Του Nικου Nικολαου
Ο πρόεδρος Μπους και οι απανταχού της Γης κήρυκες του νεοφιλελευθερισμού τα τελευταία χρόνια επαινούσαν συστηματικά την αποκαλούμενη Νέα Ευρώπη και εχλεύαζαν την παλαιά. Κατ’ αυτούς, η πρώτη άνοιγε με τόλμη τα πανιά της στην ελεύθερη αγορά και ουριοδρομούσε στο μέλλον. Η παλαιά, αντίθετα, πλήρης αγκυλώσεων και υπό τη δεσποτεία του κράτους βυθιζόταν στο τέλμα.
Στη νέα Ευρώπη, ως γνωστόν, οι νεοφιλελεύθεροι κατέτασσαν τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες από την Τσεχία μέχρι την Ουκρανία και από τη Σλοβακία μέχρι την Εσθονία. Οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών με ένα πήδημα που θύμιζε άλμα επί κοντώ πέρασαν από το σοβιετικό καθεστώς στην οικονομία της αγοράς με μαζικές ιδιωτικοποιήσεις όλων των κρατικών επιχειρήσεων και με την παραχώρηση κάθε είδους προνομίων (φορολογικών, διοικητικών κ.λπ.) στα επενδυόμενα ξένα κεφάλαια, που έρχονταν ελκυόμενα από τα φθηνά εργατικά χέρια. Σε επίπεδο διεθνών σχέσεων η νέα Ευρώπη υποστήριζε όλες τις αμερικανικές πρωτοβουλίες με πρώτη τον πόλεμο στο Ιράκ, ενώ παραχωρούσε τα εδάφη της για πυραυλικές και άλλου είδους βάσεις των ΗΠΑ.
Δυστυχώς, για τους λαούς της νέας Ευρώπης η οικονομική πολιτική των κυβερνήσεών της στη δουλοφροσύνη της να μιμηθεί το αμερικανικό πρότυπο, αντί να εφαρμόσει τα θετικά του (ανταγωνιστικότητα κ.λπ.) αντέγραψε άκριτα όλα τα αρνητικά από τη χρηματιστηριακή έκρηξη μέχρι τη φούσκα στα ακίνητα, αμέλησε την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και έτσι τώρα όλες αυτές οι χώρες παραδέρνουν αδύναμες στα κύματα της κρίσης και ικετεύουν το ΔΝΤ να τις σώσει. Στις δημοκρατίες της Βαλτικής, στην Πολωνία, στην Ουκρανία, ακόμη και στην Ουγγαρία, οι κυβερνήσεις αποδόμησαν τη βιομηχανία και τη γεωργία και παραχώρησαν μισοτιμής στο ξένο κεφάλαιο, τις τράπεζες, τα εμπορικά δίκτυα και όποια καλή βιομηχανική επιχείρηση διέθεταν. Από τις αλλαγές αυτές ωφελήθηκε όντως μια πολυπληθής τάξη μεσαζόντων και η παλαιά νομενκλατούρα θησαύρισε αλλά η πλειοψηφία των κατοίκων είδε το βιοτικό της επίπεδο να κρημνίζεται.
Αντίθετα, η παλαιά Ευρώπη με το κράτος να αποτελεί το επιτελείο της οικονομίας και την κοινωνική πολιτική του κράτους πρόνοιας, αντιμετωπίζει αποτελεσματικά την κρίση προστατεύοντας τους πολίτες της από την επίθεση αυτού, που ο πρόεδρος Σαρκοζί χαρακτήρισε σαν άγριο καπιταλισμό.
Comments