from kathimerini

Γραμματα Aναγνωστων

Δικαίως;

Κύριε Καρκαγιάννη

Στη στήλη σας με τον τίτλο «Κάθε Μέρα», στο οπισθόφυλλο της εφημερίδας «Η Καθημερινή», οι απόψεις σας για θέματα, επίκαιρα και κοινωνικά είναι πάντα ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες.

Στην έκδοση της εφημερίδας με ημερομηνία 5 Αυγούστου 2008, το άρθρο σας έχει τον τίτλο «Μισθοί δικαστών». Διαβάζοντάς το, εύκολα κάποιος αντιλαμβάνεται ότι δικαιολογείτε την αύξηση στον μισθό τους! Αναφέρεσθε και σε άλλους κλάδους, αλλά πολύ «εξωδίκως».

Με τα γραφόμενά μου θέλω να κάνω μερικούς παραλληλισμούς, με τους οποίους ίσως αποδειχθεί εάν ήταν απαραίτητη η «χρυσοφόρος» αυτή αύξηση 80% στους μισθούς των δικαστικών ή όχι.

Πολλοί είναι οι κλάδοι επιστημόνων οι οποίοι πρέπει να έχουν οικονομική μισθολογική ευχέρεια, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος του χρηματισμού, εάν αυτός ήταν η «κύρια αιτία» της αύξησης στους μισθούς των δικαστικών.

Ολων των εργαζομένων η δουλειά είναι υπεύθυνη. Αναφέρω πολύ απλά τον τροχονόμο, ο οποίος ρυθμίζει σε ένα σταυροδρόμι την κίνηση των οχημάτων, μέχρι το μέγιστο της υπευθυνότητας, την ιατρική επιστήμη.

Κοινωνική αξιοπρέπεια, πρέπει να έχει κάθε πτυχιούχος δημόσιας υπάλληλος. Θα σταθώ ιδιαίτερα στον ακαδημαϊκό δάσκαλο, ο οποίος χρειάζεται να είναι απαραιτήτως κάτοχος διδακτορικού διπλώματος και να έχει πλήθος επιστημονικών εργασιών για να διεκδικήσει μια βαθμίδα διδακτικού προσωπικού στην ανώτατη εκπαίδευση! Τίτλος καθόλου απαραίτητος για την εισαγωγή στο Δικαστικό Σώμα των πτυχιούχων της Νομικής. Μετά την εκλογή τους με βάση το πνευματικό τους έργο, στους ακαδημαϊκούς δασκάλους, η μελέτη, η συγγραφή εργασιών, η συμμετοχή σε πανελλήνια ή σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια είναι συνεχείς. Και τούτο είναι απαραίτητο για να εξελιχθούν! Οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι δεν προάγονται, όπως συμβαίνει με τους δικαστικούς λειτουργούς, ούτε κατ' εκλογήν ούτε κατά αρχαιότητα.

Ακόμη, η δουλειά ενός γιατρού δεν έχει καλοκαιρινές διακοπές. Τα νοσοκομεία δεν κλείνουν τα καλοκαίρια. Δικαιούνται μόνο τη νόμιμη άδειά τους. Δεν έχουμε εδώ έναρξη το φθινόπωρο του «Ιατρικού έτους», όπως έχουμε μετά το καλοκαίρι έναρξη «Δικαστικού έτους». Μια ζωή, αλήθεια, ξέραμε μόνο για την έναρξη του σχολικού έτους για τα σχολεία μόνο.

Πολλοί θα υποστηρίξουν ότι οι γιατροί παίρνουν χρήματα από τις εφημερίες. Η αλήθεια είναι εβδομήντα (70) ευρώ για είκοσι τέσσερις (24) ώρες συνεχούς υπερέντασης. Σε ελάχιστα τετραγωνικά χώρο, θα εξετασθούν μέχρι και περισσότερα από εξήντα (60) άτομα (από τον ίδιο γιατρό). Εάν η εφημερία είναι νυχτερινή, στα εξωτερικά ιατρεία το πρωί θα συνεχίσουν το ωράριο της ημέρας. Δεν έχουν ρεπό, όπως οι νοσηλευτές. Δηλαδή, φεύγουν το πρωί και γυρίζουν το απόγευμα ή το βράδυ της άλλης ημέρας σπίτι τους, για εβδομήντα (70) ευρώ!

