| Tι γραφει ο ξενος Tυπος FINANCIAL TIMES Ο σούπερ Σαρκοζί… «Η ευρωπαϊκή διάσκεψη για τη χρηματοπιστωτική κρίση θα πρέπει να γίνει πριν από το τέλος του έτους. Η Ευρώπη θέλει αυτό, η Ευρώπη θέλει το άλλο…». Κάπως έτσι μιλούσε ο Νικολά Σαρκοζί, ο σημερινός πρόεδρος της Γαλλίας και προεδρεύων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, λίγο πριν αναχωρήσει για την Ουάσιγκτον στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας. Εκεί, λοιπόν, έπεισε τον πρόεδρο Μπους να συμφωνήσει στη σύγκληση διεθνούς διάσκεψης, η οποία θα αφορά την επανίδρυση του καπιταλιστικού συστήματος. Το ταξίδι στην Ουάσιγκτον ήταν σαν η γαλλική φαντασία να έγινε πραγματικότητα: Μια επιτυχημένη προσπάθεια να πειστεί ο Αμερικανός πρόεδρος να εμπλακεί σε μια παγκόσμια διακυβέρνηση σε σχέση με τον καπιταλισμό. Τώρα που τα οράματα των τραπεζών καταρρέουν, οι Ευρωπαίοι είαι σαν να απολαμβάνουν την παγκόσμια κρίση. Η ενεργητικότητα και η αυτοπεποίθηση του Νικολά Σαρκοζί προέρχεται από το γεγονός ότι η κρίση στην Ευρώπη έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Υστερα από μια περίοδο δυσλειτουργιών, οι Ευρωπαίοι ηγέτες προχώρησαν σε συνεργασία και εμφανίστηκαν προς τα έξω με κοινά σχέδια σωτηρίας του τραπεζικού συστήματος και αποκατάστασης της εμπιστοσύνης. Ομως, καλόν είναι οι Ευρωπαίοι να είναι συγκρατημένοι. DW-WORLD.DE Διαφωνίες υπάρχουν Μερική κρατικοποίηση επιχειρήσεων–κλειδιών προτείνει ο Σαρκοζί. Μπορεί Γαλλία και Γερμανία να συμφωνούν στο ζήτημα των φορολογικών παραδείσων, ωστόσο διαφωνίες υπάρχουν όσον αφορά την πρόσφατη πρόταση του Γάλλου προέδρου για κρατικές ενισχύσεις ευρωπαϊκών επιχειρήσεων που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα: «Δεν θέλω σε μερικούς μήνες να ξυπνήσουν οι Ευρωπαίοι και να διαπιστώσουν ότι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις ανήκουν σε μη ευρωπαϊκά κεφάλαια», δήλωσε ο κ. Σαρκοζί. Η γερμανική κυβέρνηση απέρριψε τις προτάσεις του Νικολά Σαρκοζί για την προστασία της ευρωπαϊκής οικονομίας. «Μέτρα τέτοιου είδους δεν χρειάζεται η Γερμανία», δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Βίλχελμ στο Βερολίνο. Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Σαρκοζί είχε προτείνει από το βήμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τη μερική κρατικοποίηση των βιομηχανιών – κλειδιών και μια ευρωπαϊκή οικονομική κυβέρνηση για την προστασία των επιχειρήσεων από εξαγορές. DAGSAVISEN Αντίο, Ρέιγκαν; Η Δεξιά κυριάρχησε στα πολιτικά πράγματα της Αμερικής επί 30 χρόνια. Τώρα οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε μια αποφασιστική στιγμή: Η εποχή Ρέιγκαν πρέπει να αντικατασταθεί από την εποχή Ομπάμα. «Ο θεός είναι πράγματι Ρεπουμπλικανός», έγραφε ο ακτιβιστής και στρατηγικός αναλυτής Πολ Ουέριχ στην ιστοσελίδα του Free Congress Foundation (δεξαμενή σκέψης) μετά την επιτυχή έκβαση των εκλογών του 2004. Σ’ εκείνες τις εκλογές, θέματα αξιών από κοινού με την εθνική ασφάλεια έδωσαν το προβάδισμα στους Ρεπουμπλικανούς. Το κόμμα ωφελήθηκε από το γεγονός ότι πολλές παντρεμένες λευκές γυναίκες που υποστήριξαν τον Αλ Γκορ το 2000, ψήφισαν υπέρ του Μπους τέσσερα χρόνια αργότερα εξαιτίας του φόβου τους για την τρομοκρατία. Μετά τις εκλογές του 2004, οι δημοσιογράφοι των «Λος Αντζελες Τάιμς» Τομ Xάμπουργκερ και Πίτερ Βάλστεν έγραψαν για την εξαιρετική προεκλογική μηχανή των Ρεπουμπλικανών που κατάφεραν να κινητοποιήσουν υπέρ του Μπους ακόμη και τους ορθόδοξους εβραίους του Οχάιο. Ο Καρλ Ροβ και ο Εντ Γκιλεσπι ήταν αυτοί που πρωτοστάτησαν στην προεκλογική εκστρατεία. Από κει και πέρα, όμως, πολλά άλλαξαν. Οι συντηρητικοί Ρεπουμπλικανοί δυσαρεστήθηκαν από την έλλειψη πυγμής του Μπους στο θέμα της μείωσης των ομοσπονδιακών δαπανών. Ο Μπους αύξησε τις δαπάνες περισσότερο από τον Μπιλ Κλίντον. Ενας άλλος λόγος της συρρίκνωσης του συντηρητικού κινήματος ήταν η διαπάλη ανάμεσα στις αξίες των συντηρητικών και εκείνες των λιμπερτάριανς. Οι δύο αυτές ομάδες, αν κι έχουν διαφορετικές απόψεις, παρέμειναν στην ίδια πλευρά του λόφου εξαιτίας της κοινής τους θέσης καθ’ όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Σήμερα το συντηρητικό κίνημα προκαλείται από το αναθεωρημένο αριστερό κίνημα. Η δεξιά οικονομική ιδεολογία δεν στέκει καλά στα πόδια της εξαιτίας της σοβαρής οικονομικής κρίσης. Εξαιτίας λοιπόν της κρίσης και της ανάγκης να αυξηθούν οι κρατικοί έλεγχοι, φαίνεται ότι ευνοούνται οι Δημοκρατικοί. Ο ιστορικός Αρθουρ Σλέσινγκερ ο νεότερος ανέπτυξε τη θεωρία των κύκλων, η οποία λέει ότι η αμερικανική πολιτική αλλάζει κατεύθυνση κάθε τριάντα χρόνια. Υστερα από μακρές περιόδους με τον Φρανκλίνο Ρούσβελτ και τον Ρόναλντ Ρέιγκαν, βρισκόμαστε μπροστά στην «εποχή Ομπάμα». |
Comments