Τι γράφει ο ξένος τύπος. από καθημερινή

HERALD TRIBUNE

Οικονομική και πολιτική στήριξη

Προ ετών στο Αφγανιστάν επικρατούσε ενθουσιασμός, καθώς οι Αμερικανοί σε συνεργασία με τους συμμάχους τους εξεδίωξαν το καθεστώς των Ταλιμπάν και μαζί του την Αλ Κάιντα. Επτά χρόνια αργότερα το κλίμα είναι διαφορετικό. Ταλιμπάν και Αλ Κάιντα έχουν επιστρέψει και ζητούν εκδίκηση. Το 2008 καταγράφεται ως το πλέον αιματηρό για τις νατοϊκές και τις αφγανικές δυνάμεις. Η χώρα βρίσκεται σε καθοδική πορεία με σοβαρά προβλήματα στην κεντρική κυβέρνηση, με καλπάζουσα διαφθορά, με αύξηση του εμπορίου ηρωίνης και με αυξημένες επιθέσεις τρομοκρατών στα σύνορα Αφγανιστάν - Πακιστάν. Ο πρόεδρος Μπους περιέκοψε τις δαπάνες στον αφγανικό πόλεμο προς όφελος του ιρακινού μετώπου, ενώ ο Καρζάι αποδείχθηκε αναποτελεσματικός. Ο τρόπος λειτουργίας της κυβέρνησής του οδήγησε τον κόσμο προς τους εξτρεμιστές. Ο πρόεδρος Μπους αντιλαμβανόμενος αίφνης τι έχει συμβεί, έσπευσε να ενισχύσει τα στρατεύματα στο Αφγανιστάν. Αλλά από μόνες τους οι στρατιωτικές δυνάμεις δεν είναι αρκετές να νικήσουν τους εξτρεμιστές. Ισως η μόνη λύση για την επίλυση της κρίσης είναι η μακροπρόθεσμη δέσμευση των ΗΠΑ, δέσμευση όμως η οποία θα περιλαμβάνει μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια και στήριξη των πολιτικών. Παράλληλα η Αμερική θα πρέπει να πείσει το Πακιστάν να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο των συνοριακών γραμμών, προκειμένου να πάψουν αυτές οι περιοχές να λειτουργούν ως καταφύγιο της Αλ Κάιντα και των Ταλιμπάν.

THE GUARDIAN

Η επιστροφή Νετανιάχου

Αν η 20ή Ιανουαρίου του 2009, ημέρα εγκατάστασης του Μπαράκ Ομπάμα στον Λευκό Οίκο θεωρείται πολύ μακρινή για τη διευθέτηση της οικονομικής κρίσης, άλλο τόσο μακρινή θεωρείται και για το Μεσανατολικό. Γιατί; Γιατί ακόμη και οι προσπάθειες επικοινωνίας μεταξύ του απερχόμενου Ισραηλινού πρωθυπουργού Εχούντ Ολμερτ και του προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς κινδυνεύουν να τιναχτούν στον αέρα. Η εκεχειρία με τη Χαμάς στη Γάζα, η οποία παρέμεινε σε ισχύ τους τελευταίους πέντε μήνες ανατρέπεται μετά την ισραηλινή επίθεση εναντίον μαχητών της Χαμάς. Παράλληλα, το κλίμα ανάμεσα στη Χαμάς και τη Φατάχ δεν είναι καθόλου θετικό, με αποτέλεσμα ο Μαχμούντ Αμπάς να απειλεί με διεξαγωγή πρόωρων εκλογών αν η Χαμάς δεν ξεκινήσει συμφιλιωτικές συνομιλίες. Αν όλα αυτά δεν είναι αρκετά, τότε σκεφθείτε ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στην προοπτική ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους αν τελικά ο Μπένζαμιν Νετανιάχου επιστρέψει στην εξουσία. Ο Νετανιάχου θέλει να πάρει πίσω μεγάλα τμήματα της Δυτικής Οχθης, απορρίπτει την επιστροφή των προσφύγων και αρνείται πεισματικά το ενδεχόμενο διαίρεσης της Ιερουσαλήμ. Είναι δηλαδή αντίθετος απέναντι στα τρία σημαντικά θέματα, πάνω στα οποία στηρίζονται οι σημερινές διαπραγματεύσεις. Η επιστροφή του Νετανιάχου στην πρωθυπουργία του Ισραήλ στις εκλογές της 10ης Φεβρουαρίου είναι πολύ πιθανή. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις τού δίνουν προβάδισμα έναντι του κόμματος «Καντίμα» της Τζίπι Λίβνι. Παράλληλα καταγράφεται σαφής στροφή προς τη θρησκευτική δεξιά, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει τον Νετανιάχου στον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού μαζί της, δίνοντας τέλος στις συνομιλίες με τον Μαχμούντ Αμπάς.

DW-WORLD.DE

Η διαπάλη των σοσιαλιστών

Κλιμακώνεται η σύγκρουση για την ηγεσία του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, μετά τον δεύτερο γύρο της εσωκομματικής ψηφοφορίας, όπου επικράτησε με ελάχιστη διαφορά η Μαρτίν Ομπρί. Και πράγματι πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι σημειώθηκαν διαδικαστικές παρατυπίες, πιθανότατα όμως οι περισσότερες σε βάρος της κ. Ομπρί. Σύμφωνα με τον ειδησεογραφικό διαδικτυακό τόπο «Rue89», στο τελικό αποτέλεσμα δεν προσμετρήθηκαν 79 ψήφοι μελών του Σοσιαλιστικού Κόμματος που ζουν στο εξωτερικό. Εάν αυτό γινόταν, η διαφορά της Ομπρί από τη Ρουαγιάλ θα αυξανόταν στις 61 ψήφους. Μια εφορευτική επιτροπή από το Παρίσι παραδέχεται ότι «εκ παραδρομής» αφαιρέθηκαν από τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ 12 ψήφοι. Ο αγώνας για την επικράτηση στο Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν τελειώνει αλλά μάλλον αρχίζει, καθώς η εκλογή νέου ηγέτη όχι απλώς δεν οδήγησε στην υπέρβαση της κρίσης, αλλά μάλλον την όξυνε. Και αυτό γιατί η ανάδειξη του νέου ηγέτη του κόμματος συνδέεται άμεσα με την υποψηφιότητα για την προεδρία της Γαλλίας το 2012. Η συνέχιση της κρίσης ωφελεί μόνο τον σημερινό πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα έχει βυθιστεί σε βαθιά κρίση. Αυτό που βιώνουν τώρα τα μέλη του δεν είναι παρά η κορύφωση αυτής της κρίσης. Η Μαρτίν Ομπρί θέλησε να εκφράσει έναν προσανατολισμό προς τα αριστερά, ενώ η Σεγκολέν Ρουαγιάλ εκφράζει την «ανανέωση» του κόμματος και τη μετατόπισή του σε πιο κεντρώες θέσεις. Η ψηφοφορία αποτύπωσε αυτόν τον διχασμό και στη βάση.