| Tι γραφει ο ξενος Tυπος THE TIMES Το πρόβλημα της Ρωσίας Ελάχιστες χώρες επλήγησαν τόσο σκληρά από την παγκόσμια κρίση όσο η Ρωσία. Από τον περασμένο Μάιο, το ρωσικό χρηματιστήριο έχασε 70% της αξίας του. Αλλά οι επιπτώσεις στις βασικές ρωσικές εταιρείες διογκώθηκαν δραματικά από τον τεράστιο δανεισμό των ολιγαρχών, αυτών που αγόρασαν το 50+1 των μετοχών «φιλέτων» της ρωσικής βιομηχανίας κατά τη διάρκεια των ιδιωτικοποιήσεων της δεκαετίας του ’90. Πολλοί από αυτούς τους πλούσιους δανείστηκαν υπερβολικά και πολύ πιο πάνω από την αξία των μετοχών τους, με αποτέλεσμα να χάσουν πολλά δισ. Τώρα ζητούν απεγνωσμένα βοήθεια και η μοναδική πηγή βοήθειας είναι το κράτος. Το ερώτημα είναι κατά πόσον η Ρωσία, η οποία ξανοίχτηκε στον καπιταλισμό, θα αποφασίσει αίφνης να θέσει υπό τον απόλυτο έλεγχό της τις βιομηχανίες–κλειδιά της χώρας. DW-WORLD.DE Αποζημιώσεις Η Γερμανία πρέπει να καταβάλει αποζημιώσεις στα θύματα της σφαγής στη Civitella τον Ιούνιο του 1944. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ιταλίας επικύρωσε σχετικές αποφάσεις πρωτοβάθμιων δικαστηρίων. Η απόφαση του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου δικαιώνει τα θύματα της σφαγής στην πόλη Civitella της Τοσκάνης, τον Ιούνιο του 1944. Το γερμανικό Δημόσιο καλείται να ανταποκριθεί στις αξιώσεις των θυμάτων και των συγγενών, να καταβάλει δηλαδή αποζημιώσεις της τάξεως του ενός εκατομμυρίου ευρώ. Η απόφαση ωστόσο δεν περιορίζεται στη μεμονωμένη αυτή περίπτωση. Το σίγουρο αυτή τη στιγμή είναι πως η Γερμανία θα δεχθεί ένα νέο κύμα αγωγών. Για τον λόγο αυτόν το υπουργείο Εξωτερικών έσπευσε να αποκλείσει την καταβολή αποζημιώσεων. Ο εκπρόσωπος επανέλαβε το πάγιο επιχείρημα της Γερμανίας, το οποίο χρησιμοποιήθηκε και στην περίπτωση των προσφυγών από τα θύματα του Διστόμου. Σύμφωνα με αυτό, τα κράτη απολαύουν του προνομίου της ετεροδικίας. Στην περίπτωση της σφαγής της Civitella, τα θύματα είναι 203. Η υπόθεση αυτή είναι παρόμοια με εκείνη της σφαγής του Διστόμου, όπου άμαχοι εκτελέστηκαν ως αντίποινα για επιθέσεις ανταρτών εναντίον στρατιωτικών μονάδων του γερμανικού στρατού. ARAB NEWS Δεν αρκούν οι δηλώσεις Μερικά ακόμη χρόνια! Αυτό περίπου δήλωσε ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών Τζον Μακέιν αναφερόμενος στον χρόνο που τα αμερικανικά στρατεύματα θα πρέπει να παραμείνουν στο Ιράκ, αλλά την περασμένη εβδομάδα η Ουάσιγκτον κατέληξε σε συμφωνία με την ιρακινή κυβέρνηση, σύμφωνα με την οποία οι Αμερικανοί θα πρέπει να ’χουν φύγει ώς το 2011. Στην ίδια συμφωνία αναφέρεται ότι στο μέσον του επόμενου έτους οι Αμερικανοί στρατιώτες δεν θα κυκλοφορούν στους δρόμους. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό για τους Ιρακινούς. Οπαδοί του Σαντρ, του ηγέτη των σιιτών που στηρίζει τους φτωχούς σιίτες, κατέβηκαν στους δρόμους της Βαγδάτης, διαμαρτυρόμενοι για την υπογραφή της συμφωνίας, η οποία φέρει την υπογραφή του Νούρι αλ Μαλίκι. Αίτημά τους, η άμεση αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων, αίτημα που εκπορεύεται από τον ίδιο τον Σαντρ, ο οποίος ευελπιστεί να καταλάβει σημαντική θέση στο ιρακινό κοινοβούλιο στις εκλογές του 2009. Είναι λογικό οι Ιρακινοί πολιτικοί να αναζητούν τώρα λαϊκή στήριξη στις πολιτικές τους. Ακόμη και ο Σαντρ μετρίασε την ισχύ της παραστρατιωτικής οργάνωσης Μεχντί, της οποίας εμμέσως πλην σαφώς ηγούνταν, διατηρώντας μόνο τον πυρήνα της προκειμένου να τον προστατεύει από τους Αμερικανούς και τους Ιρακινούς εχθρούς του. Το Ιράκ φαίνεται ότι σήμερα πια βιώνει ένα κάποιο είδος δημοκρατίας, παρότι το τίμημα παραμένει υψηλό. Ομως, οι Ιρακινοί δεν εμπιστεύονται τις αμερικανικές προθέσεις και η αρχική τοποθέτηση της αμερικανικής κυβέρνησης για επιμήκυνση της αμερικανικής κατοχής επ’ αόριστον ενσπείρει ζιζάνια. Και παρότι ο Αλ Μαλίκι αποδέχτηκε τη συμφωνία, ο Ιμπραΐμ αλ Τζααφάρι ίσως δεν την υπογράψει. Στο ασαφές αυτό σκηνικό θα πρέπει να προστεθεί κάτι ακόμη: Η πιθανότητα να ξεσπάσουν σοβαρές εχθροπραξίες μεταξύ των Αράβων Ιρακινών και των Kούρδων του Ιράκ. Το δημοψήφισμα για το μέλλον της πόλης του Κιρκούκ και των πετρελαιοπηγών του μοιάζει με δαμόκλειο σπάθη που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια των ρακινών πολιτικών. Η σχετική ηρεμία που απολαμβάνει σήμερα το Ιράκ ενδέχεται να μετατραπεί ξαφνικά σε καταιγίδα. |
Comments