Η μέγιστη διαφορά του γιατρού με τον δικαστικό είναι σημαντική ως προς το εξής: ο γιατρός πρέπει να αποφανθεί άμεσα και σωστά για κάθε περίπτωση ασθενούς. Ο δικαστικός θα αποφανθεί έπειτα από αρκετό χρόνο. Δεν τον «κυνηγάει» η επί τόπου εξέταση του ασθενούς ή ενός τραυματία. Θα μελετήσει το νόμο και τις εισηγήσεις των δικηγόρων, οι οποίες τον βοηθούν να αποφανθεί σε μία υπόθεση και μετά θα βγάλει την απόφαση. Σε περιπτώσεις κακουργημάτων, η ψήφος των ενόρκων είναι η πιο σημαίνουσα!

Βουλα Τσαρα - Ζιωγανα / Θεσσαλονίκη

Χρηματοπιστωτική κρίση

Κύριε διευθυντά

Παρακολουθώ και εγώ με αγωνία -σαν απλός πολίτης που βρίσκω μπλεγμένη την οικογένειά μου στη δίνη του κακού- την εξέλιξη της χρηματοπιστωτικής κρίσης ιδιαίτερα τους 2 τελευταίους μήνες, που εντατικοποιήθηκε η γρήγορη εναλλαγή των εικόνων που φτάνουν στα μάτια μας από ΗΠΑ/Ευρώπη/Ασία κ.λπ. Το ίδιο προσπαθώ να κάνω και με τη δική μας οικονομία - με τεράστια δυσκολία διότι η ανάλυση βάσει αδιάσειστων αποδείξεων ή λογικών επιχειρημάτων, βασικά στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτη. Οι αναλύσεις και οι γενικές απόψεις στην κάλυψη των ελληνικών πεπραγμένων στον τηλεοπτικό και (ιδιαίτερα δυστυχώς - με ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις) στο ειδησειογραφικό Τύπο είναι πάντα... στο περίπου!!! Ενώ η βρετανική (γερμανική, αμερικανική κ.λπ. - αλλά και η αυστριακή, ιρλανδέζικη, πορτογαλική) κυβέρνηση βλέπουμε να επιβάλουν την κεφαλαιοποίηση της Α ή Β τράπεζας με το φ ή χ πόσο, στην Ελλάδα μας οι τράπεζες «δεν έχουν κανένα πρόβλημα» και «είμαστε τυχεροί» για τον α ή β γενικόλογο αίτιο.

Είμαι η μόνη που δεν μπορώ να καθησυχάσω;

Αφού είμαστε τόσο τυχεροί στην Ελλάδα όλη αυτή την περίοδο (ιδιαίτερα μετά το 2004 μέχρι σήμερα) πώς οι τράπεζες κατέληξαν στα τελευταία χρόνια να αλλάξουν την πολιτική των δανείων που εξέδιδαν «σεμνά και σιωπηλά» από το να είναι (i) βάσει του ΕΚΤ σε (ii) euribor /(iii) libor;

Δηλαδά από 2% στο «περίπου» 6-7% ή απλά στο διπλάσιο ή τριπλάσιο μηνιαίο κόστος στο οικογενειακό πορτοφόλι;

Πού ήταν οι ενημερωτικές συζητήσεις για όλες αυτές τις αλλαγές; Τι είδους διαφάνεια πραγματεύεται το «τυχερό» ελληνικό τραπεζικό σύστημα; Με τι ευχολόγιο διαμορφώνεται η καταναλωτική συνείδηση;

Τα γεγονότα αυτά οδήγησαν 12.000 νοικοκυριά (ή 35-40.000 άτομα - πολλά μικρά παιδιά ανάμεσά τους) να έχουν χάσει τα σπίτια τους. Προβλέπω ο αριθμός να πολλαπλασιαστεί στο εγγύς μέλλον μια και η χρηματοπιστωτική κατάσταση έχει χειροτερέψει μαζί με τον πληθωρισμό και το προφανέστατο έλλειμμα κυβερνητικού μακροοικονομικού οράματος. Η σίγουρη πια ύφεση θα κάνει τα πράγματα για τα ελληνικά νοικοκυριά προοδευτικά χειρότερα. Θέλω να προτείνω μια επιπλέον πρόταση -λύση για το συγκεκριμένο πρόβλημα- πέραν του νέου νομοθετικού δοκιμίου της κυβέρνησης για την προστασία των δανειολειπτών. Κι αυτό γιατί με ιδιαίτερη ανησυχία βλέπω το πώς αντιμετωπίζουν τα δικαστήρια την παλιά ή (δυστυχώς προβλέπω ότι θα δουν) και τη νέα διαμορφούμενη λύση.

