Η Ευρώπη Σήμερα | 24.11.2008
Ο ένας στους πέντε γερμανούς φοιτητές εγκαταλείπει χωρίς πτυχίο το πανεπιστήμιο
Ο δυσανάλογα μεγάλος αριθμός των φοιτητών που διακόπτουν τις σπουδές τους ανησυχεί πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Ο ένας στους πέντε γερμανούς φοιτητές δεν παίρνει ποτέ πτυχίο. Μάλιστα στις θετικές επιστήμες το ποσοστό αυτό είναι διπλάσιο, με συνέπεια να οξύνεται το πρόβλημα της έλλειψης υψηλά εξειδικευμένων στους κλάδους της μηχανολογίας, της ηλεκτρολογίας, της πληροφορικής, ακόμη και της ιατρικής. Η γερμανική κυβέρνηση έχει αποφασίσει να μειώσει κατά 50% τον αριθμό των φοιτητών που εγκαταλείπουν το πανεπιστήμιο χωρίς πτυχίο. Και αυτό μέχρι το 2015. Γιατί όμως τόσοι πολλοί φοιτητές δεν καταφέρνουν να πάρουν πτυχίο;
Εσφαλμένες επιλογές
Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: b Παράδειγμα, η Στέφανι που είναι 27 χρονών και σπούδασε 10 εξάμηνα στην Παιδαγωγική Σχολή. Διέκοψε πριν από έξι μήνες τις σπουδές της. Άλλωστε δεν ήταν ποτέ το όνειρό της να γίνει εκπαιδευτικός. Στόχος της ήταν να σπουδάσει φωτογραφία στην Ανώτερη Σχολή της Κολωνίας, αλλά δεν έπιασε τις απαιτούμενες μονάδες.
Kαι η Ζολβάιγκ, 24 ετών, διάκοψε πέρυσι της σπουδές της, μετά από τρία εξάμηνα στη Νομική και προτίμησε τη νοσηλευτική, την οποία ολοκλήρωσε πρόσφατα.
Η 24χρονη ενδιαφερόταν για την νομική επιστήμη. Ήθελε να μάθει το δικαιακό σύστημα της Γερμανίας και να βοηθήσει και άλλους να το καταλάβουν. Αλλά την πρώτη ήδη εβδομάδα αντελήφθη ότι δεν την ικανοποιούσαν οι σπουδές. Οι αίθουσες των παραδόσεων ήταν υπερπλήρεις. Έπρεπε να πάει μία ώρα πριν αρχίσει το μάθημα για να βρει θέση. «Οι σπουδές ήταν εντελώς απρόσωπες», λέει και διευκρινίζει: «Συμμετείχα. Το περιεχόμενο ήταν συναρπαστικό. Πήγαινα στις παραδόσεις και περνούσα τα περισσότερα μαθήματα. Μετά από το πρώτο εξάμηνο κατάλαβα ωστόσο ότι δεν ήταν αυτός ο κόσμος μου. Δεν θα μπορούσα να ασκώ τα επόμενα 40 χρόνια το επάγγελμα της νομικού».
Οικονομικά προβλήματα
Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: Η Στέφανι ήταν αντιμέτωπη με άλλου είδους προβλήματα. «Δεν περνούσα τόσο εύκολα τα μαθήματα, όπως οι άλλοι συμφοιτητές μου. Ήμουν αναγκασμένη να εργάζομαι περισσότερο για να χρηματοδοτήσω τις σπουδές μου. Έτσι δεν είχα χρόνο για να προετοιμάσω τις εργασίες για τη Σχολή. Αντίθετα στις γραπτές εξετάσεις πήγαινα καλύτερα, ίσως γιατί με πίεζαν τα χρονικά περιθώρια», διηγείται η 27χρονη.
Μέχρι σήμερα η Στέφανι εργάζεται σε ένα κέντρο νεότητας. Είχε αρχίσει από τα φοιτητικά της χρόνια και κάποτε μονιμοποιήθηκε. Έτσι εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο. Αυτό που την ενδιέφερε, λέει, ήταν η πράξη, όχι η θεωρία. Η Ζολβάιγκ δεν περίμενε 10 εξάμηνα. Στο τρίτο εξάμηνο δεν είχε πλέον όρεξη για την Νομική. Χρήματα για να αρχίσει σπουδές σε μια άλλη σχολή δεν είχε. Έπρεπε να εργασθεί. Η ιδέα να γίνει νοσοκόμα της ήρθε, όταν αρρώστησε η γιαγιά της και έπρεπε να την φροντίζει στις διακοπές. Κάνοντας έναν απολογισμό υπογραμμίζει:«Δεν το μετάνιωσα, όπως δεν μετάνιωσα που άρχισα να σπουδάζω Νομική και την διέκοψα. Τουλάχιστον δοκίμασα. Τώρα είμαι βέβαιη ότι προτιμώ να βοηθάω άμεσα τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη βοήθειας. Δεν έχω πλέον απορίες».
Ούτε η Στέφανι μετάνιωσε. Θα προτιμούσε απλά να είχε διακόψει νωρίτερα τις σπουδές. «Από τότε που διέκοψα το πανεπιστήμιο, δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι ίσως να ήταν λάθος η επιλογή μου. Δεν με προβλημάτισε καθόλου η διακοπή των σπουδών. Μερικές φορές ωστόσο θέτω το ερώτημα, γιατί έμεινα τόσα χρόνια στο πανεπιστήμιο και δεν σταμάτησα νωρίτερα», υπογραμμίζει.
Εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητικές βιογραφίες έχουν το ίδιο και χειρότερο τέλος. Υπολογίζεται ότι οι δύο στους δέκα φοιτητές που διέκοψαν τις σπουδές τους δεν βρήκαν επαγγελματική διέξοδο.
Comments