμουν, έως το κλείσιμο της ομιλίας, όπου ο Ομπάμα συμπύκνωσε τους στόχους της εκστρατείας του. «Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω», είπε. «Εχουμε πολύ δουλειά μπροστά μας. Εχουμε τόσα παιδιά να μορφώσουμε, τόσους απόστρατους να φροντίσουμε. Πρέπει να φτιάξουμε την οικονομία μας, να ξαναχτίσουμε τις πόλεις μας, να σώσουμε τις φάρμες μας. Πρέπει να προστατεύσουμε τόσες οικογένειες και να επουλώσουμε πληγές σε τόσες ζωές. Αμερική, δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω... Αυτή τη στιγμή, σε αυτές τις εκλογές, πρέπει να δεσμευθούμε για την πορεία προς το μέλλον». Το μέλλον, δηλαδή, απαιτεί τη βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος, την εξασφάλιση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλους, την προστασία του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης κ.λπ.
Στην πιο σημαντική στιγμή της καριέρας του, την ώρα που αποκάλυπτε το όραμά του για το μέλλον, ο Ομπάμα, ο υποψήφιος της «αλλαγής», μιλούσε αποκλειστικά για το παρελθόν. Το καλύτερο μέλλον, δηλαδή, σημαίνει επιστροφή σε παλιές αξίες και σε μια χαμένη αίσθηση ασφαλείας. Αυτό το μέλλον, όμως, είναι το παρόν της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αλλά δεν φαίνεται να το έχουμε συνειδητοποιήσει: αντί να ενώνουμε τις δυνάμεις μας για να το προστατέψουμε και να το αναπτύξουμε, η κάθε χώρα βυθίζεται στα δικά της προβλήματα και αφήνουμε το όραμα μιας ισχυρής Ευρώπης να χάνεται. Και χρειαζόμαστε έναν ριζοσπάστη Αμερικανό να μας πει τι έχουμε...
Tου Νικου Κωνστανταρα
Διαβάζοντας την ομιλία του Μπαράκ Ομπάμα με την οποία αποδέχτηκε το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος για να διεκδικήσει την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών, ζήλεψα τη διαδικασία με την οποία οι Αμερικανοί επιλέγουν την ηγεσία τους. Οι υποψήφιοι αναγκάζονται να επισκεφθούν κάθε γωνιά της χώρας και να ασχοληθούν με τα προβλήματα των πολιτών, ώστε να διαμορφώσουν την πολιτική με την οποία θα διεκδικήσουν την ψήφο τους. Και στην Ευρώπη γίνεται αυτό, αλλά σε κάθε χώρα χωριστά: δεν μπορούμε όλοι μαζί να ψηφίσουμε για τον πρόεδρο ο οποίος, με την ομάδα του, θα διοικήσει την Ευρωπαϊκή Ενωση, την εν δυνάμει άλλη υπερδύναμη του πλανήτη.
Η ομιλία του Ομπάμα, η οποία προκάλεσε ρίγη συγκίνησης στους σύνεδρους και εκλέκτορες στο Ντένβερ, την Πέμπτη, περιελάμβανε το απάνθισμα της εμπειρίας που ο υποψήφιος απέκτησε κατά τη μακρά πορεία προς το χρίσμα. Οι συχνές αναφορές στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες, οι εργαζόμενοι, οι χαμηλόμισθοι, οι ασθενείς, οι τραυματίες πολέμου και οι συνταξιούχοι ήταν στην καρδιά της ομιλίας του. Ο Ομπάμα βασίστηκε πάνω στη δική του σχεδόν μυθιστορηματική ζωή όπου, παρότι παιδί μιας εργαζόμενης, χωρισμένης μητέρας, κατάφερε να σπουδάσει, να προοδεύσει, να εκλεγεί γερουσιαστής και να φθάσει να διεκδικεί την προεδρία της χώρας. Θέλησε να δείξει ότι είναι ένας απλός Αμερικανός, σαν αυτούς στους οποίους αναφέρθηκε, και όχι το χαϊδεμένο και άπειρο παιδί της ελίτ, όπως οι αντίπαλοί του τον παρουσιάζουν. Ο Ομπάμα «ψήθηκε» μέσα στην εκλογική εκστρατεία, γνώρισε τους ψηφοφόρους και απέκτησε την εμπειρία που του έλειπε όταν άρχισε η σκληρή αναμέτρηση με τους άλλους Δημοκρατικούς υποψήφιους. Η διαδικασία διαμόρφωσε τον υποψήφιο. Οπως σημείωσε ο Ομπάμα: «Η αλλαγή δεν έρχεται από την Ουάσιγκτον. Η αλλαγή έρχεται επειδή ο αμερικανικός λαός την απαιτεί – επειδή ξεσηκώνεται και απαιτεί νέες ιδέες και νέα ηγεσία, νέες πολιτικές για μια νέα εποχή».