Το Εγγυητικό Ταμείο των Τραπεζών (ΕΤΤ) να δημιουργήσει ένα τμήμα, το οποίο να κληθεί να διευκολύνει τους δανειολήπτες που είναι σε κίνδυνο να χάσουν το σπίτι τους έπειτα από τα πρώτα 5.000 ευρώ σε οφειλές. Ας το καλέσουμε «Καταφύγιο». Είναι προς το συμφέρον και των τραπεζών (και του όλου συστήματος) να εξερευνηθούν πολυάριθμοι τρόποι που οι οικογένειες να μπορέσουν (και με πιθανή αναχρηματοδότηση από την «τυχερή ελληνική προνομιούχα θέση»;) να μείνουν στα σπίτια τους. Ισως έτσι αναγκάσουμε και τις τράπεζες να φερθούν πιο υπεύθυνα στο μέλλον. Αλλωστε αυτό είναι και το βασικό σκηνικό της λύσης του Gordon Brown.

Μαρια Συνεφια - Williamson - Κοινωνιολόγος - Σύμβουλος Επαγγελματικού Προσανατολισμού / Αγία Παρασκευή

Η ελληνική οικονομική κρίση

Κύριε διευθυντά

Συνάντησα σήμερα το φίλο μου τον Αριστείδη, να βγαίνει από την Τράπεζά του. Μετά τις προκαταρκτικές ευγένειες, μου είπε:

«Ξέρεις σήκωσα τώρα όλα τα λεφτά μου από το Ταμιευτήριο για να μην τα χάσω με την οικονομική κρίση».

«Και τι σκέφτεσαι να τα κάνεις;», θέλησα να μάθω.

«Λέω να πάρω ένα οικοπεδάκι», μου απάντησε.

Θεώρησα τότε υποχρέωσή μου να τον συνετίσω.

«Φίλε μου», του είπα «πολλοί σαν κι εσένα σκέφτηκαν να αγοράσουν οικοπεδάκια, με αποτέλεσμα αυτά τώρα να πουλιούνται, ας πούμε, 30% ακριβότερα. Φαντάζομαι θα ξέρεις ότι για την αγορά αυτή θα ξοδέψεις πιθανόν άλλα 15% για φόρους, εισφορές, δικηγόρο, κ.λπ. Και το οικοπεδάκι αυτό τι σκοπεύεις να το κάνεις;» «Δεν το χρειάζομαι. Ούτε θα το κρατήσω. Θα το πουλήσω όταν θα περάσει η κρίση». «Οπότε», συνέχισα «όλοι θα θέλουν να πουλήσουν τα οικοπεδάκια τους, με αποτέλεσμα να πέσει η τιμή τους, έστω κατά 20%. Δηλαδή η συνολική ζημιά σου από την αγορά του οικοπέδου θα είναι 30+15+20=65%!».

Ο Αριστείδης τα έχασε, αλλά βρήκε αμέσως άλλη... οικονομική λύση: «Τότε», μου είπε θριαμβευτικά «δεν θα αγοράσω οικόπεδο, αλλά θα εφαρμόσω την παλιά καλή συνταγή, δηλαδή θα κρύψω τα λεφτά μου στο σεντούκι».

Τον απότρεψα όμως να εφαρμόσει και αυτή τη λύση, γιατί με τη σημερινή εξάπλωση της συνομοσπονδίας των ημεδαπών και αλλοδαπών κλεφτών και διαρρηκτών, κινδυνεύει να χάσει ολόκληρο το κομπόδεμά του.

«Και τι να κάνω τότε;», με ρώτησε απελπισμένος.

«Πολύ απλά να περιμένεις λίγο», τον συμβούλεψα και συνέχισα: «Και να μην πανικοβάλλεσαι. Ο πανικός είναι κακός σύμβουλος, ενώ οι βιαστικές αποφάσεις και οι σπασμωδικές ενέργειες δεν ωφέλησαν ποτέ. Εξάλλου αν όλοι σκεφτούν επιπόλαια και σηκώσουν τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες, τότε αυτές θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα ρευστότητας που θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις στα νοικοκυριά που έχουν πάρει δάνεια, αλλά πιθανόν να υπάρξει ακόμα και θέμα επιβίωσης μερικών μικρών τραπεζών! Βέβαια οι μεγάλες ημικρατικές τράπεζες έχοντας μεγάλη ακίνητη κ.λπ. περιουσία προφανώς δεν θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα επιβίωσης. Πάντως θα δημιουργηθεί, χωρίς λόγο, εθνική οικονομική κρίση με δυσμενείς επιπτώσεις σε όλους μας. Κάνε λοιπόν λίγη υπομονή. Η οικονομική κρίση είναι παγκόσμιο φαινόμενο που άρχισε από το εξωτερικό και φυσικά από εκεί θα τελειώσει. Κανένας δεν έχει συμφέρον να παραταθεί. Ηδη γίνονται ενέργειες για τον έλεγχό της και πιθανόν σύντομα θα υποχωρήσει». Αυτά του είπα και ο φίλος μου πείσθηκε και έφυγε αποφασισμένος να τα εφαρμόσει.

