| Η ελληνική κρίση/kathimerini Tου Mπαμπη Παπαδημητριου Ισως να ήταν καλύτερα αν η κρίση ήταν «μόνο» διεθνής. Αλλά, δυστυχώς για όλους μας, η διεθνής κρίση έρχεται να προστεθεί σε μια ελληνικότατη κρίση. Εξηγούμαι: Ενα κράτος που δεν μπορεί να μαζέψει τα φορολογικά του έσοδα, που δανείζεται συνεχώς περισσότερα κάθε μήνα, που «αδειάζει» το δημόσιο ταμείο, που αδυνατεί να προγραμματίσει στοιχειώδη μέτρα αντίδρασης στα διεθνή φαινόμενα, δύσκολα θα αντιδράσει ορθά στον τρόπο με τον οποίο ενσωματώνονται στην ελληνική οικονομία τα στοιχεία της διεθνούς κρίσης. Στην πλευρά της προσφοράς, το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι η χαμηλή παραγωγικότητα των επενδεδυμένων σε αυτήν κεφαλαίων, σε συνδυασμό με τη σημαντική άνοδο των δανειακών υποχρεώσεων των μονάδων παραγωγής. Στην πλευρά της ζήτησης, ο πληθωρισμός κατατρώγει τα πολλά τελευταία χρόνια το διαθέσιμο εισόδημα και ελαχιστοποιεί τις ευκαιρίες επενδυτικών ενεργειών από τα νοικοκυριά, ενώ η αποταμίευση έχει πρακτικά «κλειδωθεί» στη μελλοντική αξία των ακινήτων. Μη μας μπερδεύει ο τρόπος εμφάνισης της διεθνούς κρίσης. Μπορεί το χρηματιστήριό «μας» να ακολουθεί στην πτώση τα υπόλοιπα, όμως η αναστροφή των δεικτών δεν σημαίνει ότι βγήκαμε από την πολύ «ελληνική» μας κρίση. Μπορεί οι τράπεζές «μας» να αμύνονται στην πλανητική κρίση εμπιστοσύνης, ζουν όμως με τους δικούς τους «βαλκανικούς» εφιάλτες. Σε αντίθεση με όσα πολλοί πιστεύουν, η παρούσα κρίση δεν περιορίζεται σε μια διεθνή λαίλαπα που απλώς ξεσπάει και σε εθνικό επίπεδο. Ομως, τα κοινά της χαρακτηριστικά, οι χρηματικοί κλυδωνισμοί, πυροδοτούν τις βόμβες που κρύβει κάθε μια οικονομία ξεχωριστά. Σύμφωνα με ειδική ανάλυση της εξειδικευμένης εταιρείας Hellastat, οι μικρότερες επιχειρήσεις «εμφανίζουν υψηλότερη κατά 30% πιθανότητα καθυστέρησης των πληρωμών τους» σε σύγκριση με τον μέσο όρο. Το πρόβλημα αυτό μεγάλωσε, καθώς ανέβηκαν τους προηγούμενους μήνες τα επιτόκια και γίνεται οξύτερο τώρα που οι τράπεζες επαναφέρουν τα παλαιά μεγάλα περιθώρια επί του δανεισμού. Ετσι, η μείωση των επιτοκίων που θα γίνει τους επόμενους μήνες δεν θα είναι άμεσα αποτελεσματική. Η σταδιακή τα τελευταία χρόνια μείωση της αποτελεσματικότητας αυτών των επιχειρήσεων και η χρονικά παράλληλη αύξηση των δανειακών τους υποχρεώσεων οδηγεί σε ένα πολύ ελληνικό πρόβλημα που γίνεται εκρηκτικό στο παρόν περιβάλλον. Ετσι, στο προσεχές διάστημα, οι μεγάλες επιχειρήσεις, καλύτερα οργανωμένες και με χαμηλότερο δανεισμό, θα καταβροχθίσουν ένα πολύ σπουδαίο κομμάτι της αγοράς. Αν επιβεβαιωθεί ότι τους επόμενους μήνες θα αντιμετωπίσουμε κρίση αποπληθωρισμού, τότε η κρίση «μας» θα γίνει χειρότερη. Οι επιχειρήσεις είναι φορτωμένες με συμβατικό υψηλό κόστος εργασίας, όπως επιτάσσουν οι διετείς συμβάσεις μισθών και η όποια επιβάρυνσή τους (π.χ. με πρόσθετους φόρους) θα δώσει τη χαριστική βολή. Επιπλέον, το κράτος, αντιμέτωπο με μεγάλα ελλείμματα, δεν έχει πραγματικά περιθώρια παροχής οξυγόνου στην παραγωγή. Το πιθανότερο είναι πως αντί να δώσει λύσεις σε επενδυτικά έργα και να απελευθερώσει την επιχειρηματικότητα, θα περιοριστεί σε νέες εισοδηματικές ενισχύσεις. Καθιστώντας την κρίση ακόμη πιο... ελληνική. |
Comments