Ως Ευρωπαίος ζήλεψα όταν ο Ομπάμα μίλησε για τη δύναμη της Αμερικής. «Η χώρα μας είναι η πιο πλούσια, αλλά δεν είναι αυτό που μας κάνει πλούσιους. Εχουμε τις ισχυρότερες ένοπλες δυνάμεις, αλλά δεν είναι αυτό που μας κάνει ισχυρούς. Ολος ο κόσμος ζηλεύει τα πανεπιστήμια και τον πολιτισμό μας, αλλά δεν είναι αυτό που έλκει τους μετανάστες», είπε. «Αυτό που μας ωθεί προς τα μπρος και όταν το μονοπάτι είναι δυσδιάκριτο είναι το αμερικανικό πνεύμα, η αμερικανική υπόσχεση η οποία μας συνδέει παρ’ όλες τις διαφορές μας, που μας κάνει να επιδιώκουμε όχι αυτό που φαίνεται, αλλά αυτό που δεν φαίνεται, ένα καλύτερο μέλλον».
Αυτή η πίστη των Αμερικανών λειτουργεί σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία, ενώ η αγωνία των Ευρωπαίων δεν είναι τόσο για ένα καλύτερο μέλλον όσο για να συντηρήσουν τα καλά που ήδη έχουν αποκτήσει. Αυτά σκεφτόμουν, έως το κλείσιμο της ομιλίας, όπου ο Ομπάμα συμπύκνωσε τους στόχους της εκστρατείας του. «Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω», είπε. «Εχουμε πολύ δουλειά μπροστά μας. Εχουμε τόσα παιδιά να μορφώσουμε, τόσους απόστρατους να φροντίσουμε. Πρέπει να φτιάξουμε την οικονομία μας, να ξαναχτίσουμε τις πόλεις μας, να σώσουμε τις φάρμες μας. Πρέπει να προστατεύσουμε τόσες οικογένειες και να επουλώσουμε πληγές σε τόσες ζωές. Αμερική, δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω... Αυτή τη στιγμή, σε αυτές τις εκλογές, πρέπει να δεσμευθούμε για την πορεία προς το μέλλον». Το μέλλον, δηλαδή, απαιτεί τη βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος, την εξασφάλιση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλους, την προστασία του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης κ.λπ.
Στην πιο σημαντική στιγμή της καριέρας του, την ώρα που αποκάλυπτε το όραμά του για το μέλλον, ο Ομπάμα, ο υποψήφιος της «αλλαγής», μιλούσε αποκλειστικά για το παρελθόν. Το καλύτερο μέλλον, δηλαδή, σημαίνει επιστροφή σε παλιές αξίες και σε μια χαμένη αίσθηση ασφαλείας. Αυτό το μέλλον, όμως, είναι το παρόν της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αλλά δεν φαίνεται να το έχουμε συνειδητοποιήσει: αντί να ενώνουμε τις δυνάμεις μας για να το προστατέψουμε και να το αναπτύξουμε, η κάθε χώρα βυθίζεται στα δικά της προβλήματα και αφήνουμε το όραμα μιας ισχυρής Ευρώπης να χάνεται. Και χρειαζόμαστε έναν ριζοσπάστη Αμερικανό να μας πει τι έχουμε...
Comments