Τελικά πιστεύω πως υπάρχουν πολλοί που υπό την πίεση της... τρομολαγνείας θέλησαν να ενεργήσουν όπως ο φίλος μου. Εχουμε, όμως, υποχρέωση, όλοι εμείς που σκεφτόμαστε λογικά, να συμβουλέψουμε τους συγγενείς, φίλους και γνωστούς μας, ώστε να μην συνδαυλίσουν τη φωτιά που σιγοκαίει από την παγκόσμια οικονομική κρίση, και εξελιχθεί αυτή σε τρανή πυρκαγιά!

Νικος Δυοβουνιωτης - Πολιτικός Μηχανικός / Κηφισιά

Η κυριότητα στη λίμνη Βιστωνίδα

Αγαπητέ κ. Καρκαγιάννη

Διαβάζω στο άρθρο σας στην «Κ» ότι η λίμνη Βιστωνίδα είναι «δημόσιος, κοινόχρηστος και προστατευόμενος χώρος» και στο διπλανό άρθρο του καθηγητή Ι. Καρακώστα ότι «στο πλαίσιο των ισχυουσών διατάξεων περί κοινών σε όλους πραγμάτων και κοινόχρηστων αγαθών[...] η κυριότητα πάνω στα αγαθά του ζωτικού μας χώρου ανήκει εν αμφιβολία ανήκουν στο Δημόσιο». Ανοιξα τον Αστικό Κώδικα που στο άρθρο 967 δίνει τον ορισμό των κοινόχρηστων πραγμάτων τα οποία εν αμφιβολία στο Δημόσιο κατά το άρθρο 968. Σύμφωνα με τον ορισμού του 967 «πράγματα κ κοινής χρήσης είναι ιδίως τα νερά με ελεύθερη και αέναη ροή, οι δρόμοι, οι πλατείες, οι γιαλοί, τα λιμάνια και οι όρμοι, οι όχθες πλεύσιμων ποταμών, οι μεγάλες λίμνες και οι όχθες τους».

Το ζήτημα, λοιπόν, είναι κατά τη γνώμη μου πολύ απλό: είναι η λίμνη Βιστωνίδα «μεγάλη» με την έννοια της παραπάνω διάταξης ή όχι; Εάν η απάντηση είναι καταφατική, τότε η λίμνη και οι όχθες της είναι κοινόχρηστα πράγματα, και άρα εκτός συναλλαγής σύμφωνα με το άρθρο 966ΑΚ, με συνέπεια όλα τα πολυάριθμα συμβόλαια, που έγιναν αναφορικά με ιδιοκτησιακά δικαιώματα στα πράγματα αυτά, να έχουν την ίδια νομική ισχύ με συμβόλαια που θα αφορούσαν τη μεταβίβαση κυριότητας στην πλατεία Συντάγματος, δηλ. καμία. Στην περίπτωση αυτή δεν χρειάζεται καμία ανάκληση υπουργικών αποφάσεων κ.λπ., ούτε έχουν οποιανδήποτε αξία τα χρυσόβουλα και οι υπόλοιποι τίτλοι που αναφέρει ο καθηγητής Καραθανάσης, στο άρθρο του στη σελ. 6. Ολα αυτά θα είχαν σημασία μόνο αν κριθεί ότι η λίμνη είναι μικρή και άρα «εντός συναλλαγής».

Επίσης, εάν κριθεί ότι η λίμνη είναι μεγάλη και άρα «εκτός συναλλαγής», η «ανταλλαγή» άλλων ακινήτων του Δημοσίου είναι χωρίς αποτέλεσμα γιατί η αντιπαροχή που έδωσε η Μονή είναι πράγμα εκτός συναλλαγής, ούτε υπάρχει θέμα «καλόπιστων τρίτων» γιατί οι τρίτοι, από τον έλεγχο τίτλων που πρέπει να έκαναν θα είδαν ότι αντιπαροχή για την ανταλλαγή, που είναι ο τίτλος της Μονής, ήταν πράγμα εκτός συναλλαγής, δηλ. η «μεγάλη» λίμνη Βιστωνίδα.

Γ. Ι. Μωρατης - Δικηγόρος

Comments

Popular posts from this blog

επιλογές .....κεφαλονίτικα ανέκδοτα

Macmillan and Eisenhower in 1959 tv debate-bbc